Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Φλώρινας για το οικονομικό γίγνεσθαι της περιοχής.
Η λήψη μέτρων ενίσχυσης της μεταποίησης, όλων των εξωστρεφών κλάδων και κυρίως των επιχειρήσεων της παραμεθορίου, οι οποίες επλήγησαν σοβαρά από την εγχώρια και παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά και η αλλαγή της αρνητικής ψυχολογίας, πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, επισημαίνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βιοτεχνιών Φλώρινας κ. Λιβέριος Μητακάκης, μιλώντας στη Voria.gr.
Στο «κόκκινο» θεωρεί ότι βρίσκεται τόσο ο κατασκευαστικός κλάδος, αλλά και αυτός της μεταποίησης. Ωστόσο εκτιμά ότι πρέπει να στηριχθούν όλοι οι κλάδοι που παράγουν προιόντα και υπηρεσίες, οι οποίες φέρνουν συνάλλαγμα στη χώρα.
Εκτιμά ότι ορισμένα μέτρα πρέπει να διευκολύνουν τις επιχειρήσεις από τις τρέχουσες οικονομικές επιβαρύνσεις που έχουν. Οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας σημειώνει, αποφάσισαν την αναστολή καταβολής των δανείων και άλλων επιβαρύνσεων.
Θεωρεί ότι η κρίση δεν κάνει διακρίσεις «χτυπά» όλες αδιακρίτως τις επιχειρήσεις, αλλά είναι πιο επώδυνη για τις μικρές επιχειρήσεις και αυτές που βρίσκονται στην ελληνική παραμεθόριο, λόγω απόστασης από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Η έλλειψη ρευστότητας, η μείωση των παραγγελιών, η πτώση του τζίρου και οι ακάλυπτες επιταγές μαστίζουν όλες τις επιχειρήσεις, ακόμη και τις υγιείς. Ο κ. Μητακάκης πιστεύει ότι το τραπεζικό σύστημα πρέπει να επιληφθεί της κατάστασης με τις ακάλυπτες επιταγές. Προτείνει να μην παρέχουν οι τράπεζες μπλοκ επιταγών σε πελάτες επισφαλείς ή αν παρέχουν να καλύπτουν τις επισφαλείς επιταγές.
Για τις εκλογές πιστεύει ότι «επιβαρύνουν σοβαρά την υγεία της οικονομίας» και ως μη χείρον βέλτιστο θεωρεί την εκλογή αυτοδύναμης κυβέρνησης και ευελπιστεί τα κόμματα να μην ξαναοδηγήσουν τη χώρα σε νέες εκλογές.
Για την ελληνική οικονομία δεν διαβλέπει γρήγορη έξοδο από την κρίση, παρά το γεγονός ότι άρχισαν να διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης στην Ευρώπη. Την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση βλέπει να τη «φρενάρουν» τα γηγενή προβλήματα της, όπως είναι το υπέρογκο χρέος της και η σταθερά διογκούμενη δανειοδότηση της χώρας. Αντίθετα δεν αντιλαμβάνεται να γίνονται κινήσεις ουσιαστικής θεραπείας των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, καθώς οι δαπάνες στο δημόσιο τομέα, σταθερά αυξάνονται και οι φορολογικές επιβαρύνσεις αιφνιδιάζουν επιχειρηματίες και πολίτες.
Για τα μέτρα στήριξης που ελήφθησαν μέχρι σήμερα διαγιγνώσκει ότι ήταν μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είχαν την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητα. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει το ΤΕΜΠΜΕ, γιατί πιστεύει ότι μέσω αυτού ενισχύθηκαν όσοι δεν είχαν πραγματική ανάγκη και δεν στηρίχθηκαν οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας.
Στο «κόκκινο» θεωρεί ότι βρίσκεται τόσο ο κατασκευαστικός κλάδος, αλλά και αυτός της μεταποίησης. Ωστόσο εκτιμά ότι πρέπει να στηριχθούν όλοι οι κλάδοι που παράγουν προιόντα και υπηρεσίες, οι οποίες φέρνουν συνάλλαγμα στη χώρα.
Εκτιμά ότι ορισμένα μέτρα πρέπει να διευκολύνουν τις επιχειρήσεις από τις τρέχουσες οικονομικές επιβαρύνσεις που έχουν. Οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας σημειώνει, αποφάσισαν την αναστολή καταβολής των δανείων και άλλων επιβαρύνσεων.
Θεωρεί ότι η κρίση δεν κάνει διακρίσεις «χτυπά» όλες αδιακρίτως τις επιχειρήσεις, αλλά είναι πιο επώδυνη για τις μικρές επιχειρήσεις και αυτές που βρίσκονται στην ελληνική παραμεθόριο, λόγω απόστασης από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Η έλλειψη ρευστότητας, η μείωση των παραγγελιών, η πτώση του τζίρου και οι ακάλυπτες επιταγές μαστίζουν όλες τις επιχειρήσεις, ακόμη και τις υγιείς. Ο κ. Μητακάκης πιστεύει ότι το τραπεζικό σύστημα πρέπει να επιληφθεί της κατάστασης με τις ακάλυπτες επιταγές. Προτείνει να μην παρέχουν οι τράπεζες μπλοκ επιταγών σε πελάτες επισφαλείς ή αν παρέχουν να καλύπτουν τις επισφαλείς επιταγές.
Για τις εκλογές πιστεύει ότι «επιβαρύνουν σοβαρά την υγεία της οικονομίας» και ως μη χείρον βέλτιστο θεωρεί την εκλογή αυτοδύναμης κυβέρνησης και ευελπιστεί τα κόμματα να μην ξαναοδηγήσουν τη χώρα σε νέες εκλογές.
Για την ελληνική οικονομία δεν διαβλέπει γρήγορη έξοδο από την κρίση, παρά το γεγονός ότι άρχισαν να διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης στην Ευρώπη. Την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση βλέπει να τη «φρενάρουν» τα γηγενή προβλήματα της, όπως είναι το υπέρογκο χρέος της και η σταθερά διογκούμενη δανειοδότηση της χώρας. Αντίθετα δεν αντιλαμβάνεται να γίνονται κινήσεις ουσιαστικής θεραπείας των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, καθώς οι δαπάνες στο δημόσιο τομέα, σταθερά αυξάνονται και οι φορολογικές επιβαρύνσεις αιφνιδιάζουν επιχειρηματίες και πολίτες.
Για τα μέτρα στήριξης που ελήφθησαν μέχρι σήμερα διαγιγνώσκει ότι ήταν μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είχαν την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητα. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει το ΤΕΜΠΜΕ, γιατί πιστεύει ότι μέσω αυτού ενισχύθηκαν όσοι δεν είχαν πραγματική ανάγκη και δεν στηρίχθηκαν οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας.