Επί δεκαετίες στην Ελλάδα έχει παγιωθεί η άποψη ότι σχεδόν όλα τα δημόσια θέματα είναι πολιτικά. Όχι απλώς με τη γενική έννοια του όρου, σύμφωνα με την οποία τα πάντα στη ζωή –από το ναι μέχρι το όχι και από το συμμετέχω οπουδήποτε μέχρι το απέχω από τα πάντα- είναι πολιτικά. Στην Ελλάδα τα πολιτικά θέματα ορίζονται κυρίως ως διαχείριση, καθώς –ιδιαίτερα στα δημόσια ζητήματα- δεν έχουν και πολύ μεγάλη σημασία οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες που δημιουργεί η ρεαλιστική προσέγγιση. Εκείνο που υπερισχύει στην αρχή είναι η επιθυμία του πολιτικού προσώπου, η οποία προβάλλεται ως αληθινή εικόνα, ακόμη κι αν η αξία της συνάγεται με την επισφαλή μέθοδο της προεξόφλησης.
Ο Οργανισμός Τουριστικής Προβολής & Μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης είναι μια κλασική για την Ελλάδα περίπτωση. Πρόκειται για μία δομή απολύτως απαραίτητη για την τουριστικά πολυδιασπασμένη Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 2000 με μετόχους φορείς της αυτοδιοίκησης, δημόσιες επιχειρήσεις αλλά και συνεργατικά σχήματα της τοπικής και τουριστικής επιχειρηματικότητας και στόχο να δημιουργήσει το τουριστικό προϊόν της Θεσσαλονίκης και να συντονίσει τις διάσπαρτες ενέργειες τουριστικής προβολής της ευρύτερης περιοχής. Το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα είναι εξαιρετικά περιορισμένο, στα όρια του μηδενικού. Σίγουρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και εξίσου σίγουρα ανέδειξε τις αδυναμίες της ελληνικής νοοτροπίας. Κυρίως την πλήρη απουσία πνεύματος συνεργασίας, ακόμη κι όταν χωρίς αμφιβολία το αποτέλεσμα θα είναι θετικό. Επίσης, την απόλυτη προτεραιότητα των πάντων να είναι οι επικεφαλής. Κάτι που στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει να ασκούν διοίκηση, δηλαδή να αποφασίζουν και να διαχειρίζονται το κοινό ταμείο. Μόνο που κάτι τέτοιο στο ομιχλώδες περιβάλλον ενός δημόσιου οργανισμού, τον οποίο απαρτίζουν και χρηματοδοτούν άλλοι δημόσιοι οργανισμοί, σημαίνει ανεξέλεγκτο κουμάντο. Ή έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι που ασχολούνται με τα πάσης φύσεως κοινά στην Ελλάδα.
Είναι σαφές ότι για τον ΟΤΠ Θεσσαλονίκης όσοι ερίζουν το κάνουν για δύο λόγους. Αφενός, διότι πιστεύουν είτε ότι εξυπηρετούν καλύτερα το συνολικό συμφέρον, είτε ότι γνωρίζουν καλύτερα από τους άλλους το αντικείμενο. Και αφετέρου, διότι το να κατευθύνεις τον Οργανισμό σημαίνει ότι χρησιμοποιείς κατά το δοκούν το ταμείο τους. Γι’ αυτό κατήγγειλε πριν από μερικά χρόνια τον δήμαρχο Γ. Μπουτάρη ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης Αρ. Θωμόπουλος –τότε ο πρόεδρος είχε αξιοποιήσει τον Οργανισμό ως όχημα για να προσελκύσει στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» την αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους Ryanair. Γι’ αυτό τα «έσπασαν» τώρα η πρόεδρος του Οργανισμού, αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου με τον κ. Ανδ. Μανδρίνο, πρόεδρο της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, που τους τελευταίους μήνες είχε επανακάμψει στην καθημερινότητα του Οργανισμού, δίνοντας τέλος στην προ ετών παρεξήγηση.
Με μηδενικό αποτέλεσμα –ή πολύ κοντά στο μηδενικό, αφού τουλάχιστον δημιούργησε το σήμα – καρδούλα για τη Θεσσαλονίκη, που ελάχιστα έχει αξιοποιηθεί- ο Οργανισμός Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης δεν έχει καταφέρει να επιτελέσει το ρόλο του. Με όρους αγοράς δεν θα είχε δημιουργηθεί χωρίς σαφές και καθορισμένο πλαίσιο συνεργασίας, ώστε να ξεπεραστούν οι προσωπικές αντιθέσεις και φιλοδοξίες και μετόχων. Αλλά ακόμη κι αν δημιουργήθηκε θα είχε αυτοκαταργηθεί γρήγορα, μόλις διαπιστώθηκαν η δυσλειτουργία και η αναποτελεσματικότητά του.
Μόνο που στην Ελλάδα –ιδιαίτερα στο Δημόσιο και γενικότερα όπου δεν υπάρχει… αρχηγός- οι πρωτοβουλίες εξαγγέλλονται με ευκολία στα όρια της επιπολαιότητας. Η υλοποίησή τους δεν είναι μεν αυτόματη, αλλά συχνά βασίζεται σε υπεραισιόδοξα έως ανεδαφικά σενάρια, ενώ ακόμη και όταν αποδεδειγμένα και μετρημένα δεν αποδίδουν απομένουν κουφάρια, προκειμένου να μη χρεωθεί κανείς την κατάργηση τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα –ενδεχομένως αστικός μύθος, που είναι πολύ ισχυρός- είναι ο Οργανισμός Κωπαΐδας, που ιδρύθηκε το 1953 για να φροντίζει τα θέματα της ομώνυμης λίμνης, και εξακολουθεί δεκαετίες τώρα να… βολοδέρνει μεταξύ δημοσίου και περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος –δηλαδή επίσης δημοσίου-, παρά το γεγονός ότι η λίμνη έχει αποξηραθεί.
Για τον Οργανισμό Τουριστικής Προβολής & Μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει προς το παρόν τέτοιο θέμα. Ο λόγος που δημιουργήθηκε –η ανάγκη για τη δημιουργία τουριστικού προϊόντος και προβολής της Θεσσαλονίκης- εξακολουθεί να ισχύει. Μόνο που καθημερινά γίνεται σαφέστερο ότι ο συγκεκριμένος Οργανισμός δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του.
ΥΓ. Η αποχώρηση της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης από την καθημερινή διαχείριση του Οργανισμού Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ αποτελεί είδηση, αλλά δεν έχει ουσία. Το ίδιο ισχύει και για την φημολογούμενη επιστροφή του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης στον Οργανισμό.