του Γιώργου Δώρα
Ομαλοποιούνται θεωρητικά σε καθημερινή βάση οι τραπεζικές λειτουργίες και διαδικασίες, τουλάχιστον σε σχέση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Όπως είπε στη σύσκεψη της περασμένης Παρασκευής με τους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων της Θεσσαλονίκης ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας απελευθερώνονται άμεσα οι συναλλαγές των επιχειρήσεων με το εξωτερικό μέχρι του ποσού των 5000 ευρώ, όριο στο οποίο εμπίπτει η συντριπτική πλειοψηφία των αιτημάτων, που καταθέτουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η εξέλιξη αυτή ικανοποίησε τους εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου, οι οποίοι γενικότερα βγήκαν από την αίθουσα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, όπου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση περισσότερο αισιόδοξοι απ’ ότι ήταν όταν μπήκαν.
Σύμφωνα με τον κ. Μάρδα το γεγονός ότι τον Αύγουστο η οικονομική δραστηριότητα –πλην βεβαίως του τουρισμού- είναι εξ’ ορισμού μειωμένη είναι στοιχείο που βοηθάει την καλύτερη προσαρμογή του συστήματος, ώστε το Σεπτέμβριο η κατάσταση να έχει καλυτερέψει.
Σωστά είναι όλα αυτά, αρκεί να σκεφτόμαστε αυτό που έλεγε με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο Μάνος Χατζιδάκις. «Το πρόβλημα είναι να μη συνηθίσουμε το τέρας» ήταν η άποψη του σπουδαίου Έλληνα, ο οποίος είχε βαρεθεί να παρατηρεί την ελληνική κοινωνία να αποδέχεται από συνήθεια, από νέκρωση αντανακλαστικών ή από ανάγκη συνεχώς χειρότερα τραγούδια, χυδαιότερες συμπεριφορές, απαράδεκτες πρακτικές. Διότι ας μη γελιόμαστε η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην εντατική και όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες με το κλείσιμο των τραπεζών και τον έλεγχο στη διακίνηση των κεφαλαίων απέχουν πολύ του φυσιολογικού για μια ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης. Κατ’ αρχήν και μόνο η έννοια του capital control τοποθετεί τη χώρα ντε φάκτο εκτός Ευρωζώνης, αφού ένας από τους βασικούς λόγους του ενιαίου νομίσματος είναι η ελεύθερη, ανεμπόδιστη και απρόσκοπτη διακίνηση των κεφαλαίων ανάμεσα στα 19 κράτη – μέλη. Αυτή η δυνατότητα για τους Έλληνες –ιδιώτες και επιχειρήσεις- δεν υπάρχει.
Κυρίως όμως δεν μπορεί να παρακαμφθεί εν ονόματι της οποιασδήποτε βελτίωσης έναντι του αιφνιδιασμού της 28ης Ιουνίου, της ημέρας που έκλεισαν οι τράπεζες και επιβλήθηκαν τα capital controls. Διότι –και σε αυτό συμφωνούν άπαντες, άνθρωποι, αριθμοί, καθημερινή εμπειρία- η μέχρι τότε ασθμαίνουσα οικονομία κατέβασε ακόμη περισσότερο τις στροφές. Η κατανάλωση μειώθηκε, η παραγωγή περιορίστηκε, οι επιχειρηματικές δυνατότητες λιγόστεψαν και το μόνο που αυξήθηκε ήταν η φοροδιαφυγή. Η έκδοση αποδείξεων έχει, πλέον, αραιώσει περισσότερο από τους λιγοστούς πελάτες.
Μια απλή βόλτα στους τουριστικούς προορισμούς είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει και να εκτιμήσει την σκληρή και ψυχρή πραγματικότητα, που επιβεβαιώνουν τα νούμερα των δημοσίων εσόδων. Η οικονομία έχει μετατραπεί πλήρως σε κατάσταση «ο σώζον εαυτόν σωθήτω», κάτι που με απόλυτη ακρίβεια σημαίνει ότι στο τέλος της μέρας δεν θα σωθεί κανείς, ούτε η οικονομία συνολικά, ούτε ο καθένας από τους παράγοντες που την αποτελούν ξεχωριστά.
Ο φετινός Αύγουστος για την Ελλάδα είναι διαφορετικός. Έχει ειδήσεις –άλλωστε ο Ουμπέρτο Έκο που έγραψε «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» εννοούσε το ακριβώς αντίθετο-, τις οποίες όμως η κορεσμένη και μπουχτισμένη κοινή γνώμη αδυνατεί να παρακολουθήσει. Από το τρίτο Μνημόνιο που συγγράφουν οι ξένοι, μέχρι τον απόλυτο παραλογισμό της εσωτερικής πολιτικής σκηνής εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ οι εξελίξεις και οι αποφάσεις αυτού του μήνα θα μας συνοδεύουν για χρόνια με άγνωστο προορισμό.
Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό που και που, ακόμη και μέσα στη χαύνωση της χαλάρωσης των ψευτοδιακοπών μας, ώστε όταν θα έρθουν με το καλό οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη και μη νιώσουμε και πάλι αιφνιδιασμένοι, απροετοίμαστοι και απροστάτευτοι.