του Νίκου Ηλιάδη
Δωδέκατη μέρα χωρίς αστικά λεωφορεία σήμερα η Θεσσαλονίκη και πάμε ολοταχώς να πιάσουμε 13αρι, εκτός εάν ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης συνειδητοποιήσει, έστω και τώρα, τι σημαίνει ένα εκατομμύριο πολίτες να μην έχουν πρόσβαση σχεδόν για δύο εβδομάδες στη δημόσια συγκοινωνία. Ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι σήμερα θα βρει τρόπο να καταβάλει έναν μισθό (τον Ιούλιο) στους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ ώστε να σταματήσει η επίσχεση και να ξαναβγούν τα λεωφορεία στους δρόμους. Όμως και αυτό να συμβεί το πρόβλημα με τη δημόσια αστική συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης παραμένει.
Αυτό που υποσχέθηκε να κάνει σήμερα ο υπουργός είχε συμφωνηθεί ήδη από τις 25 Αυγούστου. Συγκεκριμένα, είχε συμφωνηθεί να προκαταβάλει τη δόση της κρατικής επιχορήγησης για τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο για να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων για τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο. Η συμφωνία αυτή τηρήθηκε κατά το 1/3. Ο κ. Σπίρτζης πλήρωσε μία από τις τρεις δόσεις, οι εργαζόμενοι σταμάτησαν την επίσχεση ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και μετά η υλοποίηση της συμφωνίας ανεστάλη. Ως πρόσχημα επικαλέσθηκε ο υπουργός ότι μέρος των χρημάτων που έδωσε πήγαν σε άλλους σκοπούς πλην της μισθοδοσίας. Πράγματι, από τα 3,9 εκατ. ευρώ που δόθηκαν τα 3,050 πήγαν για μισθούς και το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων κατεβλήθη στο ΙΚΑ, δηλαδή σε ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες είναι επίσης μέρος της μισθοδοσίας.
Κατόπιν αυτού ο κ. Σπίρτζης επιδόθηκε σε μια άγονη αντιπαράθεση με τη διοίκηση του ΟΑΣΘ και την ηγεσία του συνδικάτου των εργαζομένων, θέτοντας σε ομηρία τους Θεσσαλονικείς και γονατίζοντας την οικονομία της πόλης. Εάν ο υπουργός ήθελε πράγματι να πληρώσει υπήρχαν δεκάδες τρόποι να το κάνει και να εκθέσει τον ΟΑΣΘ εάν τα χρήματα κατέληγαν αλλού εκτός από τους εργαζόμενους. Τότε θα ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που θα ανέβαιναν στα κεραμίδια καταγγέλλοντας τη διοίκηση του Οργανισμού με την οποία έως τώρα συμπορεύονται. Θα μπορούσε για παράδειγμα ο υπουργός να καταθέσει στον ΟΑΣΘ το ακριβές ποσό της μισθοδοσίας (6,1 εκατ. ευρώ για τους δύο μήνες) και εάν αυτά δεν κατέληγαν στους λογαριασμούς των απλήρωτων εργαζομένων τότε το πρόβλημα θα το είχε η διοίκηση του ΟΑΣΘ και όχι ο κ. Σπίρτζης.
Δεν το έκανε όμως κι αυτό βάζει πολλούς σε σκέψεις ότι πιθανόν κάτι άλλο έχει ο υπουργός στο μυαλό του. Τι μπορεί να είναι αυτό;
Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι θέλει να εξαντλήσει οικονομικά τον ΟΑΣΘ ώστε να τον σύρει αποδυναμωμένο σε μια νέα συμφωνία, περισσότερο επωφελή για το ελληνικό δημόσιο. Μακάρι να είναι αυτό το σχέδιό του. Όμως αυτό θα μπορούσε να έχει γίνει ήδη από το καλοκαίρι, χωρίς να χρειαστεί να υποστεί η πόλη αυτήν τη δοκιμασία.
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι θέλει να κάνει τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης δημόσιες, όπως και στην Αθήνα. Αυτό ζητά άλλωστε επιτακτικά ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης καθώς και ορισμένοι εκ των τοπικών βουλευτών του. Πως όμως, μπορεί να γίνει αυτό όταν την ίδια ώρα οι δημόσιες αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας μπαίνουν προς πώληση στη βιτρίνα του Υπερταμείου; Χώρια που για να γίνουν δημόσιες οι αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης η κυβέρνηση θα πρέπει να βρει μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να αποζημιώσει τον ΟΑΣΘ και εκατοντάδες εκατομμύρια για να λειτουργήσει τις συγκοινωνίες. Υπάρχουν πουθενά τόσα λεφτά και επιπλέον, θα συμφωνούσαν σε αυτό οι δανειστές;
Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι σχεδιάζει να οδηγήσει τον ΟΑΣΘ σε χρεοκοπία ώστε στη συνέχεια να τον αντικαταστήσει με έναν άλλον ιδιώτη. Όμως με ποιους όρους θα γίνει κάτι τέτοιο και με ποια τιμή του εισιτηρίου;
Το ερώτημα: «έχετε σχέδιο για τον ΟΑΣΘ;» ετέθη πολλές φορές στον υπουργό αλλά η απάντηση που δίνεται είναι «έχουμε αλλά δεν θα σας το πούμε ακόμη». Πολύ φοβάμαι πως όταν θα αποκαλυφθεί το σχέδιο εκείνοι που θα πληρώσουν το μάρμαρο θα είναι πρωτίστως οι πολίτες οι οποίοι θα έχουν συγκοινωνίες επιπέδου Θεσσαλονίκης αλλά με τιμές Αθηνών (εισιτήριο 1,40 ευρώ).