Skip to main content

Ξανά με την πλάτη στον τοίχο: Μερικές, καθόλου εύλογες, απορίες...

Γιατί Ιρλανδοί και Πορτογάλοι συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων πολέμιων της Ελλάδας στα eurosummit. Τι έκανε η χώρα στα χρόνια της κρίσης.

Στην Κύπρο, όταν ενέσκηψε η πρωτοφανής οικονομική κρίση που τους χτύπησε αλύπητα (σσ εκεί, ας μην το ξεχνάμε, εκτός από τα capital controls, είδαν και τις καταθέσεις τους να "κουρεύονται"), σήκωσαν τα μανίκια, έσκυψαν το κεφάλι  και μέσα σε δύο χρόνια έκαναν το μεγάλο come back.

Στην Ιρλανδία έκαναν το ίδιο σε κάτι λιγότερο από 2,5 χρόνια. Εκεί μάζεψαν βασικά τα συντρίμμια των τραπεζών τους, που ήταν το βασικό τους πρόβλημα και με την ευκαιρία έκαναν κι ένα restart στα δημοσιονομικά τους.

Πιο κοντά στο ελληνικό πρόβλημα, ήταν αυτό των Πορτογάλων. Προέκυψε με μικρή χρονική διαφορά από το δικό μας, αλλά στη Λισσαβόνα κατάφεραν να επιστρέψουν στις ελεύθερες αγορές κεφαλαίων, όταν εμείς εξακολουθούμε να τις βλέπουμε από την τρύπα του βελονιού.

Αναφερόμαστε στις τρεις παραπάνω χώρες για έναν και μόνο λόγο: Και σ' αυτές, όπως και σ' εμάς επιβλήθηκε μνημόνιο. Αλλά ένα, αφού τα κατάφεραν και βγήκαν γρήγορα από τη δοκιμασία, χωρίς να χρειασθούν δεύτερο. Την ίδια ώρα, εμείς πάμε για το τρίτο και δεν αποκλείεται να ακολουθήσει και τέταρτο, αλλά και πέμπτο.

Κι αναρωτιόμαστε: Τι πάει στραβά μ΄ εμάς; Την απάντηση μας έδωσε Ευρωπαίος αξιωματούχος, στον οποίο θέσαμε το ερώτημα. Και η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: "Α, είναι απλό. Απ΄ αυτούς και κυρίως τους Ιρλανδούς, αλλά και τους Κύπριους δευτερευόντως, ζητούσαμε 5 και μας πρότειναν 10. Από σας ζητάμε 5 και είναι ζήτημα αν γίνεται το ένα, στην ώρα του".

Κι ίσως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι Ιρλανδοί και Πορτογάλοι συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων πολέμιων μας στα eurosummit. Η μόνιμη επωδός τους, όταν οι κατά καιρούς υπουργοί Οικονομικών μας λένε ότι "αυτά δεν μπορούν να περάσουν στην Ελλάδα" είναι: "Και γιατί σ' εμάς περάσανε;".

Δεν αποκλείεται, το ίδιο ερώτημα να θέτουν νοερώς και οι Κύπριοι, αλλά για ευνόητους λόγους δεν θα το διατυπώσουν ποτέ. Αντιθέτως, το διατυπώνουν οι Ισπανοί, που μπροστά στον κίνδυνο να μπουν υπό επιτήρηση πήραν από μόνοι τους σκληρά μέτρα, για να αποφύγουν το μοιραίο. Εν πολλοίς, το ίδιο ισχύει και με τους Ιταλούς και όχι μόνο.

Ελπίζουμε να σας (μας) λύθηκαν κάποιες απορίες...