του Γιώργου Μπαλατσούκα*
Οι εκλογές της Κεντροαριστεράς αποτελούν την τελευταία ευκαιρία του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου να ανασυνταχθεί και να διεκδικήσει με αξιώσεις τη θέση του πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων της χώρας.
Κάθε μέρα γίνεται όλο πιο ξεκάθαρη η ανάγκη για μια ηγεσία ενωτική, σοβαρή και έτοιμη να ανταποκριθεί με υπευθυνότητα και σαφές προοδευτικό πρόσημο στις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και ο μεσαίος χώρος.
Η ανακύκλωση του παλιού, των φθαρμένων μηχανισμών και των παλαιότερων ή νεότερων προσώπων που αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας δεν αναδεικνύει απλώς το ερώτημα «με τους μηχανισμούς ή την κοινωνία» αλλά το θέτει στο επίκεντρο των επικείμενων εκλογών.
Στο πλαίσιο αυτό η υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά, στην οποία πιστώνεται μεν η ορθή αλλά αρκετά καθυστερημένη πρωτοβουλία εκκίνησης των διαδικασιών εκλογής ηγεσίας, φαίνεται να υπερισχύει δημοσκοπικά μόνο εντός των κλειστών κομματικών τειχών.
Η κυρία Γεννηματά γνωρίζει πολύ καλά πως η επιρροή της στα ευρύτερα στρώματα του προοδευτικού χώρου είναι ιδιαίτερα περιορισμένη και αν τυχόν εκλεγεί πρώτη στον πρώτο γύρο των εκλογών αυτό θα οφείλεται αποκλειστικά στον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό το λόγο η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα χαιρόταν ιδιαίτερα να έχει απέναντι της έναν αδύναμο αντίπαλο.
Και είναι αλήθεια πως ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος καταβάλει φιλότιμες επικοινωνιακές προσπάθειες, όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης που νιώθει πως πλέον έχει έρθει η σειρά του, αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες να διεκδικήσουν τη νίκη επί της κυρίας Γεννηματά στην περίπτωση που ένας εκ των δύο βρεθεί μαζί της στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Αυτό γιατί αφενός ο Σταύρος Θεοδωράκης δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το εντός του ΠΑΣΟΚ ακροατήριο και αφετέρου διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να μην μπορεί να συγκινήσει ανθρώπους έξω από τα στενά όρια του κομματικού του μηχανισμού.
Το συμφέρον της Φώφης Γεννηματά, και αυτό είναι λογικό για έναν άνθρωπο που επιθυμεί να διατηρήσει τη θέση του σε ένα ανερχόμενο κόμμα, είναι να μην έρθει αντιμέτωπη με τον δήμαρχο της Αθήνας κ. Γιώργο Καμίνη. Κι αυτό γιατί ο κύριος Καμίνης αποδεικνύει σε κάθε δημόσια παρουσία του ότι μπορεί να ενώσει και να ανανεώσει τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς απευθυνόμενος πρωτίστως στην ίδια την κοινωνία χωρίς ωστόσο να παραβλέπει τη μεγάλη προσφορά της δημοκρατικής παράταξης στη χώρα.
Η μεγάλη και σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών έχει ανάγκη από πρόσωπα ικανά να εμπνεύσουν, να ενώσουν και να μεγαλώσουν την παράταξη προς όφελος της χώρας. Αν θέλουμε μια Κεντροαριστερά που να μας εκφράζει, θα πρέπει να συμμετέχουμε στη διαμόρφωσή μιας παράταξης που θα βάζει μπροστά την κοινωνία και τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου πηγαίνοντας κόντρα στο παρελθόν, κόντρα στους μηχανισμούς και σε ό,τι μας κρατάει πίσω.
*Ο Γιώργος Μπαλατσούκας είναι φοιτητής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. και μέλος του οργανωτικού Θεσσαλονίκης για την υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη.