Όλοι συμφωνούν πως εδώ που έφθασαν τα πράγματα στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή πορεία των μεταλλαχθέντων μαρξιστών με τους δογματικούς. Το πρόβλημα έγκειται στη λύση που θα επιλέξει ο κ. Τσίπρας, με δεδομένα αφενός ότι υποστήριξε πως «δεν θα γίνει Παπαδήμος» και αφετέρου οι μέχρι τούδε κινήσεις του αποδεικνύουν πως ενδιαφέρεται για το προσωπικό-κομματικό συμφέρον του, και όχι αυτού του συνόλου.
Οι ηγέτες, που θεωρούν ως πρώτιστο χρέος τους την υπηρέτηση του λαού, παραμερίζουν όχι μόνον τις ιδεοληψίες του -και ιδιαιτέρως όταν αυτές απεδείχθησαν περιτράνως καταστροφικές-, αλλά θέτουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του λαού, μη επιδιώκοντες ατομικό όφελος, ακόμη και θυσιαζόμενοι. Αυτή είναι η διαφορά του πρωτοπόρου από αυτούς που ακολουθούν.
Ο κ. Τσίπρας, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του και αντί να προκηρύξει εκλογές, που πανθομολογουμένως θα στείλουν την οικονομία της χώρας ακόμη πιο χαμηλά, να επιλέξει την λύση του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ή όπως άλλως θέλει να την ονομάσει. Δεν έχει το δικαίωμα να δραπετεύσει -όπως και κανείς άλλος- σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που απαιτείται πανστρατιά των δυνάμεων, ιδίως αυτός ως δημιουργός της απελπιστικής αυτής κατάστασης.
Κατ’ αρχάς, από πού συνάγεται ότι ο μετασχηματισθείς ΣΥΡΙΖΑ θα εξέλθει νικητής των εκλογών, και μάλιστα με αυτοδυναμία; Προφανώς και το εκλογικό σώμα, κατά τις εκλογές του Ιανουαρίου, αποδοκίμασε τα παραδοσιακά κόμματα, θεωρώντας τα υπεύθυνα -και όχι άδικα- της συνεχιζόμενης ύφεσης επί πενταετία. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε τα πάντα, το εκλογικό σώμα ψηφίζει με το θυμικό, εναπόθεσε στον κ. Τσίπρα τις ελπίδες του.
Όμως, κατά το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Όχι επειδή τον εμπόδισαν όσοι ακολουθούν τον κ. Λαφαζάνη, αλλά αφενός επειδή ο κ. Τσίπρας δεν επέδειξε ηγετικά προσόντα, μάλλον διαχειριστή της εξουσίας, αφετέρου τα άριστα στελέχη της Αριστεράς που ανέλαβαν υπουργικές θέσεις και άλλες του κρατικού μηχανισμού, απεδείχθησαν απελπιστικώς αδύναμα να επιδείξουν έργο. Άλλο πράγμα είναι οι βαθυστόχαστες συζητήσεις περί κρατισμού, ή η συμμετοχή σε διαδηλώσεις, και άλλο πράγμα η παραγωγή θετικού αποτελέσματος.
Ο λαός προφανώς και το διαπίστωσε αυτό, όπως και ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι πλέον ο πολιτικός με τις νέες αντιλήψεις που μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο το πολιτικό πεδίο, αλλά ίδιος με τους παλαιοκομματικούς, που δεν διστάζει να παραπλανήσει για να υφαρπάσει ψήφους. Και αν ακόμη θεωρηθεί ότι άλλοι τον παραπλάνησαν, αυτό δεν τον απαλλάσσει της ευθύνης, διότι αλίμονο αν στηρίζεσαι σε κάποιον που μπορεί ο κ. Βαρουφάκης ή ο κ. Λαφαζάνης, να τον ξεγελούν.
Μου προξένησε θλιβερή εντύπωση η ομολογία επ’ αυτού του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Δραγασάκη, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ. Είπε μεταξύ άλλων: «Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση. Πριν από τρία χρόνια μπορεί αυτό να ίσχυε, αλλά στο μεταξύ κι εκείνοι πήραν τα μέτρα τους. Προς έκπληξή μας ο κ. Σόιμπλε, πρότεινε αν θέλαμε να βγούμε από το ευρώ, να μας βοηθήσει κιόλας», υπογράμμισε ο Γ. Δραγασάκης.
Πιστεύω ότι είναι ειλικρινής. Έχω γράψει άλλωστε, ότι παραπλανήθηκαν από την πολιτική Βαρουφάκη που ευνοούσε τις ΗΠΑ στον ανταγωνισμό τους με την Γερμανία, την οποία με εργαλείο την Ελλάδα «χαμήλωσαν» τελικά, αλλά και από τις διαβεβαιώσεις των κ.κ. Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα και άλλων, ότι θα μας βοηθήσει η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, οι λατινικές χώρες…
Κατ’ αρχάς, πολιτικοί όπως ο κ. Δραγασάκης, που έφαγαν την πολιτική «με το κουτάλι», πώς είναι δυνατόν να πίστεψαν ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να εκβιαστεί; Το 2010, οι Ευρωπαίοι είχαν αιφνιδιαστεί, και τότε ίσως ο εκβιασμός να ήταν επιτυχής, αλλά όπως έγραψα εδώ πολλές φορές από τον Φεβρουάριο, είναι δυνατόν να μη έχουν πάρει τα μέτρα τους; Ο έξυπνος ήταν ο κ. Τσίπρας, και ο βλάκας η κα. Μέρκελ;
Αλλά και πώς μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι θα εγκατέλειπαν οι Αμερικανοί το ανεκτίμητο γεωστρατηγικά οικόπεδα που λέγεται Ελλάδα; Σε χρόνο ρεκόρ η κυβέρνηση των κ.κ. Τσίπρα-Καμμένου θα έπαυε να υπάρχει. Αλλά και ότι θα διακινδυνεύσει η Ρωσία μια σοβαρή κρίση με τις ΗΠΑ (ακόμη και ένοπλη) αποσπώντας την Ελλάδα από την Ατλαντική συμμαχία; Είναι αρκετά ευφυής ο κ. Πούτιν, ώστε να πραγματοποιεί προσεκτικά βήματα.
Αυτά είναι που με κάνουν να μη έχω καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στις ικανότητες των εναπομεινάντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -για τους αποχωρούντες, δεν συζητώ καν, σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν αντικείμενο σάτιρας-, και γι’ αυτό προκρίνω την κυβέρνηση της εθνικής ενότητας, με όσο το δυνατόν περισσότερους τεχνοκράτες.
Ο Μακεδών