Skip to main content

Και όμως ο λαϊκισμός εξακολουθεί να θριαμβεύει στην Ελλάδα

Πλην μετρημένων στα δάχτυλα περιπτώσεων, η Ελλάδα, πολλές δεκαετίες τώρα, κυβερνιέται είτε από λαοπλάνους, είτε από ακατάλληλους.

Είναι βαθειά ριζωμένος ο παλαιοκομματισμός στην χώρα μας. Από την ίδρυση του κράτους, επισήμως το 1830 (είναι αδόκιμος ο όρος «νεοελληνικό κράτος», αφού το τωρινό είναι το πρώτο, με τη νομική του μορφή), κυριάρχησε ο λαϊκισμός και οι πελατειακές σχέσεις.

Και όσοι πολιτικοί κατάφεραν να διακριθούν, χωρίς να μεταχειριστούν σε μεγάλο βαθμό αθέμιτες μεθόδους, έτυχε να βρεθούν σε συγκυριακές καταστάσεις. Ο Ελ. Βενιζέλος κατά την Συνθήκη των Βερσαλλιών -που την έφερε στη μνήμης μας ο κ. Βαρουφάκης- απέδωσε την αποτυχία στις διαπραγματεύσεις με την φράση «με εγκατέλειψε το άστρο μου». Δεν ήταν το «άστρο του» υπαίτιο, αλλά η αλλαγή της βρετανικής πολιτικής που μέχρι τότε ευνοούσε την Ελλάδα.

Αποδέχομαι ως πιθανότερη εκδοχή της κρατικής κακοδαιμονίας, το γεγονός ότι ξεκίνησε το κράτος με αδύναμα θεμέλια. Ένας Καποδίστριας επιχείρησε να ιδρύσει κράτος σύγχρονο, αλλά ήταν πολύ μεγάλος για τα μέτρα της «ψωροκώσταινας» και επικράτησαν δεύτερης διαλογής πολιτικοί (Κωλέττης, Μαυροκορδάτος…) εξ εσπερίας αφιχθέντες. Συνέβη το παράδοξο, να μη αναλάβουν την ηγεσία οι ηγέτες της Εθνεγερσίας, με το πρόσχημα ότι ήσαν αγράμματοι. Τι μόρφωση χρειάζονταν δηλαδή οι κυβερνήτες μιας Ελλάδας που περιοριζόταν στην Πελοπόννησο και Στερεά; Δεν υπήρχαν τότε ούτε «δημιουργικές ασάφειες», ούτε «δημιουργικές λογιστικές».

Εν πάση περιπτώσει, πλην μετρημένων στα δάχτυλα περιπτώσεων, η Ελλάδα κυβερνιέται είτε από λαοπλάνους, είτε από ακατάλληλους. Η δε απαξίωση της πολιτικής, αποτρέπει σε αξιόλογους Έλληνες να ασχοληθούν με αυτήν, αφού οι προσπάθειές τους για μεταρρυθμίσεις προσκρούουν είτε σε τοίχους ιδιοτέλειας, είτε στον πόλεμο των μετριοτήτων που κατέχουν τα κλειδιά.

Είναι δε εντυπωσιακό πως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση ακούγεται η φράση από τους πολιτικούς «πήραμε το μήνυμα». Ακόμη και αν λέγουν αλήθεια, πολύ γρήγορα το ξεχνούν και επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Λάθη για το σύνολο του λαού, όχι γι’ αυτούς. Αυτοί εξακολουθούν να βρίσκονται στο προσκήνιο.

Είναι αλήθεια, ότι μετά τα γεγονότα των τελευταίων 15 ημερών, είχα μια κρυφή ελπίδα ότι κάποιο μικρό βήμα ανάκτησης κύρους από πολιτικούς, έστω και μικρό, θα υπήρχε. Απογοητεύτηκα. Ακούω ότι «Οι Τράπεζες έκλεισαν επειδή μας έκοψαν την χρηματοδότηση». Ναι, αλλά την χρηματοδότηση μάς την έκοψαν όταν πέρασε η προθεσμία και ακυρώσαμε εμείς το Πρόγραμμα. Δηλαδή, εμείς είμαστε οι έξυπνοι, που απαιτούμε χρήματα, ενώ μόνοι μας τα απορρίψαμε;

Η πολιτική ικανότητα επιβάλλει να έχουμε προετοιμαστεί, αφού τώρα η κυβέρνηση ομολογεί πως γνώριζε από τον Μάρτιο ότι είχαν σχέδιο οι Ευρωπαίοι να μας διώξουν. Δεν έπρεπε να έχουμε προετοιμαστεί για αντιμετώπιση της κατάστασης; Το μόνο σχέδιο που είχαμε ήταν σχέδιο πανικού, με την προκήρυξη δημοψηφίσματος, του μεγαλύτερου πολιτικού εγκλήματος που κάναμε μετά την μεταπολίτευση.

Αναφέρομαι σ’ αυτό το περιστατικό για να καταδείξω την τάση αποφυγής των ευθυνών και επίρριψής της στους άλλους. Στον κακό κ. Σόιμπλε, ο οποίος όμως έχει το ίδιο σχέδιο με τον κ. Βαρουφάκη, τον κ. Λαφαζάνη και λοιπούς.

Δυστυχώς -το έχω ξαναγράψει- ο λαός επηρεάζεται πολύ από τα «ονόματα». Από τους «αναγνωρίσιμους», όπως λέγεται, οι οποίοι είναι δημιουργήματα μεν των ΜΜΕ, αλλά έφτασαν έως εκεί με την απόκτηση βαρύγδουπων τίτλων. Τους οποίους τίτλους τούς έδωσε ένα σαθρό σύστημα, μετά την αλληλοϋποστήριξη των πάσης φύσης «προοδευτικών», με αναξιοκρατικά κατά κανόνα κριτήρια (πόσα πλαστά πτυχία δεν ανακαλύφθηκαν έως την στιγμή που ανέλαβε ο κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος επανέφερε στα σχολεία και κατηγορουμένους για παιδοφιλία;).

Θα μείνει πάντως στην ιστορία το σχέδιο του κ. Λαφαζάνη, το οποίο παρουσίασε σε 500 περίπου στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, και το οποίο προβλέπει επέμβαση στο Νομισματοκοπείο, δέσμευση 22 δισ. ευρώ που υποτίθεται ότι βρίσκονται στην Τράπεζα της Ελλάδος, και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω, είναι αλίμονο στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, που ανέθεσε τις τύχες του σε πολιτικούς του επιπέδου του κ. Λαφαζάνη, ή της κας. Κωνσταντοπούλου. Θα μού πείτε, ότι ο Πλάτων έγραψε πως κάθε λαός είναι άξιος της ηγεσίας του. Ας ελπίσουμε, ότι ισχύει προσωρινώς αυτή η διαπίστωση, και σύντομα θα ξυπνήσουμε.

Ο Μακεδών