Skip to main content

«Όχι» του ΠΑΜΑΚ στην επιτροπή Παρασκευόπουλου για τη βία στα ΑΕΙ

Με αιχμές η επιστολή του πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέα Ζαπράνη προς τον πρόεδρο της επιτροπής Νίκο Παρασκευόπουλο.

Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας δεν προσδοκά τίποτε απολύτως όσον αφορά την αντιμετώπιση των φαινομένων βίας μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, από την 12μελή επιτροπή του υπουργείου Παιδείας η οποία έχει συσταθεί προκειμένου να μελετήσει τα συγκεκριμένα περιστατικά και να προτείνει λύσεις για την αντιμετώπισή τους. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την επιστολή την οποία απέστειλε το ΠΑΜΑΚ προς τον πρόεδρο της εν λόγω επιτροπής, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παρασκευόπουλο. Σχετικές επιστολές έχουν αποστείλει και άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αιχμή προς τον υπουργό

Στην επιστολή του ο πρύτανης του Ιδρύματος Αχιλλέας Ζαπράνης αφού υπενθυμίζει ότι το ΠΑΜΑΚ αποτελεί πολύ συχνά στόχο βίαιων αντιδράσεων, επισημαίνει ότι «το 2017 τα φαινόμενα βίας στα πανεπιστήμια ξεπέρασαν αθροιστικά τον αριθμό των αντίστοιχων περιστατικών τα οποία σημειώθηκαν κατά τα έτη 2016 και 2015». Η αναφορά αυτή αποτελεί σαφή αιχμή κατά της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Άλλωστε, υπενθυμίζεται ότι μόλις προ ολίγων μηνών ο υπουργός Κώστας Γαβρόγλου συνέστησε στον κ. Ζαπράνη να διερωτηθεί μήπως η συμπεριφορά του είναι εκείνη που ευθύνεται για τις συχνές επιθέσεις τις οποίες δέχεται το ΠΑΜΑΚ από συγκεκριμένες ομάδες αναρχικών, αντιεξουσιαστών κ.λπ.

Υπερβολική ανάλυση ίσον παράλυση

Στη συνέχεια της επιστολής του ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, εμμέσως πλην σαφώς υπαινίσσεται πως η συγκεκριμένη επιτροπή είναι εντελώς περιττή και ανίκανη να συνδράμει στην επίλυση των κρουσμάτων βιαιότητας εντός των πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα υπενθυμίζει το «ρητό των θετικών επιστημών: ‘paralysis through analysis», δηλαδή «η υπερβολική ανάλυση οδηγεί σε παράλυση».  

Ο κ. Ζαπράνης αφήνει επίσης να εννοηθεί ότι τα διαρκώς αυξανόμενα φαινόμενα βίας στα πανεπιστήμια δεν φαίνεται διόλου να ενοχλούν τη σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Συγκεκριμένα, διατυπώνει το ερώτημα: «ποιο είναι το κοινό μυστικό που γνωρίζουμε όλοι για την προέλευση αυτών των φαινομένων, δηλαδή ποιους εξυπηρετεί;». Και η απάντηση που δίνει είναι πως «δεν μπορεί να υπάρξει αμφισβήτηση ότι εδώ και πολύ καιρό οι κομματικές νεολαίες ήταν συνυπεύθυνες για κάθε είδους διαπλοκή στον πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης δεν χωρά συζήτηση ότι τα πανεπιστήμια αποτελούν διαχρονικά προνομιακό χώρο δράσης για αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και συλλογικότητες του αριστερού και ακροαριστερού χώρου κ.λπ. Σε ποιον λοιπόν συμφέρει η συνέχιση αυτής της κατάστασης; Στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ, προσωπικού, φοιτητών και επισκεπτών των πανεπιστημιακών χώρων; Μάλλον όχι…».

Πανεπιστήμια - γκέτο

Στη συνέχεια διερωτάται «τι επιθυμεί η ελληνική κοινωνία για τα παιδιά της που σπουδάζουν στα ελληνικά πανεπιστήμια;». Απαντώντας σε αυτό ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ σημειώνει ότι «ο ελληνικός λαός μάλλον αναρωτιέται γιατί οι υποδομές των πανεπιστημίων έχουν σε πολλές περιπτώσεις την εμφάνιση γκέτο. Σίγουρα δεν θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάζουν σε ένα υποβαθμισμένο και ενίοτε επικίνδυνο περιβάλλον. Και πολύ περισσότερο αναρωτιούνται γιατί κάποιος για να σπουδάσει σε ένα ‘πανεπιστήμιο κύρους’ πρέπει να καταφύγει στο εξωτερικό». Ο πρύτανης προσθέτει πως «φαντάζομαι επίσης ότι τους απασχολεί το ερώτημα γιατί οι πολιτικοί ταγοί της χώρας που επιδεικνύουν τα πτυχία τους από το Harvard, LBS, LSE κ.λπ., επιλέγουν για τον Έλληνα και τα παιδιά του έναν ιδιαίτερο τύπο πανεπιστημίου, ούτε εντελώς χάλια, ούτε αρκετά καλού, που απευθύνεται περισσότερο σε πρώιμους πολιτικούς ακτιβιστές και μελλοντικά πολιτικά στελέχη παρά σε μελλοντικούς επιστήμονες».

Και καταλήγει στην επιστολή του σημειώνοντας ότι «οι έλληνες αξίζουν πανεπιστήμια εφάμιλλα των καλύτερων του εξωτερικού και όχι μια ειδική κατηγορία μοναδική στον κόσμο».