Η δραστηριότητα της δασκάλας, Χαράς Νικοπούλου, είναι γνωστή, αλλά θα ήταν γνωστότερη αν αντί της αγάπης προς τον ελληνισμό, λάτρευε τον Λένιν ή τον Βελουχιώτη. Αυτή είναι η μοίρα των Ελλήνων, όχι μόνον κατά την ταυτότητα, αλλά κατά τη συνείδηση.
Η Χαρά Νικοπούλου, κινδύνευσε ακόμα και με την ζωή της, προκειμένου να διδάξει στους Πομάκους μαθητές όσα επιβάλλει το Σύνταγμα και καθορίζουν οι νόμοι. Αλλά, τουρκοπράκτορες με συνεργασία γραικύλων, την ώρα που το Υπουργείο την βράβευε για την δραστηριότητα πέρα από τα τυπικά καθήκοντά της, της έδιδε με το άλλο χέρι και την μετάθεση για να ικανοποιήσει το αίτημα του τουρκικού Προξενείου.
Διαμένει τώρα με την οικογένειά της σε χωριό της Ροδόπης, σε χώρο που της έχει παραχωρήσει ο Στρατός και χρησιμοποιούνταν παλαιότερα ως φυλάκιο. Μέσα στον χώρο αυτό έχουν δημιουργήσει μαζί με τον σύζυγό της ένα πνευματικό κέντρο με την επωνυμία «Η Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη», αλλά περί αυτού άλλη φορά. Σήμερα θα μεταφέρω την ανησυχία της για το μέλλον της Θράκης, όπως την απεκάλυψε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια».
«Στη Θράκη συντελούνται και τα οκτώ στάδια γενοκτονίας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο έκτο στάδιο. Είμαστε στην προετοιμασία της εξολόθρευσης του ελληνικού-χριστιανικού πληθυσμού και όλων όσοι έχουν καλές σχέσεις με το χριστιανικό στοιχείο. Δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας! Και εάν κάτι τέτοιο είχα αρχίσει να διαβλέπω ότι είχε ξεκινήσει πριν από χρόνια, τώρα οφείλω απέναντι στους ήρωες που γέννησε αυτή η θρακική γη αλλά και στους 9.000 μοναχούς που είχαμε στη Ροδόπη να πούμε την αλήθεια».
"Η Θράκη βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πολύ κομβικό σημείο. Οι πάντες γνωρίζουν ότι έχουν προετοιμαστεί διάφορες εξτρεμιστικές ενέργειες από ορισμένους ακραίους κύκλους της μειονότητας. Πραγματικά, εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του, αφού το κράτος των Αθηνών κοιμάται, ως συνήθως. Όπως υπάρχουν και ορθόδοξοι στρουθοκάμηλοι, που στρουθοκαμηλίζουν", δήλωσε η παιδαγωγός και πρόσθεσε σε σχέση με την στάση του κράτους:
«Να γίνει ελληνικό! Όταν θα γίνει ελληνικό, τότε θα περιμένω. Τώρα δεν προσδοκώ τίποτα! Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ελληνόφωνο σχολείο στην ορεινή Θράκη».
Συνηγορία στα όσα είπε η Χαρά Νικοπούλου, είναι και ένα παλαιότερο ρεπορτάζ στο Αγιορείτικο Βήμα, σύμφωνα με το οποίο για πρώτη φορά από το 1974, η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης εκπροσωπείται στο εθνικό κοινοβούλιο από τέσσερις μειονοτικούς βουλευτές και χωρίς χριστιανό εκπρόσωπο.
Οι λιγοστές φωνές (μεταξύ αυτών και της Αλέκας Παπαρήγα, του ΚΚΕ) προειδοποιούν επί χρόνια πως οδηγούμαστε σε κοσοβοποίηση της Θράκης, αλλά η ένοχη σιωπή των πολιτικών μας έφερε τα σημερινά αποτελέσματα. Άφησαν τη Θράκη στη μοίρα της ή καλύτερα στα νύχια της Τουρκίας, αφού όσο οι Έλληνες πολιτικοί «αγρόν ηγόραζαν» το τουρκικό Προξενείο, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και εν γένει η τουρκική πολιτική σάρωναν τον μειονοτικό μουσουλμανικό πληθυσμό. Όσα δεν μπορούσε το ελληνικό κράτος να προσφέρει στη μουσουλμανική μειονότητα τα προσέφερε και με το παραπάνω η Τουρκία.
Το μήνυμα όμως είχε σταλεί από τις ευρωεκλογές, όταν σε Ξάνθη και Ροδόπη το τουρκόψυχο Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (DEB) είχε κάνει κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία του και σε συνάρτηση με ένα ποσοστό αποχής κοντά στο 45% στην περιοχή, τα κομμάτια του παζλ ενώνονταν και δημιουργούσαν την εικόνα της νέας ημέρας στην περιοχή. Μιας νέας μέρας χωρίς Ελλάδα; Όλα δυστυχώς προς τα εκεί συγκλίνουν. Ιδιαιτέρως δε μετά το πρόσφατο παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου. Ζήτημα το οποίο μπορεί να αποτελέσει ιδανικό μπούσουλα για όσους ορέγονται «ανεξάρτητη Θράκη»..
Να σημειώσω για κατακλείδα, ότι προκειμένου να παραστήσει τον φιλολαϊκό και δήθεν προοδευτικό ο νέος Μητροπολίτης Μαρωνείας & Κομοτηνής, κατά την ενθρόνισή του αποκάλεσε την Κομοτηνή με τουρκικό όνομα, Γκιουλμουτζίνα! Αλλά αυτό είναι ίσως σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη γενικότερη στάση των Μητροπολιτών της Θράκης, των Νέων Χωρών.