Εσχάτως οι οργανωμένες συζητήσεις για την αναπτυξιακή διαδικασία στη Θεσσαλονίκη και τη Βορείου Ελλάδα γενικότερα έχουν πυκνώσει. Το φετινό φθινόπωρο αρκετές είναι οι ημερίδες, τα συνέδρια, τα συμπόσια που οργανώνονται από διάφορους φορείς με τη συγκεκριμένη θεματολογία. Η 1η Σύνοδος Θεσσαλονίκης, που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος στα τέλη της περασμένης εβδομάδας στο Hyatt, δεν ήταν 1η μόνο ως προς τον εαυτό της, αλλά και ως προς μια αλυσίδα ανάλογων διοργανώσεων, που είτε έχουν ανακοινωθεί, είτε βρίσκονται στη φάση της προετοιμασίας.
Το αν όλη αυτή η κινητικότητα θα βγει τελικά σε καλό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κατ’ αρχήν από το ποιος είναι ο διοργανωτής και πόση αξιοπιστία διαθέτει. Επίσης, το ποιοι θα μιλήσουν και τι θα πουν. Για παράδειγμα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο ΣΒΒΕ είναι αυθεντικός εκφραστής της επιχειρηματικότητας του Βορρά. Διότι μπορεί στη Θεσσαλονίκη το εμπόριο και οι μεταφορές να παίζουν λόγω του λιμανιού σημαίνοντα ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά πέραν του ότι οι δύο αυτές δραστηριότητες που εντάσσονται στον τριτογενή τομέα της οικονομίας έχουν άμεση εξάρτηση από τη βιομηχανία και εν γένει τη μεταποίηση, η παραγωγική ισχύς σε συνδυασμό με την εξωστρέφεια συνιστούν την οικονομική σφραγίδα της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ηπείρου, από την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ακόμη.
Πέραν τούτου η περίοδος που διανύουμε είναι ίσως η πιο παρεμβατική για τον ΣΒΒΕ, κυρίως λόγω της πολιτικής κατάστασης που υπάρχει στη χώρα. Ποτέ στο παρελθόν οι θέσεις του ΣΒΒΕ δεν υιοθετήθηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό από την εκτελεστική εξουσία, κάτι που ίσως να ήταν ευκρινέστερο εάν η πραγματική οικονομία δε λειτουργούσε σε συνθήκες ύφεσης, capital controls και περιορισμένης ρευστότητας.
Η… αλλεργία πολλών βασικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς τον επιχειρηματικό κόσμο σαφώς αμβλύνεται όσο βρίσκονται στο Βορρά, καθώς η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι οι επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης είναι λιγότερο κρατικοδίαιτοι και πολύ λιγότερο διαπλεκόμενοι από τα μεγάλα ονόματα των Αθηνών, κάτι που ισχύει. Στο κάτω κάτω και ούτε οι πιο αριστεροί, ούτε οι πιο δεξιοί κρατιστές της σημερινής κυβέρνησης δεν αρνούνται ότι η χώρα κινείται σε οικονομικό καθεστώς ελεύθερης αγοράς, στο πλαίσιο του οποίου η ιδιωτική οικονομία παίζει καθοριστικό ρόλο.
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΒΒΕ έχει έννομο συμφέρον η συζήτηση για την ανάπτυξη της Βορείου Ελλάδος να γενικευθεί και να εισφέρουν σε αυτοί όσοι πραγματικά μπορούν. Οι πολλές ιδέες οδηγούν σε αρκετές δεσμεύσεις, που ενδέχεται να οδηγήσουν στο τέλος της ημέρας σε κάποιες πράξεις. Η αλυσίδα είναι φθίνουσα, αλλά παράγει ρεαλιστικά αποτελέσματα. Με την προϋπόθεση ότι δεν θα ισχύσει το «σύνδρομο του βίντεο κλαμπ», έκφραση που περιγράφει τη μόδα της δεκαετίας του 1980 σε κάθε γειτονιά να ανοίγουν σχεδόν ταυτόχρονα πολλά βίντεο κλαμπ, αλλά σύντομα να κλείσουν όλα.
Η δοσολογία είναι απαραίτητη, αφού εκ των πραγμάτων αποδέκτης των συζητήσεων και των συμπερασμάτων είναι η εκτελεστική εξουσία στην Αθήνα. Εξίσου απαραίτητη είναι και η μεθοδολογία στην προώθηση των αιτημάτων της επιχειρηματικής κοινότητας του Βορρά, ώστε η παρέμβαση να πιάσει τόπο.
Υ.Γ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κορυφαία γυναίκα υπουργός Ανάπτυξης της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, είχε εξομολογηθεί σε δημοσιογραφική ομήγυρη στη Θεσσαλονίκη. «Μην ακούτε τους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων της περιοχής σας. Οι περισσότεροι υψώνουν τον τόνο της φωνής τους στη Θεσσαλονίκη καταγγέλλοντας το αθηνοκεντρικό κράτος, αλλά στα γραφεία των υπουργών, πέριξ της πλατείας Συντάγματος, προσέρχονται με χαμηλούς τόνους, είτε για να διευθετήσουν προσωπικά τους ζητήματα, είτε «παζαρεύοντας» ένα καλύτερο ποσοστό επιδοτήσεων για την περιοχή». Παλιές ιστορίες…