Του Γιώργου Κατσαράκη*
Τα βρήκαμε με τους εταίρους και δανειστές μας με επώδυνες για την κοινωνία συνέπειες, όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Τσακαλώτος. Όποιες και εάν είναι αυτές, θα είναι σαφώς επωφελέστερες για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας, από την συνέχιση των ιδεοληπτικών "τσαμπουκάδων" με τους οποίους πορευόμαστε τα τελευταία χρόνια.
Εάν πραγματικά αυτά που μας ανακοινώθηκαν είναι η αποδεκτή και υιοθετημένη από την Κυβέρνηση μας πραγματικότητα, γεγονός που δυστυχώς δεν φάνηκε ούτε από την ομιλία του Πρωθυπουργού ούτε από όσα ακούστηκαν από τους λοιπούς ομιλητές στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, τότε ήρθε η ώρα να επιχειρηθεί το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, το άλμα της ανάπτυξης. Της ανάπτυξης και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Εάν πραγματικά επήλθε συμφωνία, τότε ήρθε η ώρα να μετακινηθεί η πολιτική μας ζωή από τον παραπλανητικό (επαίσχυντο για όσους είχαν τον καθαρό νου και την εντιμότητα να κοιτάξουν εξαρχής δίχως εθνικιστικές παρωπίδες το πρόβλημα της χώρας) αντιμνημονιακό άξονα στον άξονα της ρεαλιστικής πολιτικής(real politik).
Εάν όντως επήλθε συμφωνία, τότε ήρθε ή ώρα να ξεφύγει η πολιτική μας ζωή από το φοβικό- καταδιωκτικό σύνδρομο, το κομφούζιο των ιδεολογικών παραμορφώσεων και να πορευτεί στον μοναδικό ελπιδοφόρο για την ανασυγκρότηση της χώρας δρόμο, τον δρόμο της παραγωγής.
Στον δρόμο της ανάπτυξης, που δυστυχώς και αυτόν ο δημόσιος διάλογος, τα χρόνια της κρίσης, τον έχει καταστήσει νεφελώδη με τις διάφορες ιδεολογικές φιοριτούρες που τον καλλωπίζουν. Διότι διανθίσματα όπως: τι είδους, για ποιους, δίκαιη κ.τ.λ, δεν έχουν κανένα νόημα στις σημερινές άθλιες συνθήκες ανεργίας και ακραίας φτώχειας που μαστίζουν τη χώρα. Αυτό που επείγει, και είναι δυστυχώς για το ένα τρίτο των συμπατριωτών μας υπαρξιακό ζητούμενο, είναι η ταχύτατη ανάπτυξη.
Για να υπάρξει όμως ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας πρέπει να ισχύσουν ορισμένες αυτονόητες για την κοινή λογική προϋποθέσεις:
Πρώτη προϋπόθεση, και ίσως σημαντικότερη, να κατανοήσουν οι κυβερνώντες, αλλά και εμείς οι πολίτες ότι ανήκουμε, και επιθυμούμε πραγματικά να ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του πλανήτη.
Δεύτερη προϋπόθεση, να αφαιρεθούν από την γραφειοκρατία αρμοδιότητες που αφορούν την ίδρυση και χωροθέτηση βιομηχανικών οικοδομικών εμπορικών δραστηριοτήτων και να ανατεθούν στους ειδικούς, τους σχετικούς με την παραγωγή του προγραμματιζόμενου προϊόντος, επιστήμονες. Η δε δημόσια διοίκηση να περιοριστεί αυστηρά στον κατασταλτικό(όχι προληπτικό) έλεγχο για την τήρηση των νόμων και των κανόνων που έχει θεσπίσει η πολιτεία για τη διαφύλαξη του κοινωνικού συμφέροντος.
Τρίτη προϋπόθεση, δραστική φορολογική ελάφρυνση παλαιών και νεοϊδρυόμενων εταιριών, κλιμακούμενη καθοδικά ανάλογα με τον αριθμό των απασχολουμένων ανά προκαθορισμένη μονάδα οικονομικού μεγέθους.
Τέταρτη προϋπόθεση, να κατανοήσει το σύνολο των δημοκρατικών κομμάτων ότι η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων, μόνο με φιλική και σταθερή σε ορίζοντα δεκαετίας φορολογική πολιτική είναι εφικτή.
Επίσης, θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι μέλημα πρώτο, κυρίαρχο, μιας υγιούς κοινωνίας πρέπει να είναι η εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας. Η δίκαιη διανομή των παραγόμενων υπεραξιών έπεται! Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι υπεραξίες σε περίοδο οικονομικής κατάρρευσης, όπως αυτή που βιώνουμε, παράγονται ελάχιστες, για να μας απασχολεί η διανομή τους!
*Ο Γιώργος Κατσαράκης είναι ηλεκτρολόγος – μηχανικός.