Η υπόθεση της Συρίας βαίνει στο τέλος της και… πάμε παρακάτω. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έδωσε το σύνθημα: «Όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται πως οι καλοί πολίτες του Ιράν επιθυμούν μια αλλαγή».
Να μου επιτραπεί να υπενθυμίσω τι έχω γράψει σ’ αυτήν την στήλη(τα γραπτά μένουν). Κατ’ αρχάς, ο τελικός σταθμός στο "Δρόμο του ΝΑΤΟ" είναι το Θιβέτ, για την ανεκτίμητης αξίας γεωστρατηγική του θέση, όχι μόνον επειδή βρίσκεται στο κέντρο της Ασίας, αλλά και για την ύπαρξη των πηγών των επτά εκ των εννέα μεγάλων ποταμών της ηπείρου(οι άλλοι δύο στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν), όπως και για τις άφθονες σπάνιες γαίες και ενεργειακά αποθέματα που κρύβει στο υπέδαφός του.
Μετά λοιπόν το τέλος της εκστρατείας στην Συρία, όπου απομένουν τα διαδικαστικά -πώς θα μοιράσουν τα λάφυρα οι ισχυροί-, ήρθε η ώρα του Ιράν. Είχα εκφράσει μόνο την επιφύλαξη, μήπως προηγηθεί ο "εκδημοκρατισμός" του Πακιστάν, ώστε το Ιράν να περικυκλωθεί από μη φιλικές χώρες. Βεβαίως, παραλλήλως με τις δηλώσεις για το Ιράν, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως λόγω της αντιαμερικανικής πολιτικής του Πακιστάν, που προστατεύει τους Ταλιμπάν στο έδαφός του, θα περικόψει την στρατιωτική βοήθεια, 255 εκατ. δολ. Κι έτσι έχουμε ίσως δύο τρυγόνια.
Έγραψα επίσης, ότι ο στρατός του Ιράν δεν είναι τυχαίος και ως εκ τούτου μια πολεμική επιχείρηση δεν θα είναι καθόλου εύκολη, γι’ αυτό και μάλλον θα επιδιωχθεί εσωτερική ανατροπή του καθεστώτος, όπως συνέβη άλλωστε με πολλές χώρες κατά το τελευταίο διάστημα.
Σημείωσα ιδίως την απορία μου που δεν προσέχθηκε ιδιαιτέρως το γεγονός, ότι κατά την τελευταία κινητοποίηση των Ιρανών προ 8ετίας κατά του πρωθυπουργού Αχμαντινεζάντ -με 72 νεκρούς- σε διαδήλωση 200.000 πολιτών υπήρχαν άπειρες σημαίες της Δυναστείας Παχλεβί, όπως και κατά τις προχθεσινές διαδηλώσεις. Εκείνο που δεν προσέχθηκε είναι ότι είχα παρατηρήσει πως οι σημαίες του Σάχη ήσαν ολοκαίνουργιες. Δεν είχαν βγει δηλαδή από τα μπαούλα. Κάποιος τις κατασκεύασε για τις διαδηλώσεις, αναφορά στον πιθανό διάδοχο του ισλαμικού καθεστώτος.
Και φυσικά, ο μεγάλος κίνδυνος για το καθεστώς, δεν είναι τόσο οι νέοι που διαδηλώνουν -με 20 νεκρούς μέχρι εχθές το βράδυ- αλλά οι Κούρδοι του Ιράν, που ήσαν ήσυχοι μέχρι τώρα, λόγω του ότι το καθεστώς του παρείχε -και σιωπηρά- αρκετές ελευθερίες. Τώρα όμως, το Κόμμα Ελεύθερης Ζωής Κουρδιστάν (PJAK), του Ιράν, με προχθεσινή ανακοίνωσή του σχετικά με τις μεγάλες διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο Ιράν και στο Ροτζχιλάτ (ανατολικό-ιρανικό Κουρδιστάν), κάλεσε όλους τους λαούς του Ιράν να αντισταθούν και να αγωνιστούν ενωμένοι.
Όμως, η αναταραχή στο Ιράν, με άγνωστη έκβαση -αν πρόκειται για δοκιμές δηλαδή, εξακρίβωσης της ταχύτητας και του τρόπου αντίδρασης του καθεστώτος, ή για τελειωτικό κτύπημα- δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην Τουρκία, προστιθέμενα στα μύρια όσα έχει επιφέρει στην χώρα η μεγαλομανία του Ερντογάν. Είναι φυσικό να παρακολουθεί η Άγκυρα τα γεγονότα με μεγάλη ανησυχία. Τα τουρκικά ΜΜΕ μεταδίδουν εκτενώς ανταποκρίσεις από την Τεχεράνη, καθώς υπάρχει διάχυτος ο φόβος πως η κατάσταση μπορεί να επεκταθεί και να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, κάτι που όμως θα συμπαρασύρει και την Τουρκία.
Οι Τούρκοι ανταποκριτές μεταδίδουν ότι οι διαδηλώσεις είναι υποκινούμενες από το εξωτερικό -όπως ακριβώς υποστήριξε και το καθεστώς των μουλάδων, προσθέτοντας και πως οι νεκροί σκοτώθηκαν από ξένους πράκτορες- εκφράζοντας την ανησυχία ότι και στο Ιράν υπάρχει κουρδικό πρόβλημα καθώς με την παρουσία μιας κουρδικής μειονότητας στα δυτικά σύνορα, ενώ και εκεί διεξάγεται ένας πόλεμος αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από την Τουρκία.
Η τυχούσα αποσταθεροποίηση του Ιράν, μπορεί να παρασύρει την Τουρκία σε πολύ "επικίνδυνα" μονοπάτια. Και με όλους τους Κούρδους εναντίον της -Συρίας, Ιράκ και Ιράν- και με το ΡΚΚ στο εσωτερικό της, τα πράγματα προβλέπονται δυσοίωνα.