Αδράνεια της Ελλάδας να εξασφαλίσει μέσα από νομοθετική οδό τη δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στους Έλληνες κατοίκους εξωτερικού, στον τόπο της διαμονής τους, καταλόγισε, με χθεσινή του
Αδράνεια της Ελλάδας να εξασφαλίσει μέσα από νομοθετική οδό τη δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στους Έλληνες κατοίκους εξωτερικού, στον τόπο της διαμονής τους», καταλόγισε, με χθεσινή του απόφαση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), χωρίς, ωστόσο, να επιδικάσει αποζημιώσεις για τους προσφυγόντες.
Η υπόθεση εκδικάσθηκε ύστερα από προσφυγή των Νικόλαου Σιταρόπουλου και Χρήστου Γιακουμόπουλου, κατοίκων Στρασβούργου Γαλλίας, οι οποίοι δεν κατάφεραν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007. Και οι δύο είναι υπάλληλοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ ένας τρίτος υπάλληλος, ο Στέφανος Σταύρου, που συμμετείχε αρχικά, απέσυρε την προσφυγή του.
Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, οι δύο υπάλληλοι απευθύνθηκαν στις 10 Σεπτεμβρίου προς στον Έλληνα πρέσβη στη Γαλλία, εκφράζοντας αίτημα να τους δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές από τον τόπο διαμονής τους. Ο πρέσβης απάντησε ότι λόγω «αντικειμενικών δυσκολιών», δηλαδή εξαιτίας της έλλειψης ενός νομικού κανονισμού, δεν ήταν δυνατή η οργάνωση εκλογικών κέντρων στο εσωτερικό των πρεσβειών.
Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε, με 5 ψήφους υπέρ και 2 κατά, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 του Πρωτόκολου 1 (δικαίωμα για ελεύθερες εκλογές) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Παράλληλα, θεωρεί ότι «η αναγνώριση της παραβίασης αποτελεί εκ των πραγμάτων μία δίκαιη και επαρκή ικανοποίηση» για τους προσφυγόντες. Στην απόφαση, δε, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται ότι η Ελλάδα καθυστερεί τη διευθέτηση του θέματος εδώ και 30 χρόνια.
Το ΕΔΑΔ δεν επιδίκασε αποζημιώσεις, πλην συνολικά 2.000 ευρώ, για δικαστικά έξοδα.
Η υπόθεση εκδικάσθηκε ύστερα από προσφυγή των Νικόλαου Σιταρόπουλου και Χρήστου Γιακουμόπουλου, κατοίκων Στρασβούργου Γαλλίας, οι οποίοι δεν κατάφεραν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007. Και οι δύο είναι υπάλληλοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ ένας τρίτος υπάλληλος, ο Στέφανος Σταύρου, που συμμετείχε αρχικά, απέσυρε την προσφυγή του.
Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, οι δύο υπάλληλοι απευθύνθηκαν στις 10 Σεπτεμβρίου προς στον Έλληνα πρέσβη στη Γαλλία, εκφράζοντας αίτημα να τους δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές από τον τόπο διαμονής τους. Ο πρέσβης απάντησε ότι λόγω «αντικειμενικών δυσκολιών», δηλαδή εξαιτίας της έλλειψης ενός νομικού κανονισμού, δεν ήταν δυνατή η οργάνωση εκλογικών κέντρων στο εσωτερικό των πρεσβειών.
Το ΕΔΑΔ αναγνώρισε, με 5 ψήφους υπέρ και 2 κατά, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 του Πρωτόκολου 1 (δικαίωμα για ελεύθερες εκλογές) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Παράλληλα, θεωρεί ότι «η αναγνώριση της παραβίασης αποτελεί εκ των πραγμάτων μία δίκαιη και επαρκή ικανοποίηση» για τους προσφυγόντες. Στην απόφαση, δε, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται ότι η Ελλάδα καθυστερεί τη διευθέτηση του θέματος εδώ και 30 χρόνια.
Το ΕΔΑΔ δεν επιδίκασε αποζημιώσεις, πλην συνολικά 2.000 ευρώ, για δικαστικά έξοδα.