Μια σημαντική εξέλιξη φαίνεται να έχει σημειωθεί, στο παρασκήνιο, αναφορικά με το θέμα της διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Μολονότι επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα τίποτα, κατά τη διάρκεια των διμερών και τριμερών συναντήσεων, στο περιθώριο του Eurogroup, οι Ευρωπαίοι που επέμεναν σε ελληνικά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για μία δεκαετία έχουν ήδη υποχωρήσει. Η συζήτηση πλέον εστιάζει στο αν θα διατηρηθούν για δύο ή τέσσερα ακόμη χρόνια μετά το τέλος του προγράμματος (σσ που έχει συμφωνηθεί), με το ΔΝΤ να υποστηρίζει τα δύο, μέχρι το 2020, και τους Ευρωπαίους να αντιπροτείνουν τα τέσσερα, μέχρι το 2022.
Αυτό πάντως αναμένεται να προσδιορισθεί από το πόσα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι, και κυρίως αν θα δεχθούν κλείδωμα των επιτοκίων σε σταθερά χαμηλά επίπεδα και για πόσο διάστημα, καθώς οι μειώσεις των υφιστάμενων κυμαινόμενων επιτοκίων και οι παρατάσεις των λήξεων δεν αρκούν για τη μείωση των πλεονασμάτων ήδη από το 2020.
Ωστόσο οι πρόσφατες δηλώσεις Λαγκάρντ και το χθεσινό αποτέλεσμα του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών, αποδεικνύουν ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα είναι καθόλου εύκολες. Ακόμη και αν χαθεί το ορόσημο του Μαΐου οριστικά, εφόσον υπάρχει η συμφωνία μέχρι το επόμενο, στις 15 Ιουνίου, το εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ έχει τη δυνατότητα να προωθήσει με επείγουσες διαδικασίες την έγκρισή του για ένα νέο πρόγραμμα με την Ελλάδα, ώστε να καταβληθεί εγκαίρως η δόση και να μην υπάρξει πρόβλημα με τις πληρωμές του Ιουλίου.