Αγριεύουν οι διαθέσεις του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, επιδιώκοντας να πετύχει τους στόχους του 2016 και να μην επαναληφθεί ό,τι το 2015 και το 2014, αλλά και παλαιότερα. Όπως προκύπτει από το Μνημόνιο 3 μέσα στο 2016 θα πρέπει να εφαρμοστεί «εθνική στρατηγική είσπραξης, στην οποία θα συμπεριλαμβάνεται η περαιτέρω αυτοματοποίηση της είσπραξης οφειλών».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Μεταξύ άλλων, ακόμα και δεσμεύσεις καταθέσεων. Και μάλιστα, όχι σε μια τράπεζα, αλλά παντού όπου ο οφειλέτης έχει λογαριασμούς. Κι αυτό για έναν απλό λόγο: Δεν υπάρχει διασύνδεση μεταξύ των τραπεζών, για να διασταυρωθεί πού και πόσα έχει κατατεθειμένα ο κάθε υπόχρεος, με αποτέλεσμα να παγώνουν όλα τα υπόλοιπα του. Αυτό, βεβαίως, θα συνεπάγεται την οικονομική καταστροφή του, ωστόσο, στην παρούσα φάση, αυτό δεν δείχνει να αποτελεί την βασική προτεραιότητα του δημοσίου, που θέλει να αρχίσει να εισπράττει τα οφειλόμενα. Η σχετική απόφαση βρίσκεται σε φάση υπογραφής.
Γενικότερα, περαιτέρω αυτοματοποίηση σημαίνει επιβολή των αναγκαστικών μέτρων που προβλέπει ο Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων χωρίς να παρεμβαίνει -στο μέτρο του δυνατού- ανθρώπινο χέρι. Έτσι, εφαρμογή τέτοιων «πρακτικών» θα φέρει αντιμέτωπα με έναν απρόσωπο ηλεκτρονικό υπολογιστή περισσότερα από 4 εκατομμύρια πολίτες καθώς τόσοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία, ενώ ο αριθμός μήνα με τον μήνα μεγαλώνει. Ήδη, η Ελλάδα κατέχει το σχετικό ρεκόρ και οδεύει προς νέο, όσο η ύφεση διαρκεί και βαθαίνει.