Το δεύτερο βήμα για τη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη είναι η εκδήλωση μνήμης για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, που αναβλήθηκε χθες λόγω κακοκαιρίας και αναμένεται να πραγματοποιηθεί απόψε στον περίβολο του ναού της Αγίας Σοφίας.
Είχαν προηγηθεί το Νοέμβριο του 2016 τα αποκαλυπτήρια της πρωτοβουλίας με τριήμερο εκδηλώσεων, συναυλία και ημερίδα στο Μέγαρο Μουσικής και Πατριαρχική, πολυαρχιερατική θεία λειτουργία στον Άγιο Δημήτριο.
Σύμφωνα με τους εμπνευστές της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης (Εμπορικός Σύλλογος, Μητρόπολη, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο) με αυτό τον τρόπο τέθηκαν τα θεμέλια μιας πρωτοβουλίας που είχε διπλό στόχο: αφενός την ανάδειξη του βυζαντινού προσώπου της πόλης, το οποίο από ιστορικής πλευράς είναι το πιο ενδιαφέρον, κάτι που αποδεικνύεται από τα μνημεία που υπάρχουν, και αφετέρου την ένταξή της σε ένα δίκτυο ευρωπαϊκών πόλεων που σημάδεψαν την χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου.
Δύο στόχοι που εξυπηρετούν την αύξηση της διεθνούς αναγνωρισιμότητας της Θεσσαλονίκης και εκτιμάται ότι θα συμβάλλουν στην άνοδο της επισκεψιμότητας, δηλαδή του τουριστικού ρεύματος στην πόλη.
Αυτό που θα πρέπει να διευκρινιστεί το επόμενο διάστημα είναι αν ο σχεδιασμός προχωράει και ποια ακριβώς είναι τα στάδια του. Διότι για κάτι τόσο φιλόδοξο η απόσταση ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη εμφάνιση –αρχές Νοεμβρίου 2016, τέλη Μαΐου 2017- είναι μεγάλη. Σύμφωνα με πληροφορίες αυτή την περίοδο προετοιμάζεται από τους τρεις εμπλεκόμενους φορείς η δημιουργία νομικού προσώπου –πιθανότατα αστική μη κερδοσκοπική εταιρία- με διακριτικό τίτλο «Βυζαντινή Θεσσαλονίκη», που θα αναλάβει τις πρωτοβουλίες από εδώ και πέρα για την υλοποίηση του πρότζεκτ, μέσω της εξεύρεσης και διασφάλισης της απαιτούμενης χρηματοδότησης. Ήδη το θέμα έχει καθυστερήσει, διότι στις μέρες μας το «κάλλιο αργά παρά ποτέ» δεν είναι ιδιαιτέρως παραγωγικό. Αντίθετα, η ταχύτητα αποδεικνύεται συχνά καθοριστικός παράγοντας εξελίξεων. Πολύ περισσότερο που πρόκειται για ένα σχέδιο κοινής αποδοχής τόσο από τους φορείς της πόλης, όσο και από την επίσημη πολιτεία. Άλλωστε η ανάδειξη της βυζαντινής φυσιογνωμίας της Θεσσαλονίκης είναι κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό, αφού αποτελεί το ισχυρότερο χαρακτηριστικό της ιστορίας και του πολιτισμού της.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη- συχνά «οι όμορφες ιδέες, άσχημα καίγονται». Για λόγους που συνδέονται κυρίως με τη νοοτροπία της χαλαρότητας και την ανεπαρκή τεχνογνωσία φορέων και παραγόντων της περιοχής, οι οποίοι –επιπροσθέτως- συνεργάζονται μεταξύ τους με μεγάλη δυσκολία. Ίσως αυτό να έρχεται από πολύ μακριά. Ας πούμε από τη βυζαντινή παράδοση της πόλης, με τις συντεχνίες και τις διαρκείς δολοπλοκίες. Αν κάτι τέτοιο ισχύει η ευκαιρία να ξεπεραστεί αυτό το αρνητικό σύνδρομο με αφορμή τη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη είναι μοναδική, αφού θα προσομοιάζει με διαδικασία ομοιοπαθητικής.