Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι και πριν από λίγο καιρό, το να είναι κάποιος γκιουλενιστής, υμνώντας τον ιμάμη Γκιουλέν και ενστερνιζόμενοι τις διδαχές του, ήταν δείγμα τουρκοφροσύνης. Μάλιστα, η ένταξη στις οργανώσεις και τα σχολεία του Γκιουλέν γινόταν κατά προτροπή του τουρκικού κράτους, του Ερντογάν δηλαδή.
Αιφνιδίως, μετά το πραξικόπημα-οπερέτα του Ιουλίου του 2016, ανάθεμα και κατάρες κατά του Γκιουλέν ακούγονται, όπως συνέβη και στην Ελλάδα του 1974, όπου αυτοχαρακτηρίστηκαν εννιά εκατομμύρια παρά κάτι, αντιστασιακοί, και μέσα στα 9 εκατομμύρια ήσαν και όλοι όσοι υποστήριξαν ή ανέχονταν την δικτατορία, και δεν ήσαν λίγοι, ενώ στο "παρά κάτι" ήσαν αυτοί που είχαν ενεργή συμμετοχή μη καλυπτόμενη, και κάποιοι λίγοι που παρέμειναν πιστοί άλλοι στον Γ. Παπαδόπουλο και άλλοι στον Δ. Ιωαννίδη (αυτό φάνηκε και από τα ποσοστά που πήρε το κόμμα του Γαρουφαλιά στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές).
Συνηθισμένο, επομένως, το φαινόμενο, όπως συνηθισμένη και η αποχουντοποίηση. Όπου πάλι, ως χουντικοί (της επταετούς δικτατορίας στην Ελλάδα, και του τουρκικού πραξικοπήματος) συμπεριελήφθησαν και πρόσωπα ανεπιθύμητα στη νέα κατάσταση, για λόγους προσωπικούς. Δεν πρέπει επομένως να μάς εκπλήσσει, αφού τα ζήσαμε κι εδώ στην Ελλάδα, αφενός ο διωγμός των αντιφρονούντων στην Τουρκία που γίνεται επί παντός μη αρεστού, ούτε η αιφνίδια μεταστροφή κεμαλιστών σε ακραιφνείς ισλαμιστές, για να διατηρήσουν τα κεκτημένα.
Στην Θράκη, ισλαμιστές, με την έννοια που δίνουμε κατ’ αυτάς στον όρο, δεν είχαμε. Αλεβίτες ήσαν οι μουσουλμάνοι, κάποτε χριστιανοί εκμουσουλμανισθέντες, και προφανώς παλαιότερα εθνικοί εκχριστιανισθέντες, και τούτο επειδή έχουν στην θρησκεία τους, ή στην αίρεσή τους, όπως λένε οι ισλαμιστές, στοιχεία από τις παλαιότερες θρησκείες τους. Σχεδόν αδιάφοροι, δηλαδή. Όμως, κατά τα τελευταία χρόνια, και με την ανοχή της ελληνικής πολιτικής σκηνής -αυτοδιοικητικής και κεντρικής- η δραστηριοποίηση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή είναι έντονη ως προς την τουρκοποίηση-ισλαμοποίηση όχι μόνο των Αλεβιτών, αλλά Πομάκων και Ρομά.
Τώρα δε, το Προξενείο λειτουργεί φανερά πλέον ως παράλληλος διοικητικός μηχανισμός με το ελληνικό κράτος, με φακελοποίηση των Ελλήνων πολιτών και αποστολή στοιχείων στην Άγκυρα. Η εφημερίδα Αντιφωνητής της Κομοτηνής αποκάλυψε ένα περιστατικό που έγινε πρόσφατα, με αφορμή τις πράξεις γνωστού ιμάμη…
Ο κύριος αυτός, υπαγόμενος στον ψευδομουφτή Κομοτηνής, υπηρετεί σε χωριό του Έβρου και για λόγο άγνωστο σε εμάς, αποφάσισε να καταγγείλει (στον ψευδομουφτή ή στο προξενείο ;) ως "γκιουλενικούς" δύο συγγενείς του που ήταν επίσης ιμάμηδες υπαγόμενοι στον ίδιο ψευδομουφτή. Πρώτα λοιπόν κατηγορήθηκε ως γκιουλενικός ο Χ. Κ. και διακόπηκε η συνεργασία του με τον ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ. Εν συνεχεία οι κατηγορίες συνεχίστηκαν και κατά του ξάδερφου του, του Ι. Κ., που επίσης απομακρύνθηκε από τον ψευτομουφτή Κομοτηνής ως γκιουλενικός.
Φαίνεται όμως ότι αυτά προκάλεσαν οργή στους υπόλοιπους θεολόγους που υπάγονται στον ψευτομουφτή Κομοτηνής και αποφάσισαν να μαζέψουν υπογραφές υπέρ των Ι. και Χ. Κ., εγγυώμενοι πως οι συγκεκριμένοι δεν είναι γκιουλενικοί. Ο μόνος που δεν υπέγραψε ήταν ο ίδιος ο καταγγέλλων. Οι υπόλοιποι κατέθεσαν τις υπογραφές τους στο τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής ώστε να επανεξεταστεί το θέμα από την Άγκυρα.
Το συμβάν προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο τουρκικό Προξενείο και κλήθηκαν όλοι οι θεολόγοι που υπέγραψαν για να δώσουν γραπτές εξηγήσεις στον Τούρκο Πρόξενο. Το καυτό θέμα φαίνεται πως έφτασε στην Άγκυρα και λέγεται ότι στάλθηκε μια αντιπροσωπεία από την Άγκυρα να εξετάσει το θέμα επί τόπου. Μάλιστα οι πληροφορίες λένε ότι η συγκεκριμένη αντιπροσωπεία βρίσκεται εδώ αυτές τις ημέρες.
Είναι δυνατόν μια ξένη Αρχή να είναι το κέντρο επίλυσης διαφορών Ελλήνων πολιτών; Και αν αυτό γίνεται με την δική τους βούληση, επειδή έτσι ενδεχομένως τους συμφέρει, η ελληνική πολιτεία τι κάνει για όλα αυτά; Θα παρακολουθεί απλώς; Δεν αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα παράλληλο κράτος; Μέχρι ποιου σημείου θα βλέπουμε να τουρκεύει η περιοχή;