Την παραίτηση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, μετά τις δηλώσεις του και την ένταση που προκλήθηκε στον προσφυγικό καταυλισμό του Ελληνικού, ζητεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη, λέγοντας ότι «η πολιτική της κυβέρνησης στο προσφυγικό είναι συνώνυμο της παρακμής και ενέχει μεγάλους κινδύνους για τη χώρα».
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο υπεύθυνος του τομέα Δικαιοσύνης, Μεταναστευτικής Πολιτικής και Προστασίας του Πολίτη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου αναφέρει:
Τι παριστάνει ο κ. Μουζάλας;
Τα σημερινά επεισόδια στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού είναι άλλη μία απόδειξη της τραγικά αποτυχημένης πολιτικής της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού κ. Γ. Μουζάλα. Είναι απαράδεκτο και ανεύθυνο για έναν υπουργό να χρησιμοποιεί την 'επίσκεψή' του στο Ελληνικό, στοχεύοντας στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση της ανθρώπινης μιζέριας.
Πότε ανακάλυψε ο κ. Μουζάλας την παραβίαση του νόμου και της τάξης στο Ελληνικό, όταν ο ίδιος αρνείται να δώσει λύση στο πρόβλημα εδώ και έναν χρόνο;
Η κατά τα άλλα μεγάλη επένδυση του Ελληνικού παραμένει ένα άβατο όπου οι υπηρεσίες του κράτους (αστυνομία, ΕΣΥ, κοινωνικές δομές) δεν έχουν πρόσβαση, η σίτιση των προσφύγων είναι άθλια, τα κυκλώματα σοβαρής εγκληματικότητας (διακίνηση ανθρώπων, ναρκωτικά, πορνεία, επιθέσεις σε προσωπικό) λυμαίνονται το χώρο, τα ασυνόδευτα παιδιά έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Η πολιτική της Κυβέρνησης στο προσφυγικό είναι συνώνυμο της παρακμής και ενέχει μεγάλους κινδύνους για τη χώρα.
Ποιο αόρατο χέρι σταματά την εκκένωση του άθλιου καταυλισμού; Ο κ. Μουζάλας ξέρει προφανώς και άλλους τρόπους για να καθυστερήσει την επένδυση στο Ελληνικό, χωρίς να διαγκωνίζεται στα κιγκλιδώματα με ανήλικα παιδιά. Η πολιτική της Κυβέρνησης στο προσφυγικό πρέπει να ανατραπεί. Ο κ. Μουζάλας είναι ανάξιος να παραμένει Υπουργός. Έχει μόνο μία λύση: την παραίτηση».
Με ανάρτησή του στο Twitter, o επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, σχολίασε:
O κ.Mουζάλας τσακώνεται με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Ελληνικό. Οι σπόνσορες των προσφύγων αλλάζουν αλλά οι άνθρωποι παραδόξως συνεχίζουν να υποφέρουν.