Skip to main content

Μετά από 10 χρόνια, μάλλον τα Σκόπια πάλι θα περιμένουν

Ακόμη και να καταλήξουν κάπου οι συζητήσεις για το ονοματολογικό, τα χρονικά περιθώρια δεν επιτρέπουν στους Σκοπιανούς μεγάλη αισιοδοξία.

Οι ελπίδες των Σκοπιανών, δέκα χρόνια μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι, ήσαν πολλές, ότι αυτήν την φορά θα υπάρξει ευτυχής κατάληξη γι’ αυτούς στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τον Ιούλιο. Όπως δείχνουν τα πράγματα, ακόμη και να καταλήξουν κάπου οι συζητήσεις, τα χρονικά περιθώρια δεν τους επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία.

Έχω γράψει αρκετά για το προσκήνιο και το παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου του Βουκουρεστίου. Πολλά άλλαξαν, παρέμεινε όμως στην ίδια απόσταση η διαφορά για το ζήτημα του ονόματος, αλλά και όλα τα παρεπόμενα - εθνότητα, γλώσσασ, ακρωνύμια, διαδικασίες επικύρωσης της συμφωνίας… Σταθερή παραμένει η επαναλαμβανόμενη σύσταση του ΝΑΤΟ «Συμφωνήστε πρώτα με τους Έλληνες στο όνομα και μετά ελάτε».

Ο Σταύρος Τζίμας, στην «Καθημερινή» διαβλέπει κι αυτός το πρόβλημα με τις ημερομηνίες, έως τις 11-12 Ιουλίου, οπότε έχει προγραμματιστεί η Σύνοδος των Βρυξελλών: «Δεν βγαίνουν». Αν υπάρξει συμφωνία, ο Ν. Κοτζιάς θα πρέπει να την παρουσιάσει στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ που έχει προγραμματιστεί για τις 27 Απριλίου με θέμα «Πολιτική ανοικτών θυρών - Βαλκάνια».

Πέραν του ότι πρέπει να γίνουν πολλές μεταρρυθμίσεις που έχουν μείνει πίσω, εφόσον η Σύνοδος απευθύνει και επισήμως την πρόσκληση, η ένταξη θα πρέπει να επικυρωθεί στους αμέσως επόμενους μήνες από τα Κοινοβούλια των χωρών. Κι εδώ, όσο και αν πρόσκειται φιλικά ο πολιτικός κόσμος των δύο χωρών προς τις ΗΠΑ και ακούει τις συστάσεις τους, η συγκέντρωση των 2/3 των ψήφων στα Κοινοβούλια, δεν είναι εύκολη. [Σε περιπτώσεις που αφορούν την εθνική κυριαρχία, απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία].

Ως προς τα Σκόπια, με πρόεδρο τον Ιβάνοφ, και φανατισμένους τους βουλευτές της σλαβικής αντιπολίτευσης -παρά το ότι ο αρχηγός της, Χ. Μίτσκοσκι, είναι εκλεκτός του Αμερικανού πρεσβευτή- δεν είναι εύκολη υπόθεση, και με οργισμένο και υποκινούμενο όχλο εκτός του Κοινοβουλίου.

Στη Voria.gr έχουν γραφεί οι λόγοι για τους οποίους ο Ν. Κοτζιάς, κατά την τελευταία επίσκεψή του τα Σκόπια, απέφυγε να επισκεφθεί τον πρόεδρο Ιβάνοφ, ο οποίος και επέκρινε την κυβέρνησή του ότι δεν τον έχει ενημερώσει για τις προτάσεις που παρουσίασε στην ελληνική πλευρά.

Να ληφθεί υπόψη, και ο σημαντικός ρόλος της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων. Σήμερα, η σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας κυματίζει στην κατοικία του σχισματικού Αρχιεπισκόπου Σκοπίων. Ο προκαθήμενος της σχισματικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Στέφανος, συνεχίζει να προκαλεί. Όπως αποκάλυψε ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού «Nova», έξω από το μοναστήρι που διαμένει ο σχισματικός αρχιεπίσκοπος στην πόλη των Σκοπίων, κυματίζει και η σημαία με τον 16ακτινο Ήλιο της Βεργίνας.

Και αυτό είναι σημαντικό, επειδή η Ελλάδα έχει στην φαρέτρα της και το άρθρο 7 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων, όπου ορίζεται ρητά πως: «Κάθε Μέρος θα λάβει σύντομα αποτελεσματικά μέτρα για να απαγορεύσει εχθρικές ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες και να αποθαρρύνει ενέργειες από ιδιωτικές οντότητες πού θα είχαν ως πιθανό αποτέλεσμα να υποδαυλίσουν βία, μίσος ή εχθρότητα αμοιβαίως».

Και πως: «Με τη θέση σε ισχύ της Ενδιάμεσης αυτής Συμφωνίας, το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος (πΓΔΜ) θα παύσει να χρησιμοποιεί καθ' οιονδήποτε τρόπο το σύμβολο με όλες τις μορφές του πού απεικονίζεται στην εθνική του σημαία πριν τη θέση σε ισχύ της συμφωνίας».

Να σημειωθεί, ότι το 2013, Σκοπιανός βουλευτής είχε καταθέσει νομοσχέδιο, για την απαγόρευση χρήσης του συμβόλου του Ήλιου της Βεργίνας για κρατικούς και για άλλους σκοπούς. Η πρόταση δεν πέρασε, αφού καταψηφίστηκε όχι μόνο από τους βουλευτές του Γκρούεφσκι, αλλά και από τους βουλευτές του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που σήμερα στηρίζουν την κυβέρνηση Ζάεφ.

Άλλωστε, ο 16κτινος Ήλιος της Βεργίνας, αποτελεί συνηθισμένο ντεκόρ, σε εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες που πραγματοποιούν ακροδεξιού Σκοπιανοί, κάνοντας  πάντα λόγο για «Μακεδονία» του Αιγαίου», έως τον Όλυμπο και τη Χαλκιδική.