Skip to main content

Μια ημερίδα για τη Θεσσαλονίκη εκτός τόπου, χρόνου και πραγματικότητας

Η ημερίδα «Τουρισμός πόλης- Απασχόληση στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης» οργανώνεται 48 ώρες μετά από ένα εφιαλτικό 4ημερο για το κέντρο της πόλης

Η ημερίδα με θέμα «Τουρισμός πόλης- Απασχόληση στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης» που πραγματοποιεί αύριο ο δήμος Θεσσαλονίκης αποτελεί τυπική υποχρέωση, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης κοινοτικών προγραμμάτων. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού αναφέρεται σε δύο θέματα για τα οποία κανείς υπεύθυνος φορέας σε αυτή την πόλη δεν ενδιαφέρεται στα σοβαρά.

Πρόκειται για ημερίδα, που είναι, πάντως, άξια αναφοράς λόγω της συγκυρίας. Η χρονική στιγμή που οργανώνεται είναι 48 ώρες μετά από ένα εφιαλτικό τετραήμερο για το κέντρο της πόλης. Από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή τα όσα έγιναν συνέβαλαν μόνο στο να αποφύγει κανείς το ιστορικό κέντρο ή να απομακρυνθεί από αυτό. Η μεγάλη δυσκολία στην προσέγγιση και η τεράστια ταλαιπωρία στην απομάκρυνση από την περιοχή είχε αρνητική συνέπεια στην επισκεψιμότητα, άρα και στη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και των επιχειρήσεων εστίασης. Με δύο λόγια: η αγορά και η οικονομική δραστηριότητα στο κέντρο υπέστη σοβαρή ζημία, ενώ πλήγμα δέχθηκε η ανταγωνιστικότητα της περιοχής, υπέρ των εναλλακτικών διεξόδων που υπάρχουν στην περιφέρεια του πολεοδομικού συγκροτήματος.

Οι διαδηλώσεις για τους πρόσφυγες τα απογεύματα της Πέμπτης και Παρασκευής κι ένας ποδηλατικός αγώνας το πρωί της Κυριακής είχε τα ακόλουθα, απολύτως συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα: Για τρεις ώρες το απόγευμα της Πέμπτης και άλλες τόσες το απόγευμα της Παρασκευής, η αστυνομία είχε αποκλεισμένο το τετράγωνο από τη ΧΑΝΘ μέχρι τη Δωδεκανήσου και από την λεωφόρο Νίκης μέχρι την Εγνατία. Όσοι άτυχοι δεν είχαν έγκαιρη ενημέρωση εγκλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους και στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ενώ η εμπορική κίνηση ήταν εξαιρετικά περιορισμένη.

Το πρωί του Σαββάτου η βροχή σε συνδυασμό με την απίστευτη αναρχία στη στάθμευση –είναι χαρακτηριστικό ότι επί ώρες όλη η Μητροπόλεως και μεγάλο κομμάτι της Τσιμισκή είχαν διπλές σειρές παρκαρισμένων αυτοκινήτων με χαρτάκια στα παρμπρίζ, όπου οι οδηγοί άφηναν τους αριθμούς των κινητών τους- μετέτρεψε την περιοχή σε άβατο. Όπως επίσης, μπροστά στο Βασιλικό Θέατρο υπήρχαν διπλοπαρκαρισμένα τουριστικά λεωφορεία, τα οποία δημιουργούσαν μια εικόνα βγαλμένη από άλλες περιοχές, στα νότια και στα ανατολικά του πλανήτη.

Όσο για το πρωί της Κυριακή ο ποδηλατικός αγώνας είχε ως αποτέλεσμα τον πλήρη αποκλεισμό του κέντρου μέχρι το βαθύ μεσημέρι, κάτι που στέρησε τη δυνατότητα από τους Θεσσαλονικείς και τους επισκέπτες να κατέβουν στην Αριστοτέλους και τα πέριξ, να πιούν τον καφέ τους, να περπατήσουν χαζεύοντας βιτρίνες, να πιούν ένα ούζο ή να φάνε για μεσημέρι. Όλα αυτά που συμβαίνουν τα πρωινά μιας φυσιολογικής Κυριακής…  

Ασφαλώς δεν υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να διαφωνεί είτε με διαδηλώσεις, είτε με ποδηλατικούς αγώνες. Αλλά σε μια στοιχειωδώς οργανωμένη πόλη οι υπεύθυνες αρχές (δήμος, τροχαία, αστυνομία κ.λπ.) οφείλουν να παίρνουν μέτρα, ώστε να εξυπηρετούνται όλες οι λειτουργίες ή έστω η ταλαιπωρία των πολλών να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη.Πολύ περισσότερο να περιφρουρήσουν την οικονομική δραστηριότητα, που σε καιρούς δύσκολους έχει ανάγκη και το τελευταίο ευρώ και τον τελευταίο πελάτη. Δυστυχώς για το κέντρο της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχουν τέτοιες ευαισθησίες. Τουλάχιστον δεν αποδεικνύονται στην πράξη.

Επομένως οι ημερίδες, τα συνέδρια και οι θεωρητικές κουβέντες εξυπηρετούν παράλληλους σκοπούς και όχι την ουσία. Η αποτελεσματικότητα δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο των αυτοδιοικητικών ή κρατικών υπηρεσιών που ασχολούνται με την ευταξία στη Θεσσαλονίκη. Ο δήμος τα τελευταία χρόνια έχει συμμαζέψει και οριοθετήσει κάπως τα τραπεζοκαθίσματα στα πεζοδρόμια του κέντρου, αλλά η κυκλοφορία μιας μητέρας με το καροτσάκι στα πεζοδρόμια είναι ακόμη από επικίνδυνη έως αδύνατη.

Επίσης, ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης κατάφερε να κάνει πολλά και να προσελκύσει στο κέντρο της πόλης πολύ περισσότερους τουρίστες κι επισκέπτες, αλλά δεν έκανε σχεδόν τίποτα για την εξυπηρέτηση, την άνετη κυκλοφορία και τη φιλικότητα στις μετακινήσεις τους. Όλα αυτά, πέρα από συνιστώσες πολιτισμού, τελικά αποτελούν παραμέτρους της οικονομικής δραστηριότητας, που υποφέρει λόγω της κρίσης και υπονομεύεται από κοινωνικές συμπεριφορές, ελλιπή πρόβλεψη και οργανωτική ανικανότητα.