Επιβεβαιώνεται το ευαγγελικό, ότι οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Και τούτο επειδή, το χειρότερο σενάριο μεταφοράς φυσικού αερίου, με θαλάσσιο αγωγό από την λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη, λόγω των πολλών εξελίξεων στην περιοχή, καταλαμβάνει σήμερα την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ενδιαφερομένων.
Η αναξιοπιστία της Τουρκίας μάλλον της στερεί την δυνατότητα να δει τον αγωγό να περνά από το έδαφός της, σε συνδυασμό με δύο άλλα γεγονότα. Το ενδιαφέρον της Ιταλίας, που τώρα υπάρχει έντονο, και τη μείωση του κόστους (χωρίς να εξηγηθεί πώς συνέβη αυτό) συνετέλεσαν στην έναρξη σοβαρών συζητήσεων για οριστική μελέτη στον, μέχρι εχθές, μάλλον αποκλεισμένο αγωγό.
Σύμφωνα με πληροφορίες από Ρώμη και Βρυξέλλες, που μεταφέρει η εφημερίδα της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος», η Ιταλία μπαίνει δυναμικά στο σχέδιο κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου από την ισραηλινή και την κυπριακή ΑΟΖ προς Ελλάδα και Ευρώπη, του EastMed.
Η ιταλική κυβέρνηση, που είχε ήδη συζητήσει το θέμα με τις Βρυξέλλες, λαμβάνοντας το πράσινο φως, έθεσε το θέμα συμμετοχής της δια του υπουργού Οικονομικής Ανάπτυξης της χώρας Κάρλο Καλέντα, σε συνάντηση στην οποία συμμετείχαν ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης, ο Έλληνας υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης και ο Επίτροπος Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάρος Σιέφκοβιτς.
Να σημειωθεί ότι η Ιταλία εξ αρχής είχε ισχυρά συμφέροντα στην κατασκευή και λειτουργία του αγωγού φυσικού αερίου EastMed, λόγω της συμμετοχής της ιταλικής Edison. Σε κρατικό επίπεδο η Ιταλία συμμετείχε ως ενδιαφερόμενο μέρος σε σειρά συναντήσεων, αφού προβλέπεται και σύνδεση με τον σχεδιαζόμενο αγωγό «Ποσειδώνας» που θα συνδέει Ελλάδα και Ιταλία.
Ωστόσο για πρώτη φορά εκδηλώνει την πρόθεσή της να μπει πολύ πιο ενεργά στην υποστήριξη του έργου. Η ενεργός στήριξη της Ιταλίας στον αγωγό φυσικού αερίου από Ισραήλ και Κύπρο, μέσω Κύπρου προς (Κρήτη) Ελλάδα και από εκεί στην Ευρώπη, ενισχύει σημαντικά το έργο, τόσο εντός Ε.Ε. αφού πλέον δεν πρόκειται για ένα ουσιαστικά ελλαδοκυπριακό σχεδιασμό, ενώ προφανώς προσφέρει ακόμα πιο υψηλή προτεραιότητα οικονομικά, εμπορικά και γεωπολιτικά στον EastMed έναντι μελετών και προθέσεων για μεταφορά του φυσικού αερίου από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στηρίξει εξ αρχής τον αγωγό συμμετέχοντας στη χρηματοδότηση των μελετών βιωσιμότητας. Να μη λησμονείται, ότι υπάρχει ενδιαφέρον και από αμερικανικής πλευράς να κατασκευαστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα ο αγωγός, για να περιοριστεί η εξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά όμως, υπάρχει και το ενδεχόμενο, με την πολιτική του Τραμπ για χρήση αερίου από σχιστόλιθο, να θεωρηθεί ανταγωνιστικός. Ίδομεν.
Επίσης, η λύση του υποθαλάσσιου αγωγού, συντελεί στη μη εξάρτηση της Ε.Ε. από την Τουρκία, η οποία καθιστάμενη άλλως ενεργειακός κόμβος (TAP, Turkish Stream, συν ο περί ου ο λόγος αγωγός) θα πολλαπλασιάζει τις απαιτήσεις της (και τους εκβιασμούς της).
Ως προς τον προϋπολογισμό του έργου, η μελέτη έδειξε ότι ο αγωγός, που θα διασχίζει την Κύπρο και την Ελλάδα πριν φτάσει στην Ιταλία, θα κοστίσει περίπου 5 δισ. ευρώ, πολύ λιγότερο από ό,τι είχε προηγουμένως εκτιμηθεί, έστω και αν θα είναι ο μεγαλύτερος υποθαλάσσιος αγωγός του κόσμου. (Να σημειωθεί ότι οι αρχικές μελέτες που έγιναν για αγωγό Ισραήλ - Τουρκίας έδειξαν κόστος μεταξύ 7-10 δισ. ευρώ).
Γίνεται φυσικά αντιληπτό, πως η υλοποίηση των σχεδίων απαιτεί και μεγάλο χρονικό διάστημα.