Τελικά τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Το ταξίδι ή ο προορισμός. Άλλος θα πει το ταξίδι άλλος ο προορισμός. Για την ΑΕΚ όμως αυτό το ταξίδι που πλέον φτάνει στο τέλος του και μέχρι στιγμής έκρυβε πολλές δυσκολίες, ο προορισμός φαντάζει ακόμα δυσκολότερος. Για πρώτη φορά στην μεγάλη και πλούσια ιστορία της, η «βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη εμπειρία για αυτή, καλείται να συνειδητοποιήσει γρήγορα το χάσμα του υποβιβασμού και να σχεδιάσει άμεσα την επόμενη μέρα της. Η τελευταία σελίδα του βιβλίου βάφτηκε με μαύρο χρώμα.
Οι «κιτρινόμαυροι» βρέθηκαν πολύ κοντά στην πτώση και την προηγούμενη σεζόν όμως τότε γλίτωσαν. Το πάθημα, δεν έγινε μάθημα και η ΑΕΚ γνώρισε φέτος και την άλλη όψη του νομίσματος. Τα λάθη που έφεραν αυτό το ιστορικό σωματείο στην καταστροφή δεν είναι λάθη που έγιναν τα τελευταία δύο- τρία χρόνια ή λάθη ενός ανθρώπου. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο ο Δικέφαλος του νότου η ευθύνη βαραίνει αρκετό κόσμο. Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες αυτή η ομάδα συμπλήρωνε 43 χρόνια από την κατάκτηση του πρώτου της ευρωπαϊκού τίτλου. Του πρώτου παράλληλα που πανηγύριζε και η χώρα μας σε συλλογικό επίπεδο.
Για μία ομάδα που πριν από εννέα χρόνια πανηγύριζε τον τίτλο του Πρωταθλητή το φάσμα του υποβιβασμού φαντάζει πολύ δύσκολο. Μέσα από την ΑΕΚ αναδείχθηκαν παίκτες, προπονητές, παράγοντες και όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε σαν «σχολείο». Αν δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή του νήματος θα διαπιστώσουμε πως αυτή τη στιγμή οι «κιτρινόμαυροι» πληρώνουν την έλλειψη διοικητικών παραγόντων, τα χρέη που συσσωρεύτηκαν και βασάνιζαν κάθε χρόνο την ομάδα αλλά και την απουσία του κόσμου. Η σταδιακή αποχώρηση του Γιάννη Φιλίππου από τα διοικητικά δρώμενα της ομάδας έφερε την παρακμή στον σύλλογο και φυσικά ο υποβιβασμός δεν μπορούσε να αποφευχθεί.
Μέσα σε μία δεκαετία αυτή η ομάδα κατάφερε από εκεί που κατακτούσε τίτλους να παλεύει για την παραμονή της. Το μπάσκετ πέρασε σε δεύτερη μοίρα και έτσι μοιραία ήρθε και η πτώση. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα πρωτάθλημα χωρίς αυτή την ομάδα. Αυτή την ιστορική ομάδα. Όμως οι ιστορίες δεν παίζουν μπάσκετ. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει όλος ο κόσμος.
Τo επιχείρημα: «ΑΕΚ είσαι δεν πρόκειται ποτέ να πέσεις» ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας των οπαδών και όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν ότι και η δική τους ομάδα βρίσκεται σε παρακμή τότε θα επιστρέψουν και στο γήπεδο. Ο κόσμος του Δικεφάλου το διαπίστωσε αυτό αργά. Στήριξε την προσπάθεια του Άγγελου Κορωνιού και των παικτών του όμως ήταν ήδη αργά. Το κακό είχε γίνει. Μέσα από τις στάχτες μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για την επιστροφή της «βασίλισσας» στην μεγάλη κατηγορία. Χωρίς χρέη, με ανθρώπους που να την αγαπάνε και φυσικά με τον κόσμο στο πλευρό της. Ίσως ο υποβιβασμός να ήταν η μοναδική λύση στον ορίζοντα.
Υ.Γ: Τα πλέι-οφ ξεκινάνε στην Α1. ΠΑΟΚ και Άρης κατέλαβαν την τρίτη και την τέταρτη θέση αντίστοιχα του πρωταθλήματος, και το σενάριο να δούμε ένα μικρό τελικό με τις δύο ομάδες της πόλης συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Το έργο τους είναι εύκολο απέναντι σε Καβάλα και Μαρούσι ωστόσο αν δεν προσέξουν μπορεί να πέσουν θύμα έκπληξης. Πλέι-οφ και στο ΝΒΑ. Εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο αμφίρροπα. Το where amazing happens αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα παρκέ των γηπέδων του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο!
Εις το επανιδείν!