Για λεηλασία ενός ελεύθερου κοινωνικού αγαθού -του σημαντικότερου που διαθέτει η πόλη της Θεσσαλονίκης, την νέα παραλία κάνει λόγο η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη».
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της παράταξης, με αφορμή την παραχώρηση των άδειων περιπτέρων σε επιχειρήσεις, «αυτό που στην διοίκηση Μπουτάρη ονομάζουν «ανάπτυξη» στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από έναν εύσχημο τρόπο για να μιλήσουν για την λεηλασία των «κοινών».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης:
Στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο (27 Μαρτίου 2017), η διοίκηση Μπουτάρη προέκρινε προς ψήφιση την παραχώρηση των άδειων περιπτέρων της Νέας Παραλίας σε επιχειρήσεις εστίασης και αναψυχής, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την περαιτέρω «αξιοποίηση» του μετώπου της Νέας Παραλίας.
Την ίδια στιγμή, με την παρουσίαση του στρατηγικού οράματος Θεσσαλονίκη 2030, που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες αργότερα, τέθηκε και ο βαθύτερος στρατηγικός στόχος για την «ανάπτυξη» αυτού που σήμερα αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο ελεύθερο αστικό πάρκο αναψυχής και κοινωνικότητας στην Ελλάδα, και που παραμένει ως επί το πλείστον ελεύθερο από τα κυκλώματα της ακραίας εμπορευματοποίησης -και από την επιβάρυνση που αυτά επιφέρουν στην ψυχολογία και τους ρυθμούς ζωής μας.
Έτσι, φαίνεται μάλλον πως τα τραπεζοκαθίσματα αποτελούν αφετηρία και όχι κατάληξη ενός σαφάρι «εμπορικής εκμετάλλευσης» που μέλλει να ξεκινήσει, και που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την διαρπαγή και την λεηλασία ενός ελεύθερου κοινωνικού αγαθού -του σημαντικότερου που διαθέτει αυτήν την στιγμή η πόλη της Θεσσαλονίκης.
Με την παράδοση της ανάπλασης στην Νέα Παραλία αυτό το κοινωνικό αγαθό βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε βδομάδα απολαμβάνουν αυτό που περιγράφει ο σχεδιαστής της, στην ιστοσελίδα του:
«(σ)το όριο μεταξύ στεριάς και θάλασσας, το πλακόστρωτο της παραλίας με τα χαρακτηριστικά της γραμμικότητας και της συνέχειας, το ανοικτό και μη διακοπτόμενο οπτικό πεδίο, η αίσθηση του απείρου λόγω της έντονης παρουσίας του νερού, η γραμμή του ορίζοντα μέσα στη θάλασσα, που άλλοτε διαγράφεται έντονη και καθαρή και άλλοτε χάνεται εντελώς, ενοποιώντας με εντυπωσιακά αποτελέσματα, τον ουρανό με τη θάλασσα […] χώροι πρασίνου, με διάσπαρτες χρήσεις αναψυχής και μικρών αθλοπαιδιών, διαφοροποιούν αυτό το τμήμα από το κρηπίδωμα, προσφέροντας σκίαση, μαλακά δάπεδα, οπτική απομόνωση, εναλλαγές χώρων».
Η αξία αυτού του κοινωνικού και οικολογικού αγαθού είναι σήμερα ανυπολόγιστη για την φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα της πόλης, καθώς και την καθημερινότητα των πολιτών της: Η παραλία συνδέεται άρρηκτα τόσο με την θετικότητα που αναβλύζει η πόλη –παρ’ όλη την δραστική επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών και του πολιτιστικού επιπέδου– όσο και με την πνευματικότητά της· συνιστά ακριβώς την οικολογική βάση του χαρακτήρα της.
Αυτός ακριβώς ο αέρας απειλείται να αποτελέσει αντικείμενο διαρπαγής: Για να προσφέρεται με το αζημίωτο σε πλούσιους τουρίστες, μέσω των επιχειρήσεων πολυτελούς αναψυχής που θα συνοδεύουν τις προβλήτες για τα γιότ και τα κρουαζιερόπλοια. Αυτό είναι το μέλλον που προδιαγράφεται για την παραλία μας –αντίστοιχο εκείνου που σάρωσε την ιστορική / οικολογική φυσιογνωμία του αγνώριστου, πλέον, Πειραιά–, και προφανώς αυτή η αξιοποίηση θα σηματοδοτήσει μια μεγάλη υποβάθμιση, όλου αυτού του τεράστιου οικολογικού, αισθητικού και κοινωνικού πλούτου που αναδύεται ελεύθερα από την σημερινή μορφή της παραλίας, δηλαδή, της ποιότητας ζωής της πόλης μας.
Άρα, για ποια ανάπτυξη μιλάμε; Για μια κερδοφορία στις τσέπες των λίγων; Για την λεηλασία του «αέρα» της νέας παραλίας; Το μέτωπό της, σίγουρα μπορεί να αναπτυχθεί, αλλά αυτό είναι ένα στοίχημα που δεν αφορά στην αρχιτεκτονική της όψη -την οποία ειρήσθω εν παρόδω ο δήμαρχος «δεν γουστάρει» όπως δήλωσε, για να το πάρει πίσω μερικές μέρες μετά-, ακριβώς γιατί η αρχιτεκτονική αυτή όψη δεν επιτρέπει τον κατατεμαχισμό, τις περιφράξεις, και άρα την ιδιωτικοποίηση των χρήσεών της. Αφορά τις πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες που μπορούν να ακμάσουν μέσα από αυτήν: Το αν, θα μπορέσει να εξελιχθεί ο ελεύθερός της χώρας σε «αγορά», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Δηλαδή, ένας χώρος που θα εξυψώνει μέσα από τις χρήσεις του το ιδεώδες του πολίτη, την σχέση πόλεως-πολιτισμού-δημοκρατίας.
Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, αυτό που στην διοίκηση Μπουτάρη ονομάζουν «ανάπτυξη» στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από έναν εύσχημο τρόπο για να μιλήσουν για την λεηλασία των «κοινών». Και απέναντι σε αυτά τα «σχέδια» μπορούμε να προτείνουμε ένα πραγματικό όραμα ανάδειξης της νέας παραλίας, που συμβάλει και δεν αφαιρεί από την φυσιογνωμία της πόλης. Και θα την καταστήσει απείρως πιο ελκυστική στα μάτια κατοίκων και επισκεπτών: Γιατί η ανθρωπινότητα, η κοινωνικότητα, ο πολιτισμός μιας πόλης είναι τα στοιχεία που τροφοδοτούν την αίγλη και την αξία της!