Παραπέμπει σε παρτίδα πόκερ. Η κάθε πλευρά έχει τους άσους της, τραβά τα χαρτιά της και περιμένει την αντίδραση της άλλης. Πού βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση, ως προς τις απαιτήσεις και των δύο, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση; Προσέξτε:
1. Για να ξεμπλοκάρει η διαδικασία, η κυβέρνηση πρέπει να αποδεχθεί
Α) την άμεση νομοθέτηση της μείωσης του αφορολόγητου ορίου και
Β) την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς αλλά με εφαρμογή από το 2019.
2. Από την άλλη, οι πιστωτές δέχονται
Α) να προνομοθετηθούν μειώσεις φόρων, αλλά με ισχύ επίσης από το 2019 και σε περίπτωση υπέρβασης του στόχου 3,5% του ΑΕΠ για το πρωτογενές πλεόνασμα.
2. Η κυβέρνηση επιδιώκει, ωστόσο,
Α) να νομοθετηθεί μόνο η μείωση του αφορολογήτου και
Β) να μπουν οι περικοπές στις συντάξεις στον «κόφτη».
3. Αλλο σημείο διαφωνιών είναι το ποιες μειώσεις φόρων θα γίνουν σε περίπτωση υπεραπόδοσης.
Α) Οι πιστωτές υιοθετούν τη συνταγή του ΔΝΤ, δηλαδή μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις και των υψηλότερων φορολογικών συντελεστών στα φυσικά πρόσωπα.
Β) Η κυβέρνηση θέλει πιο... φιλολαϊκά μέτρα, που μπορεί να τα «πουλήσει» ευκολότερα στο εσωτερικό ακροατήριο.
4. Στα εργασιακά,
Α) οι πιστωτές ζητούν να μη γίνει καμία αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως διαμορφώθηκε με τους μνημονιακούς νόμους τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, δεν επιμένουν σε αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.
Β) Η κυβέρνηση επιδιώκει την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή την εφαρμογή τους και από επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη στις αντίστοιχες εργοδοτικές οργανώσεις.