Μια περίεργη αναφορά στις «εγγυήτριες δυνάμεις» της Κύπρου, έκανε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Π. Καμμένος, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο με αφορμή τις τελετές για την επέτειο ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» της Λευκωσίας, ο κ. Καμμένος υποστήριξε δύο αιτήματα, που πρόβαλε προηγουμένως ο Πρόεδρος της Κύπρου, ο οποίος τα επαναλαμβάνει συνεχώς:
«Το πρώτο είναι η άμεση απόσυρση των κατοχικών δυνάμεων και το δεύτερο είναι η λήξη πλέον αυτής της κοροϊδίας των εγγυήσεων. Δεν χρειάζεται η Δημοκρατία εγγυήσεις ούτε εγγυήτριες δυνάμεις. Στις Δημοκρατίες εγγυήτριες δυνάμεις είναι οι πολίτες. Και η Κυπριακή Δημοκρατία απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της», είπε.
Η δήλωση αυτή έρχεται ως συνέχεια της δήλωσης του ΥΠΕΞ, κ. Ν. Κοτζιά, τον Απρίλιο 2015, ενόψει του ταξιδιού του στις 13-15 Μαΐου στην Τουρκία, ο οποίος διατύπωσε την ίδια θέση, ότι «δεν χρειάζονται οι εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο.
Τέλος, προ ολίγων ημερών (18 Σεπτεμβρίου 2015) και η Βρετανία εξέφρασε την επιθυμία να πάψει να διατηρεί τον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο. Η θέση αυτή διατυπώθηκε από τον Βρετανό πρωθυπουργό κ. Κάμερον προς τον Κύπριο πρόεδρο κ. Αναστασιάδη, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους.
Πράγματι, ένα κυρίαρχο κράτος, μέλος μάλιστα της Ενωμένης Ευρώπης, είναι περίεργο και αναχρονιστικό να χρειάζεται την εγγύηση άλλων κρατών ότι θα παραμείνει ανεξάρτητο. Και τούτο, παρόλο που η Τουρκία, η μία εγγυήτρια δύναμη επιτέθηκε και κατέλαβε το 40% του εδάφους του, η άλλη, η Βρετανία, κατηύθυνε την Τουρκία, και η τρίτη εγγυήτρια δύναμη, η Ελλάδα αποποιήθηκε του ρόλου της, επειδή «η Κύπρος ευρίσκεται μακράν», όπως είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τι είδους «εγγυήτριες» της κυπριακής ανεξαρτησίας ήσαν;
Ας το αφήσουμε όμως αυτό, και να δούμε τι σημαίνει λήξη των εγγυήσεων, και απόσυρση των ξένων στρατευμάτων, τουρκικών και ελληνικών από το νησί. Εκ προοιμίου τονίζω, πως δεν κρύβω την καχυποψία μου σε κάθε ενέργεια των Βρετανών, τους οποίους θεωρώ ολετήρες κάθε τι του ελληνικού. Γι’ αυτό και απόρησα εξ αρχής για την προθυμία τους να πάψουν να είναι εγγυητές. Δεν θέλουν δηλαδή να έχουν ανάμιξη στα κυπριακά πράγματα; Είναι δυνατόν; Αυτοί επεμβαίνουν σε άλλα κράτη χωρίς να ρωτήσουν, και τώρα απεμπολούν το δικαίωμά τους να επεμβαίνουν νομίμως;
Τι θα συμβεί, εάν υλοποιηθούν όσα ζητά ο κ. Καμμένος, ο κ. Κοτζιάς, ο κ. Αναστασιάδης και οι Βρετανοί; Κατ’ αρχάς, παύει η Ελλάδα να έχει οποιοδήποτε δικαίωμα επέμβασης προς προστασία της Κύπρου, αφού και το ανενεργό ακόμη Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου θα παύσει να ισχύει, ούτε θα μπορεί να αντικατασταθεί από μία στρατιωτική συμμαχία, με δεδομένο ότι η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ, ενώ η Κύπρος όχι, αλλά και αν αυτό επιτρεπόταν από την Ατλαντική Συμμαχία, δεν θα το επέτρεπε η Τουρκία, η οποία στην πραγματικότητα θα είναι «ιδιοκτήτης» του τουρκοκυπριακού τομέα και συγκυβερνήτης στο προαλειφόμενο Ομόσπονδο Κράτος.
Με την λήξη των εγγυήσεων, αποσύρονται οι τουρκικές και ελληνικές δυνάμεις από το νησί. Αν οι Τούρκοι επαναλάβουν κάποιον Αττίλα 3, μπορούν να το πράξουν σε λίγες ώρες, με απουσία της όποιας αντίστασης μπορούν να φέρουν οι ελλαδικές και κυπριακές ένοπλες δυνάμεις. Και με την Ελλάδα να μη νομιμοποιείται να προσφέρει βοήθεια.
Αν πει κάποιος, ότι μια καινούργια εκστρατεία της Τουρκίας κατά του ελεύθερου τμήματος νησιού θα είναι παράνομη, ας σκεφθεί ότι και η πρώτη ήταν, αλλά τη νομιμοποίησε και ο ίδιος ο Μακάριος με τον λόγο του στον ΟΗΕ. Πότε μας έδωσε δείγματα η Τουρκία ότι δρα νομίμως, αλλά και πότε μας έδωσε δείγματα η Ελλάδα ότι απαιτεί σεβασμό των δικαίων της, εμπράκτως και όχι με ανούσιες και ηττοπαθείς ανακοινώσεις εκπροσώπων Τύπου ελληνικών υπουργείων;
Θέλει σοβαρότητα η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, και να μη αφήνεται στα χέρια των κ.κ. Κοτζιά, Καμμένου, αλλά και όποιου άλλου που για κομματικούς λόγους -και πλειστάκις αναξιοκρατικώς- βρέθηκε να ηγείται υπουργείου, καθοριστικού για το μέλλον του ελληνισμού.