Είπε ο Δένδιας στην Βουλή, απευθυνόμενος στους κυβερνητικούς, αν θέλετε να κατηγορήσετε τη Ν.Δ. να την κατηγορήσετε για κρατισμό, και όχι για νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι αλήθεια, και δεν είναι στα θετικά της Ν.Δ.
Η προσωπική κόντρα του Παπαληγούρα (υπουργού Συντονισμού) με τον Ανδρεάδη, έφερε την κρατικοποίηση επιχειρήσεών του (Ναυπηγεία, Τράπεζα…) που σήμερα πληρώνει με «αίμα» ο ελληνικός λαός. Ήταν η περίοδος που ο επιχειρηματικός κόσμος μιλούσε για την «σοσιαλμανία» της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Και δεν είναι μόνον αυτό το περιστατικό, αλλά υπήρξε μεγάλη συνέχεια. Αναφέρω μόνον της περίπτωση της «Θεσσαλικής», κατά την δεκαετία του ’80, μιας υπό πτώχευση εταιρίας, που ο Έβερτ, αρμόδιος υπουργός, προκειμένου να μη απολυθούν οι εργαζόμενοι, έβγαλε ζεστό χρήμα από το δημόσιο ταμείο, για να την κρατήσει ζωντανή. Δεν άντεξε για πολύ, πτώχευσε. Απολύθηκαν τελικά οι εργαζόμενοι, παρ’ όλο που σπαταλήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές.
Θα πει κάποιος, δεν είναι θετικό ότι για λίγους μήνες οι εργαζόμενοι μισθοδοτήθηκαν; Ασφαλώς, και είναι. Αλλά, τον μισθό τους τον πλήρωσα εγώ. Ούτε ο εργοδότης, ούτε οι -ανύπαρκτες- εισπράξεις της επιχείρησης. Τα πεταμένα εκατομμύρια, θα έπιαναν τόπο αλλού, με ωφέλεια για όλον τον λαό.
Δύο αμερικανικές εταιρίες ισχυρίζονται ότι μπορούν να επαναφέρουν νεκρούς στη ζωή. Νεκρή οικονομία μπορούν να ξαναζωντανέψουν; Νεκρή κυβέρνηση;
Η δασκάλα Δάφνη Σταυράκη, στην Ξάνθη, στοχοποιήθηκε από τους προξενανθρώπους, και τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουσείν Ζεϊμπέκ, επειδή ένα -σωστό- σχόλιό της δεν τους άρεσε - φυσικά. Η κομματική οργάνωση Ξάνθης των ΑΝΕΛ, στήριξε την δασκάλα (που υπηρετεί στο δημοτικό σχολείο του Εχίνου).
Συνηθισμένα αυτά θα μού πείτε. Όμως, το εντυπωσιακό είναι πως η δασκάλα είναι επί χρόνια στέλεχος της Ν.Δ. Τι έκανε η Ν.Δ.; Απολύτως τίποτε. Αλλά, η κομματική οργάνωση της Ν.Δ. Ξάνθης, είχε προτείνει στον Λεβέντ Σαδίκ να είναι υποψήφιος βουλευτής μαζί τους (Ιανουάριος 2015). Τον Σαδίκ… Καλύτερα θα ήταν να πρότειναν στον ίδιο τον Πρόξενο.
Παραβάρυνε σήμερα η στήλη, να την ελαφρύνουμε λίγο. Με αφορμή τα γενέθλια των 90 ετών της βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ, είναι αναπάντητο το ερώτημα, γιατί δεν έχει επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, από το 1953, όταν ορκίστηκε βασίλισσα, κι ενώ έχει ταξιδέψει σε 120 χώρες. [Ο Φίλιππος, ως χριστιανός ορθόδοξος, έχει έρθει, και ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος].
Ο βρετανικός Τύπος παραθέτει διάφορες επεξηγηματικές θεωρίες, όπως η στενή της σχέση με τον τέως βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνο και την κατάργηση της μοναρχίας. Επίσης, το 1955, η Ελισάβετ αρνήθηκε την απονομή χάριτος στον 22χρόνο αγωνιστή του ΕΟΚΑ Μιχαλάκη Καραολή οδηγώντας τον στην αγχόνη. [ο Αλμπέρ Καμί άσκησε γι’ αυτό, αρνητική κριτική στην Ελισάβετ].
Προσθέστε σ’ αυτά, ότι η Ελισσάβετ δεν έχει προσκληθεί επισήμως από κανέναν Έλληνα ηγέτη μέχρι σήμερα. Μοναδική της επίσημη επίσκεψη παραμένει αυτή στην Αθήνα το 1950, ως διάδοχος όμως του θρόνου. Και είναι φυσικό να μη έχει προσκληθεί, λόγω της συνεχούς -παρεξηγήσιμης- ανθελληνικής πολιτικής των Βρετανών [Άσε που η Αριστερά θα ξεσηκωνόταν, στη θύμηση του Σκόμπι και των Δεκεμβριανών του 1944]. Πάντως, εμένα δεν με χαλάει που δεν ήρθε.