Skip to main content

Με unfair ξεκίνησε η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη

Περί τους 15 ανθρώπους άφησαν για μία ολόκληρη ημέρα τις δουλειές τους, και ξοδεύτηκαν στο πήγαινε – έλα Θεσσαλονίκη - Αθήνα

Ο πρόεδρος κρατούσε σημειώσεις. Ο αντιπρόεδρος είχε μπροστά του ένα λευκό χαρτί που παρέμεινε… άσπιλο μέχρι το τέλος. Η δε τομεάρχης ασχολούνταν διαρκώς με το κινητό της, είτε παρακολουθώντας την ειδησεογραφία, είτε ακολουθώντας τα social media. Εμείς μιλήσαμε, ο καθένας με τη σειρά του.

Αυτή την εικόνα περιγράφουν συνοπτικά οι εκπρόσωποι των παραγωγικών και επιστημονικών φορέων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι συμμετείχαν στη σύσκεψη που συγκάλεσε ενόψει της ελεύσεως του στην 81η ΔΕΘ ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης. Η σύσκεψη –μάλλον η συνάντηση για να είμαστε πιο ακριβείς- πραγματοποιήθηκε στα νέα γραφεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην οδό Πειραιώς. Αυτό σημαίνει ότι περί τους 15 ανθρώπους άφησαν για μία ολόκληρη ημέρα τις δουλειές τους, και ξοδεύτηκαν στο πήγαινε – έλα Θεσσαλονίκη - Αθήνα, για να συμμετάσχουν σε μια τυπική ανταλλαγή απόψεων με τον επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ο οποίος τις επόμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη θα επιχειρήσει να παρουσιάσει την εναλλακτική πρόταση του για την οικονομία, τη χώρα και –εξ’ ανάγκης λόγω Θεσσαλονίκης- για την πόλη και την ευρύτερη Βόρεια Ελλάδα.

Μιλώντας με παράγοντες οι οποίοι βρέθηκαν στην οδό Πειραιώς το πρωί της Τετάρτης αντιλαμβάνεται κανείς τον προβληματισμό και την απογοήτευση τους, για το unfair του Κ. Μητσοτάκη. Τον προβληματισμό για το ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. επέλεξε ένα σαφώς αντιπαραγωγικό τρόπο προσέγγισης  των θεμάτων, καθώς γύρω από ένα τραπέζι εκπρόσωποι διαφορετικών συστημάτων που συνδέονται μόνο χωροταξικά –ζουν κι εργάζονται στη Θεσσαλονίκη-, από βιομηχάνους και εμπόρους μέχρι γιατρούς, δικηγόρους και γεωπόνους, κλήθηκαν να πουν τον… καημό τους. Πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα –ίσως γι’ αυτό ο έμπειρος κ. Χατζηδάκης δε χρειάστηκε να σημειώσει κάτι. Και απογοήτευση για τον τρόπο με τον οποίο ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και οι σύμβουλοί του αποφάσισαν να χειριστούν την «υπόθεση Θεσσαλονίκη». Έδειξαν να κινούνται περισσότερο από υποχρέωση και λιγότερο από ενδιαφέρον. Διότι το λογικό θα ήταν ο κ. Μητσοτάκης να έρθει στη Θεσσαλονίκη και να συναντήσει κατά μόνας ή ομαδοποιημένους με τον κατάλληλο τρόπο τους εκπροσώπους των φορέων της πόλης, ώστε αφενός να έχει τη δυνατότητα να εμβαθύνει λιγάκι στα θέματα και αφετέρου να απαλλάξει τους Θεσσαλονικείς από μια ανούσια ημερήσια… εκδρομή με αεροπλάνο και ταξί.

Υποτίθεται ότι η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτει την ενέργεια της για να προετοιμαστεί συστηματικά για τη μέρα που θα κληθεί από τους Έλληνες πολίτες να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας κι έχει το χρόνο να το κάνει, αφού δεν έχει κυβερνητικές υποχρεώσεις. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι η δική του μέθοδος είναι διαφορετική, πιο χειροπιαστή και λιγότερο νεφελώδης, σε σχέση τόσο με τον τρόπο του κ. Τσίπρα, όσο και των παλαιότερων πολιτικών. Κάτι που δε φάνηκε να ισχύει στην περίπτωση των φορέων της Θεσσαλονίκης.

Στην εποχή των επικοινωνιών οι προσωπικές συναντήσεις έχουν λιγότερη σημασία απ’ ότι στο παρελθόν. Είναι χρήσιμες υπό την έννοια ότι πάντα η απευθείας επαφή και συζήτηση μπορεί να ξεμπλοκάρει θέματα, αλλά οι τρόποι να μιλήσουν, να συζητήσουν, να συνεργαστούν και να συνεννοηθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι πολλοί και ευέλικτοι. Όταν όμως γίνονται κάποιες συναντήσεις στην πολιτική έχουν και συμβολική διάσταση, δείχνουν νοοτροπία.

Σε αυτό το πεδίο ο κ. Μητσοτάκης είναι αυτή τη φορά χαμένος. Διότι στη σύγκριση με τον κ. Τσίπρα, αλλά και με το παρελθόν, δεν έδειξε κάτι διαφορετικό. Όλοι αντιλαμβάνονται –ή μήπως όχι;- ότι άλλη είναι η βαρύτητα μιας θεσμικής πρωθυπουργικής πρόσκλησης για το Μέγαρο Μαξίμου και άλλη η σημασία που έχει το κάλεσμα του αρχηγού της αντιπολίτευσης για έναν γρήγορο καφέ, κάπου στην Καλλιθέα. Ενώ αν ακόμη και αυτή, η εν πολλοίς τυπική συνάντηση μόλις τρεις ημέρες πριν από την ομιλία στη ΔΕΘ, γινόταν στη Θεσσαλονίκη, θα συμβόλιζε διαφορετικά πράγματα…