Skip to main content

Καράογλου για Μπουτάρη: Η βία δεν έχει χρώματα, ούτε κόμματα

Άρθρο στη Voria.gr του Θεόδωρου Καράογλου, βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης και αναπληρωτή Τομεάρχη Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας.

του Θεόδωρου Καράογλου*

Η επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, είναι καταδικαστέα και κατακριτέα χωρίς «αλλά» και αστερίσκους. Πρόκειται για μια πράξη η οποία προσβάλλει τη δημοκρατία, την πόλη, την κοινωνία μας και άπαντες οφείλουμε να την αποδοκιμάσουμε με τον πλέον έντονο και αποφασιστικό τρόπο, γιατί εφόσον παλαιότερα στην ίδια θέση βρέθηκαν οι Κωστής Χατζηδάκης - Γιώργος Κουμουτσάκος και χθες ο Γιάννης Μπουτάρης, είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι αύριο το θύμα θα είναι κάποιος άλλος…

Προσωπικά με εξοργίζει όταν βλέπω γύρω μου ορισμένους «ουδέτερους» παρατηρητές να παριστάνουν ότι ανακάλυψαν ξαφνικά την Αμερική ή να πέφτουν από τα σύννεφα με αυτού του είδους τις πράξεις βίας. Το θεωρώ μέγιστη υποκρισία διότι το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο! Υπήρχε, υπάρχει και συνεχίσει να υπάρχει όσο κάποιοι προσπαθούν να του προσδώσουν πολιτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη, όπως ακριβώς έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας δείχνοντας με το δάκτυλο τη Νέα Δημοκρατία μόνο και μόνο για να «ερεθίσει» συγκεκριμένα αντανακλαστικά της κοινωνίας και να συντηρήσει το δίπολο «αριστερά-δεξιά».

Όσο ο ίδιος «φουσκώνει» επικίνδυνα την αγανάκτηση της κοινωνίας η οποία είναι κουρασμένη από την πολυετή και πολυεπίπεδη κρίση, τόσο θα πλησιάζει ο καιρός που αυτή η συσσωρευμένη οργή θα γίνει ανεξέλεγκτη, καθώς τα άκρα υπάρχουν παντού και η βία δεν έχει χρώματα, ούτε κόμματα. Όπως δεν υπάρχει καλή και κακή βία, έτσι δεν υπάρχει «δεξιά» και «αριστερή» βία.

Η επίθεση, για παράδειγμα, στον Γιάννη Μπουτάρη πρέπει να είναι το ίδιο καταδικαστέα με την καταδρομική εισβολή του Ρουβίκωνα στο Συμβούλιο της Επικρατείας.  Δεν νοείται ο προπηλακισμός του δημάρχου Θεσσαλονίκης να αντιμετωπίζεται ως πρώτη είδηση και η ανεξέλεγκτη δράση μιας χούφτας ανθρώπων στο κτίριο του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας να θεωρείται  είδηση ρουτίνας.   

Αυτός που σηκώνει το χέρι για να βλάψει συνάνθρωπό του δεν πρέπει να νομιμοποιείται από κανέναν. Καταλύει κανόνες, είναι παραβάτης και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από συγκεκριμένους κύκλους ως πολιτικός ακτιβιστής ο οποίος έχει το ελεύθερο να δρα ανεξέλεγκτα επειδή είναι φίλα προσκείμενος μιας «συλλογικότητας».

Η μόνη απάντηση του κράτους απέναντι σε αυτήν την ολισθηρή κατάσταση πρέπει να είναι η μηδενική ανοχή στα φαινόμενα βίας από όπου και αν προέρχονται.  Και εδώ απαιτείται πολιτική βούληση, η οποία δυστυχώς απουσιάζει από την παρούσα κυβέρνηση μιας και εκείνοι που κάποτε απειλούσαν με… κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος, σήμερα παριστάνουν τους αμέτοχους.  

Θα συμβούλευα, λοιπόν, τον πρωθυπουργό να μετρήσει τις κουβέντες του και να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της δημόσιας τάξης.

Μια γροθιά δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα οξύνει τα ήδη υπάρχοντα, με κυριότερο τον εκφυλισμό του δημόσιου διαλόγου, την τόνωση της δήθεν «μαγκιάς» και την κλιμάκωση της ηθικής κρίσης η οποία προϋπήρχε της οικονομικής.

Κατά την προσωπική μου άποψη η ελληνική πολιτεία οφείλει να πράξει επιτέλους το αυτονόητο. Να εφαρμόσει τους νόμους βάζοντας τέλος στην ατιμωρησία. Να συλλάβει τους δράστες παρόμοιων πράξεων και να τους τιμωρεί παραδειγματικά.

Αυτός είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος αφενός για να ξεριζώσουμε τη ρίζα του κακού και αφετέρου να αποτρέψουμε την επιχειρούμενη καθιέρωση συνθηκών ζούγκλας στην κοινωνία.

Γιατί, σε τελική ανάλυση, τα θύματα ενός ξυλοδαρμού παραμένουν θύματα ανεξαρτήτως της πλευράς που στέκονται.

*Ο Θεόδωρος Γ. Καράογλου είναι βουλευτής ΝΔ Β΄ Θεσσαλονίκης και αναπληρωτής Τομεάρχης Εργασίας