Οξύτατη κριτική απέναντι στην κυβέρνηση και τις τακτικές που ακολουθεί άσκησε σήμερα το Ποτάμι, μέσω ανακοίνωσης του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Δημήτρη Τσιόρδα, αναφορικά με το άρθρο των στελεχών του ΔΝΤ.
Μεταξύ άλλων, το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη υπογραμμίζει ότι με τις εν λόγω τακτικές, η κυβέρνηση «συντηρεί και επαυξάνει τις παθογένειες σε έναν δρόμο δίχως αύριο», ενώ επισημαίνει την ανάγκη να ληφθούν γενναίες αποφάσεις, ώστε «να ξεφύγουμε από τον αργό θάνατο».
Αναλυτικά, η ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του Ποταμιού:
«Η τακτική της κυβέρνησης είναι να ρίχνει διαρκώς το φταίξιμο για τις δικές της επιλογές σε άλλους.
Σύμφωνα με το άρθρο των στελεχών του ΔΝΤ η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που συμφώνησε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά, ενώ με τα σημερινά δημοσιονομικά δεδομένα το πρωτογενές πλεόνασμα θα κινείται στο 1,5%.
Άρα συμφώνησε στην ανάγκη νέων μέτρων. Το ίδιο κάνει και με τους φόρους. Ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους τη στιγμή που προσπαθεί να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους κατά 90% με αύξηση των φόρων και μόλις κατά 10% με μείωση των δαπανών.
Αν επιχειρηθεί η επίτευξή πλεονάσματος 3,5% με βάση τις σημερινές προδιαγραφές, η κυβέρνηση θα σκοτώσει ότι έχει απομείνει ζωντανό από την ελληνική οικονομία. Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα αν ο στόχος αυτός διατηρηθεί και για τα χρόνια μετά το 2018. Το ΔΝΤ διαπιστώνει κάτι που έχει επισημάνει εδώ και καιρό το Ποτάμι.
Ότι ο φετινός προϋπολογισμός είναι αντιαναπτυξιακός. Δυστυχώς η κυβέρνηση με την αλλοπρόσαλλη τακτική της, κατάφερε να βάλει απέναντί μας και το ΔΝΤ που επιμένει στην ανάγκη σημαντικής μείωσης του χρέους και τους Ευρωπαίους στην ανάγκη μείωσης των δημοσιονομικών στόχων.
Για να ξεφύγει η χώρα από τον αργό θάνατο χρειάζονται γενναίες αποφάσεις.
Πρώτη από αυτές η δραστική μείωση του πελατειακού κράτους που απορροφά τεράστιους πόρους δίχως να προσφέρει απολύτως τίποτα, πέραν του βολέματος κομματικών στρατών.
Άχρηστοι οργανισμοί, νέες γραμματείες, στρατιές ημετέρων που πληρώνονται από τους φόρους μιας μικρής μερίδας πολιτών που δεν αντέχει πια.
Το τμήμα της κοινωνίας που σηκώνει όλο το βάρος έχει εξαντλήσει προ πολλού τα όριά του και όσοι μπορούν εγκαταλείπουν τη χώρα.
Χρειάζεται επαναξιολόγηση όλων των δαπανών του κράτους ώστε να κατανέμονται με κοινωνικά δίκαιο τρόπο κι όχι στη βάση εξυπηρέτησης συντεχνιακών συμφερόντων ή ψηφοθηρικών αναγκών.
Δυστυχώς η κυβέρνηση συντηρεί και επαυξάνει τις παθογένειες σε ένα δρόμο δίχως αύριο.»