Ο καλός προεκλογικός αγώνας ξεκινά πάντα σε μια…χασαποταβέρνα ή σ΄ ένα ουζερί της αγοράς! Στην εποχή του διαδικτύου, ακόμη και τα ανακοινωθέντα των υποψηφίων θυμίζουν άλλες εποχές, αφυδατωμένες και α
της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
Μετά την πρόσφατη αποτυχία των επικοινωνιολόγων παντός τύπου (βλ ήττα κυβέρνησης ΝΔ) οι υποψήφιοι αυτοδιοικητικοί δεν φαίνεται να αλλάζουν ρότα. Μένουν ακόμη στην εικόνα και δεν «ξοδεύονται» για να παρουσιάσουν την ουσία, πχ συγκεκριμένες θέσεις και αντιθέσεις με τις προτάσεις των αντιπάλων τους. Αντίθετα ξοδεύονται σε ουζοκαλέσματα δημοσιογράφων κι άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής, εθιμοτυπικές συναντήσεις με εκπροσώπους παραγωγικών φορέων, βόλτες και φωτογραφίες με αρχηγούς και υπαρχηγούς κομμάτων, συνεντεύξεις Τύπου χωρίς ενδιαφέρον κι άλλα κοινότυπα.
Στην εποχή του διαδικτύου, ακόμη και τα ανακοινωθέντα των υποψηφίων θυμίζουν άλλες εποχές, αφυδατωμένες και αποξηραμένες διότι «… ο κύριος τάδε και ο κύριος δείνα είχαν μια εξόχως σημαντική συνομιλία περί του κυκλοφοριακού και της αξίας των ορθοπεταλιών, βεβαίως- βεβαίως…». Αν και υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που διεκδικούν μια θέση στον Καλλικράτη, εμφανίζονται να κάνουν ότι έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες τους, σε πολλές περιπτώσεις επίσης υποψήφιοι. Χειραψίες, χαμόγελα και ανούσια φιλιά. Δεν ρισκάρουν μια άλλου είδους επικοινωνία, αυτή της πραγματικής. Δηλαδή, εγώ ο υποψήφιος εξηγώ και εσύ ο πολίτης αν θέλεις ακούς, το σκέπτεσαι και το αποφασίζεις…
Δυστυχώς –ή ευτυχώς για όσους έχουν δυσκολία στην ειλικρινή προσέγγιση των ψηφοφόρων – η πεπατημένη της «επικοινωνίας» δεν διευκολύνει τη δημοκρατία αλλά την κομματοκρατία – που λέει και ο Γιανναράς . Δίνουν γραμμή και οι καλά «εκπαιδευμένοι φαν» ακολουθούν, χωρίς αποκλίσεις και χωρίς εκπλήξεις. Άλλωστε και οι ψηφοφόροι αν ήθελαν να αλλάξουν κάτι, είχαν πολλές ευκαιρίες να το κάνουν…
melkar4@yahoo.gr
Μετά την πρόσφατη αποτυχία των επικοινωνιολόγων παντός τύπου (βλ ήττα κυβέρνησης ΝΔ) οι υποψήφιοι αυτοδιοικητικοί δεν φαίνεται να αλλάζουν ρότα. Μένουν ακόμη στην εικόνα και δεν «ξοδεύονται» για να παρουσιάσουν την ουσία, πχ συγκεκριμένες θέσεις και αντιθέσεις με τις προτάσεις των αντιπάλων τους. Αντίθετα ξοδεύονται σε ουζοκαλέσματα δημοσιογράφων κι άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής, εθιμοτυπικές συναντήσεις με εκπροσώπους παραγωγικών φορέων, βόλτες και φωτογραφίες με αρχηγούς και υπαρχηγούς κομμάτων, συνεντεύξεις Τύπου χωρίς ενδιαφέρον κι άλλα κοινότυπα.
Στην εποχή του διαδικτύου, ακόμη και τα ανακοινωθέντα των υποψηφίων θυμίζουν άλλες εποχές, αφυδατωμένες και αποξηραμένες διότι «… ο κύριος τάδε και ο κύριος δείνα είχαν μια εξόχως σημαντική συνομιλία περί του κυκλοφοριακού και της αξίας των ορθοπεταλιών, βεβαίως- βεβαίως…». Αν και υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που διεκδικούν μια θέση στον Καλλικράτη, εμφανίζονται να κάνουν ότι έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες τους, σε πολλές περιπτώσεις επίσης υποψήφιοι. Χειραψίες, χαμόγελα και ανούσια φιλιά. Δεν ρισκάρουν μια άλλου είδους επικοινωνία, αυτή της πραγματικής. Δηλαδή, εγώ ο υποψήφιος εξηγώ και εσύ ο πολίτης αν θέλεις ακούς, το σκέπτεσαι και το αποφασίζεις…
Δυστυχώς –ή ευτυχώς για όσους έχουν δυσκολία στην ειλικρινή προσέγγιση των ψηφοφόρων – η πεπατημένη της «επικοινωνίας» δεν διευκολύνει τη δημοκρατία αλλά την κομματοκρατία – που λέει και ο Γιανναράς . Δίνουν γραμμή και οι καλά «εκπαιδευμένοι φαν» ακολουθούν, χωρίς αποκλίσεις και χωρίς εκπλήξεις. Άλλωστε και οι ψηφοφόροι αν ήθελαν να αλλάξουν κάτι, είχαν πολλές ευκαιρίες να το κάνουν…