Αυτό το θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται με τις ενδοκυπριακές -κατ’ όνομα- συνομιλίες, φαίνεται πως δεν έχει κουράσει τους πρωταγωνιστές και συνεχίζουν τις παραστάσεις, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να καταλήξουν σε συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού.
Όμως, η τουρκική διπλωματία έχει εγκλωβίσει την ελληνική, με τον Αναστασιάδη να μη έχει καταλάβει -ή να μη του επιτρέπουν οι Βρετανοί- ότι η Τουρκία, γνωρίζοντας στην παρούσα φάση ότι δεν μπορεί να βρεθεί Έλληνας που να υπογράψει προδοτικό σύμφωνο -ακόμη, κι αν ο ίδιος το αποφασίσει υπάρχουν οι φύλακες που θα το αποτρέψουν-, υποβάλλει συνεχώς παράλογα αιτήματα, τα οποία θα απορριφθούν μεν, αλλά τίθενται στο τραπέζι των συζητήσεων με τους Έλληνες να εμφανίζονται ως οι κακοί που αρνούνται την λύση.
Αυτά τα θέματα, θα αποτελούν την βάση των επόμενων διαβουλεύσεων, θεωρούμενα ως δεδομένα προς συζήτηση. Αυτήν ακριβώς τη πολιτική ακολουθεί και στο Αιγαίο, όπου οι τουρκικοί παραλογισμοί της χθες, έγιναν διαπραγματεύσιμα θέματα της σήμερον, όπως η περίπτωση των Ιμίων, ο διαχωρισμός του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό, κ.ά.π..
Επομένως, η ελληνική πλευρά οφείλει να αντεπιτεθεί εμφανίζοντας στο προσκήνιο όλα εκείνα που η τουρκική πλευρά θέλει να λησμονηθούν, από τους 1619 αγνοούμενους, έως τις βαρβαρότητες των τουρκικών στρατευμάτων με τον Αττίλα, και από τις δολοφονίες Ισαάκ και Σολωμού, έως τις συλήσεις των χριστιανικών τόπων λατρείας στα Κατεχόμενα.
Είναι απορίας άξιον, πώς συμβαίνει η ελλαδική και κυπριακή πολιτική να βρίσκονται πάντα υπό απολογία (καταγγέλθηκε ποτέ κατά τις τελευταίες δεκαετίες, στα διεθνή φορά, η ουσιαστική και μεταφορική εξολόθρευση των Ελλήνων από την Ίμβρο και την Τένεδο; Γνωρίζει κάτι το διεθνές κοινό επ’ αυτών;)
Στην τουρκική θρασύτητα -επωφελής όμως για την τουρκική προπαγάνδα- είναι απαραίτητο να υπάρχει η ανάλογη απάντηση. Και μάλιστα με περιφρονητικό ύφος, και όχι με δήθεν ευγένειες. Ο Ακιντζί κατηγόρησε τον Κύπριο πρόεδρο για μη εποικοδομητική στάση στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Και ο Ν. Αναστασιάδης δήλωσε ενοχλημένος και επιφυλάσσεται να τοποθετηθεί στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, τη Δευτέρα. Αστειότητες.
Οι Τούρκοι προσφεύγουν σε προσχηματικές κατηγορίες για να αποφύγουν συζήτηση στο αυτονόητο. Ότι δηλαδή είναι μάταιο να συζητούνται κάποιες λεπτομέρειες, ενώ δεν έχουν επιλυθεί τα βασικά. Το πώς, δηλαδή, θα διοικηθεί η Κύπρος, και ότι κράτος με εγγυήτριες δυνάμεις και στρατό κατοχής, δεν νοείται ανεξάρτητο. Ο Αναστασιάδης, και η ελλαδική κυβέρνηση οφείλουν να ξεκαθαρίσουν στον ΟΗΕ και στους αγγλοαμερικανούς, ότι καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρξει λύση στα ανωτέρω θέματα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι δεν είναι η ελληνική πλευρά στην δύσκολη θέση, αλλά η Τουρκία. Η μόνη απάντηση που έχει είναι να επέμβει ενόπλως. Δεν είμαστε όμως στο 1974, ούτε στο 1996, με πολιτικούς και στρατιωτικούς επιλήσμονες του όρκου τους. Αλλά σε μια εποχή, που ο λαός κάπου θέλει να ξεσπάσει, αφού είναι σιδηροδέσμιος στο χρηματοπιστωτκό σύστημα. Είναι ανάγκη ο ατμός μέσα στη χύτρα να βρει διέξοδο. Και δεν θα επιτρέψει σε Πάγκαλους και Σημίτηδες, ή Αραπάκηδες να ξαναπαίξου το ίδιο έργο.
Η αδυναμία να υποστηριχθούν τα εθνικά δίκαια, φαίνεται από την απάντηση του Ν. Αναστασιάδη, στον Ακιντζί. «Άλλοι ψάχνονται να βρουν αιτίες ή αιτιάσεις» ήταν η απάντηση του Κύπριου προέδρου, ο οποίος, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, ξεκαθάρισε ότι «δεν είναι πρόθεση μου να εμπλακώ δημόσια σε διαπληκτισμούς». Τι ευγένεια… τι τaκτ… Στην αργκό της αγοράς θα έλεγε κάποιος ότι του έκανε τα μούτρα κρέας. Δεν ξέρει πού να κρυφτεί ο Ακιντζί!...
Η ημέρα που αρχίζουν οι εργασίες στα κυπριακά οικόπεδα πλησιάζει, με τους Τούρκους να απειλούν. Και τον Τάσσο απειλούσαν, αλλά ούτε που τους έδωσε σημασία. Επειδή τους έδειξε ότι είναι αποφασισμένος να υπηρετήσει την Κύπρο. Όταν όμως βλέπουν σήμερα να έχουν απέναντί τους γιουσουφάκια, φυσικό είναι να αποθρασύνονται.