Σε ομιλία της ανοιχτής συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ποταμιού, συμμετείχε, η βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης του κόμματος, Κατερίνα Μάρκου, όπου παρουσιάστηκαν προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.
Η κ. Μάρκου περιέγραψε το εκρηκτικό μείγμα σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με την υπερφορολόγηση χωρίς αντίκρισμα, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές χωρίς εγγύηση για αξιοπρεπή σύνταξη, την αβεβαιότητα λόγω αλλεπάλληλων αλλαγών, τους νομοθετικούς πειραματισμούς για αύξηση εσόδων χωρίς αποτέλεσμα. Πρόσθεσε, ακόμη, ότι η γραφειοκρατία κοστίζει ετησίως 6,8% του ΑΕΠ δηλαδή περίπου 11-12 δις ευρώ, προτείνοντας μεταξύ άλλων ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Η εικόνα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στα χρόνια της «πρώτη φορά αριστερά και λίγο ακροδεξιά» συγκυβέρνησης Συριζανέλ είναι πραγματικά τραγική. Όχι τυχαία. Το εκκολαπτόμενο αυτό αυταρχικό καθεστώς με τον κύριο Παππά αδιαφανή και σκοτεινό πρωθυπουργό επιχειρεί να ισοπεδώσει τα εισοδήματα συνειδητά ώστε μετά να κάνει πιο άνετα τη ψευτο-φιλανθρωπική πολιτική του. Ορθολογικό! Δεν τους χρειάζονται πολλά λεφτά παρά μόνο για το 3% του δικού τους μηχανισμού να ζει πλουσιοπάροχα και οι υπόλοιποι όλοι ένας πολτός από τον οποίο θα αλιεύουν πάντα ένα κρίσιμο εκλογικά ποσοστό.
Έχει ξαναγίνει αυτό στην ιστορία. Όσοι ψηφοφόροι δεν είναι δικοί μας και είναι αστοί καλύτερα ή να φτωχοποιηθούν ή να φύγουν από τη χώρα ή να εξαφανιστούν με τη γνωστή σταλινική μέθοδο μέσα στον πολτό των φτωχών. Εντύπωση πάντως προκαλεί η σιωπή των δήθεν αριστερών καθηγητών, σιωπηλοί, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, ασχολούνται μάλλον περισσότερο με το να αλιεύουν κάνα κόκκαλο της εξουσίας. Ο λογαριασμός της ιστορίας θα είναι πολύ βαρύς γι αυτούς, τους προειδοποιώ. Διότι αυτή είναι η λατινοαμερικάνικη κοινωνία που οραματίζονταν! Τα φασίζοντα άκρα που κάνουν και ταυτόχρονα τις δουλειές τους και ο κανονικός πολίτης σε απόγνωση!
Ας γίνω όμως λίγο πιο συγκεκριμένη
- Μία σειρά από λανθασμένα μέτρα και πειραματισμοί, όπως το δίλημμα «Μοσχάρι ή εκπαίδευση» και η αύξηση του ΕΦΚ για τα μικρά ζυθοποιεία και οινοποιεία,
- οι διαρκείς εξαγγελίες και τα ήξεις – αφήξεις της συγκυβέρνησης για τα καυτά θέματα της φορολογίας και του ασφαλιστικού,
- η παροιμιώδης ανικανότητα της πρώτης διαπραγμάτευσης που οδήγησε στα capital controls
- αλλά και οι ειδήσεις ότι, σε κάθε απαίτηση της τρόικας για επιπλέον εξοικονομήσεις, η απάντηση της συγκυβέρνησης είναι «φόροι, κι άλλοι φόροι»,
όλα αυτά έχουν οδηγήσει τη μικρομεσαία τάξη, τους εμπόρους, τους επιχειρηματίες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, στην απόγνωση και την οργή.
