Μια αμυδρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί τελικά να γίνει αναφορικά με το ελληνικό χρέος και την βιωσιμότητα του, φαίνεται ότι σχηματίζεται στο τρίγωνο Βερολίνο – Φρανκφούρτη – Ουάσιγκτον. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, στο προσεχές διάστημα αναμένεται να υπάρξει μια μεγαλύτερη συγκεκριμενοποίηση για τα λεγόμενα μεσοπρόθεσμα μέτρα τα οποία θα ισχύσουν μετά το 2018, χωρίς όμως σημαντικές δεσμεύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε επιβάρυνση των πιστωτών και κυρίως των Γερμανών φορολογουμένων και να επηρεάσουν έτσι αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία.
Απλώς, όπως υποστήριζαν οι ίδιες πηγές, θα επιτρέψουν ίσως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) να τηρήσει τα προσχήματα και να δικαιολογήσει μια αλλαγή της ανάλυσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, έτσι ώστε να το εμφανίσει βιώσιμο. Κάποιες πηγές ανέφεραν ότι ίσως δοθεί και εγγύηση ειδικά στο ΔΝΤ για την εξόφληση των δικών του δανείων, γεγονός το οποίο θα διευκολύνει ακόμα περισσότερο τις εξελίξεις, υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.
Εκτός από το ΔΝΤ, βεβαίως, πρέπει να ικανοποιηθεί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αξιωματούχοι της έχουν κατ' επανάληψιν επισημάνει ότι προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης είναι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να δοθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Εννοείται ότι αν δρομολογηθεί η παραπάνω εξέλιξη με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, τότε και αυτό το κριτήριο θα έχει εκπληρωθεί και ένταξη της Ελλάδας στο QE θα πλησιάσει ακόμα περισσότερο.