Ανεξαρτήτως συμπαθειών, ή αντιπαθειών, ευχή όλων των Ελλήνων είναι να επιτύχει η κυβέρνηση στο έργο της επ’ ωφελεία όλων μας. Μια ακόμη αποτυχία, θα αποτελέσει ολική καταστροφή, αφού η κατάσταση δεν θα είναι πλέον αναστρέψιμη. Πρόκειται για την τελευταία μας ευκαιρία.
Όσον εξαρτάται από εξωκυβερνητικούς παράγοντες, η επιτυχία ή μη θα εξαρτηθεί αφενός από τους συνδικαλιστές, αφετέρου από την στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Δεν γνωρίζω αν οι συνδικαλιστές -κρατικοδίαιτοι και μη- έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης και αν η παιδεία τους, αλλά και η αγάπη προς την Ελλάδα θα τους επιτρέψει να σκεφθούν, ότι η απαίτηση για ιδιαίτερα προνόμια, ή αποφυγή βλάβης μόνον της δικής τους συντεχνίας, δεν πρόκειται να τους ωφελήσει αν βυθιστεί όλη η χώρα.
Ως προς την αντιπολίτευση, ούτε αυτή μας καθιστά αισιόδοξους, λόγω της εμπειρίας ιδίως της τελευταίας πενταετίας, ότι θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κάθε κόμμα, αλλά και κάθε βουλευτής, θα θελήσει να ικανοποιήσει την εκλογική πελατεία του, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια.
Πλην αυτών, η επιτυχία, ή όχι της κυβέρνησης θα εξαρτηθεί από την επιθυμία των μελών της να υπηρετήσουν τον λαό, και όχι να εξωτερικεύσουν τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες τους. Φοβάμαι, πως η τοποθέτηση πολλών κυβερνητικών στελεχών με σοβιετικές αντιλήψεις σε καίριες θέσεις, που απαιτούν μάλιστα ιδιαίτερη φροντίδα για την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, δεν αποτελεί καλό οιωνό.
Αλλά και το γεγονός πως, χάριν εσωκομματικών ισορροπιών, τοποθετήθηκαν σε υπουργικές θέσεις όσοι περίσσευαν, ή επειδή την θέση που έπρεπε να πάρουν την διεκδίκησε κομματικό στέλεχος, δεν ξέρω πόσα θετικά στοιχεία μπορεί να αποφέρει.
Βρέθηκε εκτός ένας επιτυχημένος υπουργός, όπως ο κ. Πανούσης, επειδή η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ήθελε (γεγονός που υποδηλώνει πρώτα το κόμμα, και δεν μας ενδιαφέρει ο λαός), ή ένας υπουργός, όπως ο κ. Μάρδας, που επί επτάμηνο «σκούπιζε» όλες τις γωνιές για να βρει τα στοιχειώδη χρήματα για τα ταμεία, τον έστειλαν σε θέση που ούτε καν είχε προβλεφθεί, γι’ αυτό και δεν ορκίστηκε ακόμη.
Ίσως γίνουν ευνοϊκά τα πράγματα για την χώρα, αφενός με την συνειδητοποίηση από τους υπουργούς της Αριστεράς, ότι αν θέλουν την παραμονή τους όχι μόνον στην κυβέρνηση, αλλά και στην πολιτική ζωή της χώρας, τους υποχρεώσει να προσαρμοστούν στην κατάσταση όπως διαμορφώθηκε και συμπεριφερθούν όπως πρέπει, αφετέρου μπορεί να αποβεί θετική η πίεση που θα ασκείται από την Τρόικα και τον υπερπρωθυπουργό μας κ. Μάαρτεν Φερβέι (Maarten Verwey).
Με τα ίσως, φυσικά, δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Ούτε μπορεί κάποιος να επαναπαυθεί στο ότι την τελευταία στιγμή κάτι θα συμβεί που θα μας σώσει, όπως συνέβη πολλές φορές. Απαιτείται από την κυβέρνηση η υιοθέτηση πολιτικής εναρμονισμένης στα δυτικότροπα πρότυπα, ώστε να γίνει πιστευτή από τους επενδυτές που επιθυμούμε να προσελκύσουμε, και που κατά την τελευταία πενταετία αντί για επενδύσεις έχουμε από-επένδυση.
Να ληφθεί πάντως υπόψη, πως μπορεί μεν να απαλλάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από τους σοβιετικούς του κ. Λαφαζάνη και της κας Κωνσταντοπούλου, αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι εναπομείναντες δεν διακατέχονται από μαρξιστική ιδεολογία, και πως δεν θα επεμβαίνουν προς αλλοίωση της φιλοδυτικής πορείας που εξ ανάγκης θα ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας. Πρέπει να αποδειχθεί και στην πράξη ότι έχουμε σταθερή κυβέρνηση.
Ο Μακεδών