του Γιώργου Δώρα
Μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις ενόψει των εκλογών, αλλά και κάποια σοβαρά θέματα της συγκυρίας, όπως είναι οι βάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, να μονοπωλούν σχεδόν την επικαιρότητα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας έχουν λυθεί ή έστω έχουν διευθετηθεί.
Η επιβολή ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στις επιχειρήσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις λειτούργησε καταστροφικά. Οι επιπτώσεις δεν έχουν ακόμη αρθεί, παρά το ότι έχει υπάρξει μια χαλαρότητα σε σχέση με τις αρχικές ρυθμίσεις. Διότι από την πρώτη στιγμή η αγορά είχε επισημάνει ότι αν τα capital controls δημιουργούν ένα πρόβλημα στην καθημερινότητα των ανθρώπων που καλούνται να διαχειριστούν ρευστότητα 60 ευρώ την ημέρα, στις επιχειρήσεις δημιουργούν δέκα προβλήματα, σε ορισμένες περιπτώσεις μη αναστρέψιμα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη κι αν στα χαρτιά η τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη διακίνηση κεφαλαίων είναι πιο γενναιόδωρη από τις προηγούμενες, στην πραγματικότητα δεν λειτουργεί, τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό. Διότι μπορεί να προβλέπει ότι τα τραπεζικά καταστήματα έχουν τη δυνατότητα να εγκρίνουν την μεταφορά στο εξωτερικό 10.000 ευρώ για τις εισαγωγικές ανάγκες μιας επιχείρησης –ποσό διπλάσιο από τις 5.000 που ίσχυε μέχρι πριν από λίγες ημέρες-, αλλά το σύνολο σχεδόν των εγκρίσεων –ή πάντως πάρα πολλές- παραπέμπονται σε επιτροπές που λειτουργούν στις κεντρικές εγκαταστάσεις των τραπεζών. Κι αυτό διότι η πρώτη Π.Ν.Π. που είχε εκδώσει ο Γ. Βαρουφάκης μόλις έκλεισαν οι τράπεζες και επιβλήθηκαν τα capital controls όριζε ότι θα απολύονται οι τραπεζοϋπάλληλοι που τυχόν θα συμμετείχαν στην παραβίαση των περιορισμών. Αυτό –όπως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί- δημιουργεί πρόσθετο άγχος, που μεταφράζεται σε ευθυνοφοβία κι επομένως σε μεταφορά των αιτημάτων από τα καταστήματα στις αρμόδιες επιτροπές στα κεντρικά των τραπεζών, κάτι που σημαίνει καθυστέρηση ενδεχομένως και μεγαλύτερη της μιας εβδομάδας.
Όλα αυτά περιγράφονται σε έγγραφο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, με ημερομηνία 20 Αυγούστου 2015, με το οποίο το Επιμελητήριο ζητά την πλήρη απελευθέρωση κάθε συναλλαγής μέχρι του ποσού που ορίζει κάθε φορά η Π.Ν.Π. δίχως να προβλέπεται απολύτως καμία εγκριτική διαδικασία εκ μέρους των πιστωτικών ιδρυμάτων. «Και μόνη η αναφορά της λέξης έγκριση οδηγεί, κατά πάσα πιθανότητα, τους άμεσα εμπλεκόμενους εργαζόμενους στα τραπεζικά ιδρύματα να προωθούν το σχετικό αίτημα προς ένα κεντρικό μηχανισμό, διότι διατυπώνεται υπόρρητα ο φόβος ότι θα τύχει εφαρμογής η παράγραφος 6 του άρθρου 1 της Π.Ν.Π. από 28.06.15, με την οποία προβλέπεται η υποχρέωση κάθε πιστωτικού ιδρύματος να καταγγέλλει τη σύμβαση εργασίας ή έργου του προσώπου που ευθύνεται για την παράβαση οποιασδήποτε διάταξης έχει σχέση με τις Π.Ν.Π. που ρυθμίζουν τους ελέγχους κίνησης κεφαλαίων» αναφέρει χαρακτηριστικά το ΕΒΕΘ.
Με το ίδιο έγγραφο το Επιμελητήριο ζητάει την άρση αυτών των δυσμενών επιπτώσεων για τους εργαζομένους, ώστε το σύστημα να απελευθερωθεί και να υπάρξει επιτάχυνση των διαδικασιών. Παράλληλα, καταγράφει τις συνέπειες αυτών των καθυστερήσεων, με τον «εγκλωβισμό εμπορευματοκιβωτίων στους χώρους τελωνισμού με προφανείς παρενέργειες, όπως η αύξηση του κόστους σταλιών για τις εισάγουσες επιχειρήσεις ή και των κινδύνων, λόγω της καταστροφής ευπαθών προϊόντων».
Η αγωνία για να ξεπεραστούν προβλήματα που δυσχεραίνουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων είναι έκδηλη στις παρεμβάσεις των παραγωγικών φορέων, οι οποίοι έχουν αντίληψη της πραγματικότητας, κάτι που είναι εξαιρετικά αμφίβολο για τα στελέχη και τους γραφειοκράτες των υπουργείων.
Διότι δυσχερής λειτουργία της αγοράς σημαίνει χαμένες ή καθυστερημένες δουλειές, άρα μικρότερος τζίρος για τις επιχειρήσεις, λιγότερα έσοδα από φόρους για το κράτος και πιθανόν απώλεια θέσεων εργασίας. Υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει αυτά τα απλά, απλούστατα πράγματα;