Skip to main content

Πώς προσδιορίζεται η «ελληνοτουρκική φιλία» και πού ξεκινά η υποκρισία

Όταν γίνεται λόγος για φιλία, πρέπει να εννοείται η ύπαρξη μιας σχέσης, χωρίς ανιδιοτέλεια και με προσφορά χωρίς αντάλλαγμα.

Πολύς ο λόγος κατ’ αυτάς περί «ελληνοτουρκικής φιλίας», με αφορμή την συνδιασκέδαση Ελλήνων και Τούρκων στο Survivor. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι έγιναν δηλώσεις περί αυτής κατά την ημέρα όπου οι Τούρκοι εόρταζαν την επέτειο έναρξης της σφαγής των Ελλήνων, ενώ εμείς θρηνούσαμε τους προγόνους μας που γνώρισαν την τουρκική θηριωδία -τι είδους φιλία, άραγε μπορεί να υπάρξει, εδραζόμενη επί αντιθέτων συναισθημάτων-;

Ο Τούρκος ηθοποιός Φουρκάν δήλωσε μετά την διασκέδαση: «Έγινε ένα μάθημα, ένα παράδειγμα στους ανθρώπους αυτό. Κάποιες φορές λένε πως υπάρχει εχθρότητα ανάμεσα στους Τούρκους και τους Έλληνες, αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Δείξαμε χθες το βράδυ το πόσο φιλική και το πόσο αδελφική σχέση έχουμε εμείς οι δύο χώρες», είπε μεταξύ άλλων.

Όταν βρεθούν σε έναν τόπο Έλληνες και Τούρκοι, με αντικείμενο την διασκέδαση -φαγητό, ποτό, χορός, φλερτ- είναι προφανές πως δεν θα υπάρξει καμιά εχθρότητα μεταξύ τους, αρκεί το ποτό να είναι περιορισμένο. Αναρωτιέμαι, αν η συντροφιά δεν γλεντοκοπούσε, και άνοιγε μια συζήτηση -προς περαιτέρω στερέωση της φιλίας- για την κυριότητα των Ιμίων, τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, τον Αττίλα, την Γενοκτονία των Ποντίων, και πολλά άλλα παρεμφερή, πόσο φιλικό θα ήταν το κλίμα της συναναστροφής;

Θα ομολογούσαν οι συγκεκριμένοι Τούρκοι ότι το δίκαιο βρίσκεται στην ελληνική πλευρά; Θα κατηγορούσαν τον Ερντογάν για τις δικτατορικές του αποφάσεις; Θα υπόσχονταν ότι θα υποστήριζαν τις δίκαιες ελληνικές θέσεις; Αν δεν τα έπρατταν αυτά, τότε τι είδους φιλία είναι αυτή, που τους "έδεσε" ένα γλέντι;

Ποια είναι τα συστατικά της φιλίας, μας το λέγει ο Αριστοτέλης: 1.- Οι φίλοι μάς πιέζουν να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. 2.- Λένε πότε κάνουμε λάθος. 3.- Είναι παρόντες. 4.- Ακούν πραγματικά. 5.- Μας στηρίζουν σε κάθε δυσκολία. 6.- Μειώνουν τα επίπεδα του άγχους. 7.- Μας κρατούν προσγειωμένους. 8.- Μας προστατεύουν, ακόμα κι αν έρχονται σε δύσκολη θέση. 9.- Κάνουν τη φιλία προτεραιότητα. 10.- Συγχωρούν. 11.- Μας κάνουν να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.

Αυτά δίδασκε ο Αριστοτέλης, ο οποίος προφανώς για τους "προοδευτικούς" δεν ήταν κάποιος σπουδαίος, αφού δεν είχε μαρξιστική παιδεία. Οι ίδιοι όμως θα γνωρίζουν περιστατικά στην Ελλάδα, όπου οι κάτοικοι δυο γειτονικών χωριών "σκοτώνονται" για την κυριότητα και χρήση βοσκοτοπιών ή νερού, όπως και ότι δύο συγγενικές οικογένειες ή και αδέλφια ακόμη, εχθρεύονται μεταξύ τους για ένα στρέμμα χωράφι. Γεγονότα που καταδεικνύουν ότι το συμφέρον έρχεται σε σύγκρουση ακόμη και με τη συγγένεια.

Επομένως, όταν γίνεται λόγος για φιλία, πρέπει να εννοείται η ύπαρξη μιας σχέσης, χωρίς ανιδιοτέλεια και με προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Αυτή είναι η φιλία. Όλες οι άλλες σχέσεις είναι κοινωνικές και διαρκούν μόνον αν δεν υπάρξουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Κάποιος θα μπορούσε να προσθέσει ότι επιβάλλεται να υπάρχει και πολιτισμική ταύτιση, λόγω του ότι ο διαφορετικός τρόπος ζωής, κάποτε θα οδηγήσει σε σύγκρουση. Έτσι είναι, αλλά δεν αρκεί μόνον αυτό. Υποτίθεται, πως η αυτή πολιτισμική σχέση ενυπάρχει στους Έλληνες φιλάθλους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Γιατί εχθρεύονται μεταξύ τους;

Για να πάψουν κάποτε αυτά τα υποκριτικά, όπου μια επιφανειακή σχέση αποκαλείται φιλική, θα συμφωνήσουν πιστεύω όλοι οι νουνεχείς, ότι μια φιλία αληθινή, είναι προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, αλλιώς είναι "παρέα", που σήμερα είναι και αύριο δεν θα είναι.

Στη φιλία, συνυπάρχουμε με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας.

Στην "παρέα" το κίνητρο είναι να ευχαριστηθούμε σε μια πρόσκαιρη συνάντηση.
Μετά από όλα αυτά, ας αναλογιστούμε τι είδους είναι αυτή η ελληνοτουρκική φιλία, που βάλθηκαν οι "προοδευτικοί" να την επιβάλουν ως όρο..