Η κυβέρνηση κατάφερε να εφαρμόσει κάθε φοροεισπρακτικό και υφεσιακό μέτρο που αναφέρεται στο Μνημόνιο 3 χωρίς παράλληλα να προχωρήσει ουσιαστικά τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που επίσης περιγράφονται στη συμφωνία όπως η μείωση του διοικητικού φόρτου, η δημιουργία υπηρεσιών μίας στάσης για τις επιχειρήσεις, η βελτίωση του ανταγωνισμού στην αγορά, ή η μεταρρύθμιση της αγοράς ενέργειας. Παρεμβάσεις δηλαδή που μπορούν να στηρίξουν με έμμεσο τρόπο την υγιή μεσαία επιχειρηματικότητα..
Αντ' αυτού, ένας σύντομος απολογισμός των προβλημάτων
Α) Φορολογία και ασφάλιση
Ένα παράδειγμα:
Μία νέα μικρή εταιρεία, ένα μικρό μαγαζί, με έναν εργαζόμενο έχει με το «καλημέρα» τα ακόλουθα ετήσια έξοδα:
2.530 ευρώ προς τον ΟΑΕΕ για τον ιδιοκτήτη
10.320 ευρώ για μισθό και ΙΚΑ (για να λαμβάνει ο εργαζόμενος καθαρά 500 ευρώ το μήνα)
1000 ευρώ τέλος επιτηδεύματος
Ενοίκιο ας πούμε 300 ευρώ το μήνα για ένα μικρό μαγαζί σύνολο 3600 ευρώ
Ρεύμα ας πούμε 1.200 το χρόνο
Σύνολο 18.650 ευρώ το χρόνο ή 1.550 ευρώ το μήνα για να έρθει στα ίσα, να μη βάλει ούτε ευρώ στην τσέπη του. Για ένα τζίρο 50.000 ευρώ, μιλάμε για το 37% περίπου.
Σε αυτό πρέπει να προστεθεί η φορολογία εισοδήματος για το 2016 που ανέρχεται στο 29% των εσόδων πλέον προκαταβολής 100% για τον επόμενο χρόνο. Όλα αυτά τη στιγμή που γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία και η Κύπρος, έχουν συντελεστή 10 και 12% αντίστοιχα!
Συνολικά, σχεδόν μισό δις (435 εκ. ευρώ) προβλέπεται ότι θα στοιχίσει στις ελληνικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες η αύξηση της φορολογίας και της προκαταβολής φόρου για το 2016 σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, εν αναμονή νέων αιφνιδιαστικών αλλαγών σε φορολογικό και ασφαλιστικό.
Όλα αυτά είναι ποσά που θα μπορούσαν να επανεπενδύονται στην επιχείρηση, για την επέκταση των δραστηριοτήτων της και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αντ’ αυτού, συντηρούν το πελατειακό κράτος, τις υπέρογκες δαπάνες και τη σπατάλη.
β) Διοικητικό κόστος και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια
Η γραφειοκρατία κοστίζει στην οικονομία ετησίως 6,8% του ΑΕΠ δλδ περίπου 11-12 δις ευρώ. Μόνο άλλη μία χώρα, η Ουγγαρία, έχει τόσο μεγάλο διοικητικό κόστος.
Η εφαρμογή επιτέλους του νόμου 4048/2012 για τη ρυθμιστική διακυβέρνηση, η απλοποίηση των διαδικασιών, οι ηλεκτρονικές συναλλαγές, οι ηλεκτρονικές προμήθειες, όλα τα παραπάνω μπορούν να μειώσουν αυτό το κόστος.
Κι όμως, όλοι έχουμε δει τον τρόπο που νομοθετεί η κυβέρνηση.
Ακόμα και θετικές παρεμβάσεις, όπως η απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων μέσω των one stop shops, δεν έχουν αντίκρυσμα στην πραγματική οικονομία αφού ακόμα δεν υπάρχει ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Γ) Κόστος ενέργειας
Το 30 – 35% ενός λογαριασμού ρεύματος ΔΕΝ αφορά το ρεύμα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι, παρόλο που η χονδρική τιμή του ρεύματος είναι χαμηλή στην Ελλάδα, η τελική επιβάρυνση είναι πολλαπλάσια, σε μία αγορά ενέργειας που ακόμα δεν λειτουργεί αποτελεσματικά.
