Οι αυξήσεις του ΦΠΑ, περισσότερες από έξι ή επτά από το 2010 έως και σήμερα στις διαφορετικές κατηγορίες, ρίχνουν λάδι στην φωτιά της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας ενώ την περίοδο αυτή, πριν τις γιορτές, η έκταση του προβλήματος μεγενθύνεται και γίνεται περισσότερο αντιληπτή και στην παροχή υπηρεσιών και στην εστίαση, αλλά και στην πώληση αγαθών.
Εάν η αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ έχει ως στόχο την αύξηση των δημοσίων εσόδων, το δημοσιονομικό αποτέλεσμα οπωσδήποτε είναι προς συζήτηση γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ εσόδων και δυνητικών εσόδων από τον συγκεκριμένο φόρο, που έχει διαμορφωθεί στο 24% για κατανάλωση, εστίαση και υπηρεσίες από τον Ιούνιο του 2016, όταν ο μέσος συντελεστής ΦΠΑ στην Ευρώπης είναι στο 21,5%. Η Ελλάδα είναι στις τέσσερις ή πέντε χώρες με τον υψηλότερο κανονικό συντελεστή ΦΠΑ.
Αυτό το οποίο μετά βεβαιότητος γνωρίζουμε και που οι περισσότεροι καταναλωτές γνωρίζουν, είναι, ότι ο ΦΠΑ ξεχνιέται ...over the counter στα μικρά καταστήματα, στις συναλλαγές με πολύ μεγάλο αριθμό επαγγελματιών αλλά και στα καταστήματα εστίασης. Και όχι μόνο "ξεχνιέται", αλλά πλέον πάρα πολλοί καταναλωτές θεωρούν δικαιολογημένη την αποφυγή του, όταν παλαιότερα καταδίκαζαν αυτή την πρακτική έστω και αν συχνά δεν απαιτούσαν απόδειξη. Δικαιολογούν δε την φοροαποφυγή για δύο λόγους: Πρώτος και κύριος είναι ότι το εισόδημα τους, των καταναλωτών, έχει συμπιεστεί υπερβολικά και προσπαθούν να γλυτώσουν ακόμη και μερικά ευρώ.
Δεύτερος λόγος είναι, ότι διαπιστώνουν τη μεγάλη δυσκολία που έχουν όσοι καταφέρνουν και κρατούν ανοικτές τις επιχειρήσεις τους, βλέπουν τις αναδουλειές, τις μεγάλες υποχρεώσεις, ξέρουν ότι πολλοί έμποροι, επαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες "δεν βγαίνουν", οπότε και τους δίνουν....άφεση αμαρτιών.
Οι μεγάλες αυξήσεις στο ΦΠΑ, όπως και σε άλλους φόρους, έχουν βλάψει το κράτος και τη φορολογική διοίκηση που είχε ανέκαθεν απέναντί της πολίτες με πολύ ελαστική φορολογική συνείδηση. Τις επιπτώσεις αυτής της βαριάς φορολογικής πολιτικής που συνδυάζεται με μία περιοριστική πολιτική σε μισθούς και συντάξεις, τις διαπιστώνουμε τώρα και θα τις δούμε καθαρότερα στα επόμενα χρόνια, αν δεν υπάρξουν δραστικές αλλαγές με μειώσεις φορολογικών συντελεστών και παράλληλη αύξηση των ελέγχων, απλοποίηση του φορολογικού συστήματος και εκσυγχρονισμό των φορολογικών αρχών.
Οι υψηλοί φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, στο εισόδημα ή στην περιουσία, λειτουργούν αρνητικά από όποια πλευρά και αν αναλυθεί και προσεγγιστεί το θέμα.
Άραγε, πόσα θα είναι τα διαφυγόντα έσοδα από ΦΠΑ το 2016, με τους περισσότερους συντελεστές στο 24%, όταν πριν τρία χρόνια ήταν κοντά στα 6,5 δισ ή στο 3,5% του ΑΕΠ;