Έτσι όπως «μετράει» τα πολιτικά πράγματα της χώρας «ο Τειρεσίας», αντιλαμβάνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, λίγο ως πολύ, θεωρούν ότι τα εκλογικά δεδομένα είναι «κουκιά μετρημένα». Κι εξηγείται: Στο περιβάλλον του προέδρου μιλούν ακόμα και για πρωτιά στις κάλπες της 21ης Μαΐου. Κι αυτό γιατί εκτιμούν ότι τα χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο των συντηρητικών ψηφοφόρων ήταν απανωτά και πολύ δυνατά, για να είναι ανεπαίσθητα. Κυρίως αυτά των υποκλοπών και κατόπιν της τραγωδίας στα Τέμπη, που λειτουργούν αθροιστικά. Και θα φανεί, όπως λένε, στην κάλπη.
Ο πρόεδρος του κόμματος είναι της άποψης ότι σε κάθε περίπτωση, η διαφορά με τον Μητσοτάκη, σε όλα τα επίπεδα, αν δεν έχει ανατραπεί υπέρ του, έχει μαζέψει πολύ. Κι επικαλείται δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών. Στέκεται ιδιαίτερα στον δείκτη «ποιο κόμμα δεν θα θέλατε να κερδίσει με τίποτα τις εκλογές», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ (ευτυχώς, γι' αυτόν) έχει χάσει την πρωτιά. Και τον θεωρεί ενδεικτικό του κλίματος που διαμορφώνεται πλέον στην κοινωνία.
Ο «Τειρεσίας» θα σταθεί ιδιαίτερα στην τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του (Mega), όταν σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε – πέραν των άλλων - κάτι πολύ σημαντικό, δημόσια: Ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά να πολώνεται με το ΠΑΣΟΚ, για προφανείς λόγους, μετεκλογικά, όμως, το κλίμα θα είναι διαφορετικό. Κι αν καταφέρει να κόψει πρώτος το νήμα, έστω και με μισή μονάδα διαφορά από τη ΝΔ, τότε η κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ θα είναι (περίπου) μονόδρομος και για τους δυο.
Αν και εν προκειμένω, εκφράζεται μια εύλογη ένσταση, υπό την έννοια ότι ο ίδιος κανόνας θα ισχύσει και στην περίπτωση που κερδίσει η ΝΔ τις εκλογές. Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, ακόμα και σήμερα, υπό τις παρούσες συνθήκες και μετά την τραγωδία των Τεμπών, αυτό φαντάζει να είναι το πιθανότερο σενάριο. Βεβαίως, ό,τι από τα δυο παραπάνω ενδεχόμενα κι αν ισχύσει, κάποιος θα πρέπει να ρωτήσει και τον Νίκο Ανδρουλάκη, τι πιστεύει και τι θέλει. Ο ίδιος, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, εγγυήθηκε πάντως ότι την επομένη των εκλογών, η χώρα θα έχει κυβέρνηση.
Η διευκρίνιση, που δεν έκανε όμως ήταν κρίσιμη: Με ποιον πρωθυπουργό; Θα δεχθεί ο Μητσοτάκης να μην είναι επικεφαλής μιας συμμαχικής κυβέρνησης, ενώ το κόμμα του θα είναι πρώτο; Όχι. Θα δεχθεί ο Τσίπρας; (Μάλλον) όχι. Συνεπώς, η χώρα θα οδηγηθεί (και) σε δεύτερες κάλπες, υποχρεωτικά. Εκτός κι αν ο Ανδρουλάκης αναγκαστεί να κάνει «την καρδιά του πέτρα» και δεχθεί (κι αυτόν) τον όρο. Ο λόγος; Επειδή θα τεθεί θέμα επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ.
Η αναγωγή που θα πρέπει να κάνετε εδώ – για να μαντέψετε τα μελλούμενα – είναι η εξής: Υπό κανονικές συνθήκες, στις πρώτες κάλπες, το ΠΑΣΟΚ θα εκλέξει πάνω από 40 – 45 βουλευτές. Οπερ σημαίνει ότι μετά από πολύ καιρό, θα έχει συγκροτήσει μια ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα. Αν δεν σχηματισθεί συμμαχική κυβέρνηση, την επομένη, η χώρα θα οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές (στις 2 ή στις 9 Ιουλίου). Εκεί με το πολωτικό κλίμα που θα επικρατήσει και την ενισχυμένη αναλογική, θα παλέψει για να επανεκλέξει τους μισούς απ' αυτούς.
Το συμπέρασμα που προκύπτει σχεδόν αβίαστα από τα παραπάνω; Η Χαριλάου Τρικούπη θα παίξει μεν όλα τα χαρτιά της, για να περάσει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα «θέλω» της στη διαπραγμάτευση των διερευνητικών εντολών, όμως, το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος θα κάνει και τις υποχωρήσεις της. Για παράδειγμα, στο πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού. Και κάπως έτσι θα συμπληρωθεί το παζλ εκείνων των κρίσιμων ημερών.
Το μεγάλο ερωτηματικό, εν προκειμένω έχει να κάνει με τη στάση που θα κρατήσουν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με την όποια επιλογή κάνει η ηγεσία του. Γιατί, αναλόγως της απόφασης, θα σημειωθούν και αντιδράσεις. Κι αυτό είναι επίσης (περίπου) δεδομένο...