του Γιάννη Μαγκριώτη
Από το τέλος του 2016 με την εκλογή Τραμπ, που ακολούθησε το Brexit, φάνηκε ότι μπαίνουμε σε μια εποχή μεγάλης ρευστότητας και υψηλών αβεβαιοτήτων.
Μέσα σε 15 ημέρες, μετά την ορκωμοσία του νέου Αμερικανού προέδρου, είδαμε τις εικόνες του αύριο.
Η νέα διοίκηση των ΗΠΑ επιτέθηκε στην ΕΕ, την Κίνα, το Μεξικό και την Ιαπωνία, δηλαδή τις χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ, έχουν εμπορικά ελλείμματα.
Αμφισβήτησε την χρησιμότητα των διεθνών εμπορικών συμφωνιών, για την υπογραφή των οποίων πρωταγωνιστούν οι ΗΠΑ, από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αμφισβήτησε την συμφωνία του Παρισιού για το περιβάλλον, που προώθησε ο Ομπάμα και η ΕΕ και είναι τόσο αναγκαία για την επιβίωση του πλανήτη.
Αμφισβήτησε τις συμφωνίες των ΗΠΑ για τους πρόσφυγες και μετανάστες, που υπέγραψε η χώρα του, στα πλαίσια και των αποφάσεων του ΟΗΕ.
Αμφισβήτησε την χρησιμότητα της ΕΕ και της ευρωζώνης, που και πάλι οι ΗΠΑ, πρωταγωνίστησαν στην δημιουργία της, για να σταθεροποιήσουν, πρωτίστως την ειρήνη στην Ευρώπη.
Αμφισβήτησε και την χρησιμότητα του ΝΑΤΟ, την κατ’ εξοχήν επιλογή των ΗΠΑ, για την παγκόσμια ειρήνη και την δική τους ηγεμονία.
Οι αντιδράσεις αναμενόμενες και μεγάλες, από χώρες και πολίτες, μέσα και έξω, από τις ΗΠΑ.
Μέρκελ και Ολάντ συμφώνησαν, ότι για να έχει μέλλον η ΕΕ, πρέπει και θεσμικά να ολοκληρωθεί, αυτό, που στην πράξη ισχύει σε ένα βαθμό, τα διαφορετικά επίπεδα συμμετοχής των χωρών, στις δομές και τις πολιτικές της. Αυτό σημαίνει, ότι στο πρώτο επίπεδο θα είναι οι χώρες, που θέλουν, αλλά και μπορούν να προχωρήσουν σε στενότερη και μεγαλύτερη συνεργασία.
Το επίπεδο αυτό θα περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων, την οικονομία, το ευρώ, την εξωτερική πολιτική και την άμυνα. Εμείς, πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε;
Πού μας συμφέρει και μας διασφαλίζει την ασφάλεια και την οικονομία της χώρας; Πού ενισχύεται η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και η κοινωνική συνοχή;
Η διατήρηση των κεκτημένων, έστω και συρρικνωμένων και η παραμονή μας στο ευρώ, εξαρτάται από τρεις αλληλοεπηρεαζόμενες εξελίξεις:
-Την γρήγορη έξοδο της χώρας μας, από την κρίση.
-Τις πολιτικές εξελίξεις στις ισχυρές οικονομικά χώρες της ΕΕ και κυρίως στην Γερμανία και στις γεωπολιτικές τους επιλογές.
-Την νέα ισορροπία, που θα δημιουργηθεί στην παγκόσμια οικονομία και κυρίως από την ένταση και το εύρος της διαφαινόμενης σύγκρουσης, ιδίως μετά την εκλογή Τραμπ, μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και γενικά με τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Το 2017, θα είναι χρονιά που θα εκδηλωθούν, οι Ευρωπαϊκές και οι παγκόσμιες εξελίξεις.
Επειδή, σε αυτές δεν μπορούμε να ασκήσουμε καμία επιρροή, τουλάχιστον, ας βελτιώσουμε τον εαυτό μας, την χώρα μας, για να αντέξει τους αναμενόμενους μικρούς και μεγάλους Ευρωπαϊκούς και διεθνείς κραδασμούς.
*Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι συντονιστής της Πρωτοβουλίας για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία και πρώην υφυπουργός Υποδομών του ΠΑΣΟΚ