Skip to main content

Ποιος θα τολμήσει να χαλάσει χατίρι στον κ. Άνθιμο;

Το παρασκήνιο πίσω από την περίπτωση του πρώην ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος», το οποίο βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες στο προσκήνιο

του Νίκου Ηλιάδη

Χύθηκε πολύ μελάνι την τελευταία εβδομάδα με αφορμή την εκκένωση υπό κατάληψη κτηρίων στη Θεσσαλονίκη. Αστυνομία εναντίον αντιεξουσιαστών και τούμπαλιν, Ιερά Σύνοδος και Άνθιμος κατά αναρχικών, αντιπολίτευση εναντίον κυβέρνησης, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ κατά του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Μύλος... Το φαινόμενο μετρά δεκαετίες. Όσο η Πολιτεία εγκαταλείπει την περιουσία της, αδυνατώντας να την αξιοποιήσει τόσο, το ένα μετά το άλλο δημόσια κτήρια θα παραδίδονται στις ορέξεις των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών ή αντιεξουσιαστών.

Εν προκειμένω θέλω να σταθώ στην περίπτωση του πρώην ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος». Το ίδρυμα το οποίο λειτουργούσε από το 1934, φιλοξενώντας αρχικά ορφανά κορίτσια που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, έκλεισε οριστικά τις πύλες του το 2000. Μετά πέντε χρόνια εγκατάλειψης, το 2005, μπήκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο των καταληψιών. Έκτοτε, με μικρά διαλείμματα, τελούσε υπό κατάληψη. Τους πρώτους μήνες της δημαρχιακής θητείας του Γιάννη Μπουτάρη το δημοτικό συμβούλιο είχε αποφασίσει ομόφωνα να το διεκδικήσει από το υπουργείο Υγείας στο οποίο ανήκει. Πρόκειται για ακίνητο πολλαπλά χρήσιμο για την περιοχή της Τούμπας, είτε για να φιλοξενήσει δημοτικές υπηρεσίες, είτε για να λειτουργήσει ως χώρος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είτε ακόμη και ως οργανωμένο φιλοξενείο για πρόσφυγες.

Όμως, ο τότε υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος, με μια από τις τελευταίες αποφάσεις του τον Δεκέμβριο του 2011 το παραχώρησε για πενήντα χρόνια στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Σκοπός της παραχώρησης ήταν να λειτουργήσει με πρωτοβουλία και δαπάνη της Εκκλησίας ίδρυμα ανιάτων. Οι όροι της παραχώρησης ήταν σαφείς: το ίδρυμα θα πρέπει να τεθεί σε λειτουργία σε δύο χρόνια στο υπάρχον κτήριο, είτε σε πέντε χρόνια σε καινούργιο κτήριο το οποίο θα είχε αναγερθεί μετά την κατεδάφιση του παλιού κτηρίου. Η πρώτη προθεσμία παρήλθε ήδη τον Δεκέμβριο του 2013. Σε λιγότερο από πέντε μήνες παρέρχεται και η δεύτερη, καθώς είναι αδύνατον εντός του εναπομείναντος πενταμήνου να κτιστεί νέο κτήριο, πόσω μάλλον το θηριώδες πενταώροφο το οποίο σχεδιάζει να κατασκευάσει εκεί η Μητρόπολη.

Συνεπώς, ο νυν υπουργός Ανδρέας Ξανθός είχε –και ακόμη έχει- την ευχέρεια να αλλάξει την απόφαση Λοβέρδου και να άρει την παραχώρηση. Το αίτημα υπεβλήθη στον υπουργό εδώ και μήνες δια μέσου του διοικητή της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Στρατή Πλωμαρίτη, αλλά εις μάτην. Ο υπουργός αδράνησε, είτε από αδιαφορία είτε υπακούοντας στο νέο κυβερνητικό δόγμα περί συγκλίσεως με την Εκκλησία.

Πολύ πριν από τον υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Γιάννης Μπουτάρης που φρόντισε να κάνει το χατίρι του κ. Άνθιμου, αλλάζοντας την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, συναινώντας εκ των υστέρων στην παραχώρηση του οικοπέδου στην Μητρόπολη.

Θυμίζω ότι μόλις πριν από ένα μήνα, στις αρχές Ιουλίου ο δήμος Θεσσαλονίκης έχασε οριστικά το οικόπεδο που περικλείεται από τις οδούς Εθνικής Αμύνης, Μανουσογιαννάκη, Φιλικής Εταιρείας και Μαργαρίτη, στο κέντρο της πόλης, όπου επρόκειτο να ανεγερθεί σχολείο. Το συγκεκριμένο ακίνητο ανήκει στην Εκκλησία η οποία έπειτα από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα που ξεκίνησε, καθώς δεν είχε λάβει τα περίπου 800.000 ευρώ που είχε εκτιμηθεί ότι απαιτούνταν για την απαλλοτρίωση του ακινήτου, πέτυχε τον αποχαρακτηρισμό του επίμαχου οικοπέδου από χώρο σχολείου.

Βεβαίως, το συγκεκριμένο ακίνητο δεν είναι το μόνο που διαθέτει η Εκκλησία και το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιήσει για τη λειτουργία του ιδρύματος ανιάτων. Όμως, ποιος θα θελήσει –για να μην πω ποιος θα τολμήσει- να χαλάσει το χατίρι του κ. Άνθιμου;