Για τους πολλούς, ήταν, απλά, μια ακόμα, «λεπτομέρεια» στον τελευταίο φορολογικό ορυμαγδό. Για τους λίγους και μυημένους, όμως, ήταν ένα «χτύπημα» κάτω από τη ζώνη, τις επιπτώσεις του οποίου θα ζήσουμε με δραματικό τρόπο, προσεχώς. Ο λόγος αφορά στην αύξηση του φόρου που επιβλήθηκε στις εταιρείες διαχείρισης ακινήτων.
Θα αναρωτηθείτε: Και πόσους αφορά; Ελάχιστους, είναι η απάντηση, αλλά το κακό είναι ότι έχουν επιρροή. Πρόκειται κυρίως για ξένα επενδυτικά funds – προσοχή, από τα σοβαρά – τα οποία όταν πήραν την απόφαση να έλθουν και να ρίξουν λεφτά στη χώρα, επέλεξαν το real estate θεωρώντας ότι έχει πεδίον δόξης λαμπρό, για πολλούς λόγους (τιμολογιακούς και όχι μόνο). Και όντως, πολλά από αυτά τοποθετήθηκαν, αγοράζοντας ποσοστό, ενίοτε ακόμα και πλειοψηφικά, σε ελληνικές εταιρίες.
Μόνο που τώρα, με το νέο φόρο, έρχονται κυριολεκτικά τα πάνω – κάτω και σε ό,τι αφορά στη δική τους λειτουργία. Και αναρωτιούνται: Μα γιατί αποφασίζουν να κάνουν κάτι τέτοιο στην κυβέρνηση, χωρίς να ρωτήσουν την αγορά για το καθεστώς που πάει να δημιουργηθεί, με την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων; Και εν πάση περιπτώσει, τα θέλουμε ή δεν τα θέλουμε τα ξένα κεφάλαια; Γιατί, αν τα θέλουμε και κάνουμε τέτοιες «ταρζανιές», ε τότε είμαστε ιδανικοί αυτόχειρες, πάει και τελείωσε.
Όσοι έχουν ήδη έρθει και έχουν ρίξει λεφτά σε αυτό το κομμάτι, είναι έξαλλοι. «Είχα διαβεβαιώσεις ότι δεν θα αλλάξει τίποτα» φωνάζει ένας από αυτούς από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας. Και απειλεί ότι θα σηκωθεί και θα φύγει. Θα το κάνει; Δύσκολο, γιατί, όπως μαθαίνουμε έχει ανοιχτεί πολύ, και τα projects που τρέχει είνα πολυδάπανα. Όμως, μην απορήσει κανείς αν κάποια στιγμή πάρει τις υπεραξίες που θέλει ή κάποιες από αυτές, χαιρετίσει. Σε όχι και τόσο μεγάλο βάθος χρόνου. Όπως απείλησαν ότι θα κάνουν οι Τσέχοι του ΟΠΑΠ, όταν τους επιβλήθηκε το επιπλέον τέλος στον τζίρο και όπως απειλούν ότι θα κάνουν και άλλοι και άλλοι.
Τελικώς, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι το μεγαλύτερο κακό που μας έχει τύχει δεν είναι η ύφεση και η κρίση, αλλά η προχειρότητα. Από τη στιγμή που κάθε φορά που έχουμε μια στενότητα επιβάλουμε έναν φόρο, χωρίς να υπολογίζουμε τις παρενέργειες του, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα ξεπλέξουμε εύκολα από αυτά την κατάσταση.