Skip to main content

Πώς θα αντιδράσουν οι συνδικαλιστές στην παρεμπόδιση των απεργιών;

Πλήθος επιχειρήσεων εγκατέλειψαν τη χώρα λόγω του αρρωστημένου συνδικαλιστικού κινήματος και ανάλογος αριθμός δεν επενδύει σε αυτή για τον ίδιο λόγο.

Παρ' ολίγον να κατατεθεί χθες από την κυβέρνηση νομοσχέδιο περιορισμού του δικαιώματος των συνδικαλιστών να προκηρύσσουν απεργίες κατά το δοκούν.

Το νομοσχέδιο θα επανέλθει, υποτίθεται με νομοτεχνικές βελτιώσεις, αλλά η ουσία δύσκολα θα αλλάξει. Αναμένω να ακούσω τις δικαιολογίες αυτών που θα ήσαν στα κάγκελα, αν η ίδια τροπολογία εγκρινόταν από αστική κυβέρνηση. Κάτι θα βρουν… Εδώ το "όχι" έγινε "ναι" και οι απεργίες θα είναι το πρόβλημα;

Η τροπολογία προβλέπει πως για την κήρυξη απεργίας απαιτείται να είναι σύμφωνο το 50% των οικονομικά ενεργών μελών πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Υπενθυμίζεται πως με τον ισχύοντα νόμο απαιτούνταν το 20%.

Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει είναι αν οι συνδικαλιστές θα λάβουν υπόψη τον νόμο και θα τον εφαρμόσουν, ή θα εξακολουθήσει η παράνομη κήρυξη πολλών απεργιών, που παρατηρούνται σήμερα με την υποστήριξη της Αριστεράς και με την ανοχή των αστών, μη και τους κακοχαρακτηρίσουν ως μη προοδευτικούς. Ο νόμος προβλέπει κάποιες διαδικασίες, πριν οδηγηθεί η συνδικαλιστική οργάνωση σε απεργία, οι οποίες πολλές φορές δεν τηρούνται.

Αυτή η αποκρουστική η εικόνα σταλινικού τύπου συνδικαλιστών, να απειλούν τον ελληνικό λαό με στερήσεις (διότι εναντίον αυτού στρέφονται, και όχι κατά κυβερνητικών στελεχών) και αντί να υφίστανται τις συνέπειες του νόμου, συνδιαλέγονται υπουργοί μαζί τους, δεν επιτρέπεται πάντως να συνεχιστεί.

Άλλοτε με κλείσιμο των δρόμων, άλλοτε των τελωνείων, άλλοτε με κατέβασμα διακοπτών της ΔΕΗ, άλλοτε με παύση λειτουργίας αστικής συγκοινωνίας, δημιουργούνται απελπιστικές καταστάσεις στον ελληνικό λαό, αλλά και δυσφήμηση της χώρας μας [αποτελεί μεγίστη αισχύνη να προσέρχεται στα σύνορα ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας για να εκλιπαρήσει αγρότες να ανοίξουν τους δρόμους], η οποία έχει και επιπτώσεις στον τουρισμό.

Πλήθος επιχειρήσεων εγκατέλειψαν την Ελλάδα λόγω του αρρωστημένου συνδικαλιστικού κινήματος και ανάλογος αριθμός δεν επενδύει στην Ελλάδα για τον ίδιο λόγο. Να τελειώνουμε μ’ αυτήν την ιστορία. Να τελειώνει επίσης και το παραπειστικό επιχείρημα ότι κάποιοι "κακοί" θέλουν να στρέψουν τη μια κοινωνική τάξη εναντίον της άλλης. Οι "κακοί" είναι αυτοί οι ίδιοι, που κλέβουν από το δικό μου πορτοφόλι για να επιτύχουν τους δικούς τους σκοπούς.

Ας καταλάβουν οι επαγγελματίες του συνδικαλισμού, ότι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, με την δυστυχία να κατοικεί μονίμως στα σπίτια εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, αυτοί που θα βλάπτουν τον λαό δεν θα βρουν απέναντί τους υποχωρητικούς πολιτικούς που λαϊκίζουν, αλλά τους άλλους Έλληνες με το δυσοίωνο μέλλον και με την συνεχώς μειούμενη ανοχή.

Προ μηνών, είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα protagon ένα ενδιαφέρον άρθρο της Τζιοβάρα Μένια, πολιτικού επιστήμονα, με τίτλο "Συνδικαλισμός εναντίον εργατικού κινήματος", με το οποίο η συγγραφέας απομυθοποιεί το συνδικαλιστικό κίνημα ελληνικών προδιαγραφών, επιχειρηματολογώντας, ότι ο συνδικαλισμός από την γέννησή του ως σήμερα έχει καταστρέψει το εργατικό κίνημα, το οποίο στο σύνολό του συσπειρώνει τις διάφορες κοινωνικές ομάδες, ενώ ο συνδικαλισμός τις διχάζει.

Από την στιγμή που τα κόμματα εντάχθηκαν και στον εργασιακό χώρο δίχασαν τους εργαζομένους αντί να τους ενώνουν και έπαυσε υφιστάμενος ο ανιδιοτελής αγώνας. Όντως, ζούμε για πολλά χρόνια μια διάσταση των εργαζομένων σε γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους κ.τ.λ., λες και ο κάθε εργαζόμενος διεκδικεί διαφορετικά δικαιώματα. Βεβαίως, οι περισσότεροι εργαζόμενοι, με αφορμή την οικονομική κρίση και τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουν έχουν απαξιώσει σιγά-σιγά και τον συνδικαλισμό. Άλλωστε πλην πολύ ελαχίστων εξαιρέσεων ο σύγχρονος συνδικαλιστής είναι ένας ανερχόμενος πολιτικός.

Αναμένω ότι θα υπάρξουν και άλλες τροπολογίες, περιορισμού των δικαιωμάτων των συνδικαλιστών, οι οποίοι σε κάποιες βαθμίδες αμείβονται χωρίς να εργάζονται, και είναι αμφίβολο αν πληροφορούνται τις εξελίξεις στην εργασία που έκαναν κάποτε.

Όπως επίσης απαράδεκτο είναι τα κόμματα και οι παρατάξεις να βρίσκονται στα πανεπιστήμια. Δεν εξυπηρετούν τίποτα άλλο από συμφέροντα και διασκεδάσεις. Τίποτα για το καλό του φοιτητή και το πανεπιστήμιο. Και εδώ κάτι ανάλογο είναι με τον συνδικαλισμό στην εργασία. Ο συνδικαλισμός στα πανεπιστήμια κατέστρεψε το φοιτητικό κίνημα!

Κοντά στις μεταρρυθμίσεις που αναμένουμε να συμβούν [πότε;] καιρός να φροντίσουμε και για τον υγιή συνδικαλισμό. Τουλάχιστον, να πάψει να με απειλεί και να με ζημιώνει, ιδίως αυτός που χειρίζεται δημόσιο αγαθό, και το στρέφει εναντίον μου.

Σημειώνεται ότι λόγω αντιδρασεων, η τροπολογία αποσύρθηκε και θα κατατεθεί εκ νέου σε επόμενο νομοσχέδιο, όπως σημείωσεε κυβερνητικές πηγές, μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις και θετικές τροποποιήσεις στις προβλέψεις τους.