Στην έκταση των 65 στρεμμάτων στη Θέρμη, την οποία παραχώρησε προς χρήση στην Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, υπάρχουν κάποια κτίσματα. Κυρίως αποθήκες για αγροτικά προϊόντα. Όταν έγινε η παραχώρηση ορισμένα από αυτά ήταν μισθωμένα σε ιδιώτες. Μάλιστα στο σχετικό συμφωνητικό ανάμεσα στο υπουργείο και στη Ζώνη προβλέπεται ότι οι μισθώσεις θα παραμείνουν ως έχουν μέχρι να λήξουν και τα αναλογούντα ενοίκια θα εισπράττει το υπουργείο. Τα χρόνια περνούν, οι μισθώσεις λήγουν και οι ενοικιαστές, οι οποίοι ειδοποιούνται αρμοδίως, αδειάζουν τα κτήρια και αναζητούν αποθηκευτικούς χώρους αλλού.
Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στην τελευταία μίσθωση. Λίγο πριν λήξει το μισθωτήριο ο ενοικιαστής απέστειλε εξώδικο στην Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας υποστηρίζοντας ότι με βάση τον τάδε νόμο δικαιούται να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ακίνητο για άλλα 12 χρόνια. Ζητούσε, μάλιστα, να μάθει σε ποιον φορέα και σε ποιόν λογαριασμό θα καταθέτει τα ενοίκια από εδώ και πέρα. Η Ζώνη απάντησε δια του νομικού της συμβούλου στον εκμισθωτή ότι η νομοθεσία την οποία επικαλείται δεν ισχύει και οφείλει να αποχωρήσει από το ακίνητο την ημερομηνία ολοκλήρωσης της σύμβασης.
Ο ενοικιαστής, όμως, δεν πτοήθηκε. Απευθύνθηκε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με την ίδια επιχειρηματολογία. Επικαλέστηκε έναν νόμο που του δίνει το δικαίωμα να παραμείνει στο χώρο και να εξακολουθήσει να αποθηκεύει τα σιτηρά του. Και ω του θαύματος (!) το υπουργείο προφανώς δια της νομικής του υπηρεσίας τον δικαίωσε. Του απάντησε ότι μπορεί να συνεχίσει την κατοχή του ακινήτου. Όπως είναι φυσικό ο ενοικιαστής ενημέρωσε σχετικά τη Ζώνη, οι άνθρωποι της οποίας έμειναν… κάγκελο. Τόσο διότι είναι απόλυτα βέβαιοι ότι η νομοθεσία είναι συμβατή με τη θέση τους για αποχώρηση του εκμισθωτή, όσο και για τη στάση των παραγόντων του υπουργείου, οι οποίοι δεν καταδέχθηκαν ούτε να συνεργαστούν, αλλά ούτε και να ενημερώσουν τα στελέχη της Ζώνης.
Η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει, αφού στη Ζώνη επιμένουν για το δίκιο τους και προσπαθούν να συνεννοηθούν με το υπουργείο. Σε σχετική ερώτηση της Voria.gr στο κτήριο του Διοικητηρίου της Θεσσαλονίκης, όπου εδρεύει η ΑΖΚ ΑΕ, η απάντηση ήταν «ουδέν σχόλιο». Μια έκφραση που διαχρονικά και διαπλανητικά δείχνει αμηχανία, που αφορά κυρίως κάποιον που είτε δε γνωρίζει ένα θέμα, είτε δεν μπορεί να εξηγήσει κάτι.
Ασφαλώς ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Το βέβαιον είναι ότι ορισμένα δεδομένα δεν μπορεί παρά να είναι ευρέως αποδεκτά:
Πρώτον, οι μηχανισμοί του Δημοσίου συμπεριφέρονται συχνά όπως το τέρας του δόκτορος Φρανγκενστάιν. Έχουν αυτονομηθεί από τους δημιουργούς τους και αντιδρούν με τον δικό τους, απόλυτα γραφειοκρατικό και επιπόλαιο τρόπο. Γνωρίζουν καλά ότι ακόμη κι αν κάνουν κάποιο λάθος κανείς δεν θα τιμωρηθεί, ενώ αυτοί που θα ταλαιπωρηθούν είναι κάποιοι άλλοι.
Δεύτερον, για την ελληνική πολιτεία η ιδιοκτησία ακινήτων –των δικών της ακινήτων- είναι ιερή και απαράβατη. Διότι εάν η παραχώρηση της έκτασης ήταν πλήρης -από δημόσιο σε δημόσιο- δεν θα υπήρχε θέμα. Το σχήμα άλλος ιδιοκτήτης, άλλος χρήστης είναι πολύ μπερδεμένο και καθόλου λειτουργικό και παραγωγικό.
Τρίτον, είναι σαφές ότι ανάμεσα στην προοπτική της δημιουργίας ενός τεχνολογικού θύλακα καινοτομίας και σε μια σιταποθήκη κι ένα ενοίκιο λίγων εκατοντάδων ευρώ το υπουργείο επιλέγει το δεύτερο. Μια μελαγχολική πραγματικότητα όταν μιλάμε για το μέλλον και την Ελλάδα της ύφεσης, που προσπαθεί να αναπνεύσει.
Σύμφωνα με τη διοίκηση της Ζώνης η προσπάθεια για την αξιοποίηση των 65 στρεμμάτων για τη δημιουργία θύλακα καινοτομίας συνεχίζεται. Η έκταση χαρτογραφείται, ώστε να πολεοδομηθεί σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Όπως συνεχίζεται και η προσπάθεια να ενημερωθούν οι κατάλληλοι παράγοντες στο εξωτερικό για την ύπαρξη της Ζώνης και του θύλακα, ώστε κάποιοι να ενδιαφερθούν. Μόνο που στην παρουσίαση του χάρτη και στις πιθανές ερωτήσεις για τα κτήρια, τα στελέχη της Ζώνης θα πρέπει να απαντήσουν ότι υπάρχει μια… σιταποθήκη. Παράλογο; Σίγουρα. Σουρεαλιστικό; Ίσως. Τυπικά ελληνικό; Βεβαιότατα.
ΥΓ. Η κακοδαιμονία της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης οφείλεται πρωτίστως στις συσσωρευμένες αδυναμίες της ελληνικής πολιτείας. Αλλά και στη διαχρονική πολιτική ανεπάρκεια των κυβερνητικών παραγόντων από το 2004 που εξαγγέλθηκε η δημιουργία της Ζώνης να αντιληφθούν τη σημασία και την προοπτική του εγχειρήματος για τη Θεσσαλονίκη, τη Βόρεια Ελλάδα και τη χώρα ολόκληρη. Μάλλον η έννοια του αγροτεμαχίου και της σιταποθήκης τους είναι πιο οικεία και κατανοητή από την τεχνολογία, την καινοτομία, τους υπολογιστές και το internet. Με τις υγείες μας!!!
φωτο αρχείου