Δ) Κόστος του χρήματος
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Κομισιόν για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ευρώπη του 2015, η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση για την πρόσβαση των επιχειρήσεων σε χρηματοδότηση.
Τα capital controls, αποτέλεσμα της παροιμιώδους ελαφρότητας με την οποία χειρίστηκε η κυβέρνηση τη διαπραγμάτευση, με πρώτο τον σούπερσταρ Υπουργό Οικονομικών, ήταν η ταφόπλακα κυρίως των μικρομεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων.
Τα επιτόκια, για όσες επιχειρήσεις δέχονται να δανείσουν οι τράπεζες, είναι απλησίαστα.
Για τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων, δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια.
Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, το κράτος προχωράει στην κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών των επιχειρήσεων, αποκόβοντάς τες από την ελάχιστη ρευστότητα που τους έχει απομείνει.
Η εξαγγελία της κυβέρνησης για δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας ή ενός fund of funds από τη συνένωση υφιστάμενων ταμείων (ΕΤΕΑΝ – ΤΕΠΙΧ) προς το παρόν βρίσκεται στα χαρτιά.
Αναπτυξιακός νόμος δεν υπάρχει, το ΕΣΠΑ μόλις πριν λίγες ημέρες ξεκίνησε να λειτουργεί.
Αποτέλεσμα: ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΜΗΔΕΝ
Κι αν δεν τα έκανε όλα αυτά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν έκανε και τίποτα για να τα αλλάξει.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από γραφειοκρατία, αιφνιδιαστικές και αλλεπάλληλες αλλαγές της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης, έλλειψη σχεδίου, αδιαφάνεια και ερασιτεχνισμό, πως μπορεί μια μεσαία επιχείρηση, ένας μεσαίος επαγγελματίας, να σχεδιάσει την ανάπτυξή του;
Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει προοπτική; Υπάρχουν προτάσεις;
Ναι, υπάρχουν.
Οι επιχειρήσεις, η ιδιωτική οικονομία παράγουν εισόδημα και θέσεις εργασίας. Κι όμως, αυτή τη στιγμή οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες να προτάσσουν την επιβίωση από την καινοτομία και την ανάπτυξη.
Μετά από ένα καταστροφικό και «χαμένο» 2015, απαιτούνται άμεσα αλλαγές και βελτιώσεις για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος, ανοιχτού σε κάθε σοβαρό επιχειρηματία.
Συγκεκριμένα:
- Ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης στους τομείς της πραγματικής παραγωγής όπου η χώρα μας μπορεί να έχει αναπτυξιακό πλεονέκτημα
- Βελτίωση των διαδικασιών και της παράλογης γραφειοκρατίας, κωδικοποίηση νομοθεσίας, ηλεκτρονικές συναλλαγές με το Δημόσιο, απλοποίηση της νομοθεσίας για τις επενδύσεις και την αδειοδότηση δραστηριοτήτων
- Επανασχεδιασμός των κινήτρων και των αντικινήτρων του αναπτυξιακού νόμου
- Σταθερό φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα: να μπορεί ο καθένας να προγραμματίσει τα οικονομικά της επιχείρησης και του επαγγέλματός του
- Μείωση της φορολογίας με κίνητρα για επένδυση της κερδοφορίας
- Αναπτυξιακή τράπεζα: και συνεργασία με Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για παροχή εγγυήσεων και κεφαλαίων κίνησης
- Τεχνική βοήθεια για την αξιοποίηση κάθε ευρωπαϊκής χρηματοδοτικής ευκαιρίας, όπως το πακέτο Γιούνκερ.
- Εμπέδωση σταθερότητας και άρση επιτέλους των κεφαλαιακών περιορισμών
Όσο πιο γρήγορα γίνουν αυτά, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει η μικρομεσαία τάξη και επιχειρηματικότητα, η ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, να γίνει ξανά κινητήρας ανάπτυξης και ευημερίας για όλη τη χώρα.