του Κωνσταντίνου Ζέρβα*
Κανονικά τέτοιες μέρες στη Θεσσαλονίκη θα προετοιμαζόμασταν για την ετήσια γιορτή (ή γκρίνια μας) στη ΔΕΘ. Θα περιμέναμε τον πρωθυπουργό να δώσει το στίγμα του για την οικονομική πολιτική και να κάνει τις εξαγγελίες του (μετά ή άνευ αντικρίσματος!) και τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης να ετοιμάζονται για την αντίστοιχη αποδόμηση τους. Και όλοι εμείς να σχολιάζουμε και να ξεκινούμε περισσότερο ή λιγότερο αισιόδοξα τη σεζόν.
Η πόλη θα είχε γεμίσει με αστυνομικούς, τα συνδικάτα θα ετοιμάζονταν για τις διαμαρτυρίες τους, οι Θεσσαλονικείς ακόμη μαυρισμένοι από τις (έστω ολιγοήμερες) διακοπές, θα άνοιγαν τα σπίτια και τις δουλειές τους, θα ετοίμαζαν τα παιδιά για το σχολείο. Οι παρέες θα αντάμωναν και πάλι. Εμείς οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης θα αγωνιζόμασταν για τα θέματα της πόλης, την καθημερινότητα.
Κανονικά θα είχε ολοκληρωθεί η πέμπτη αξιολόγηση, θα είχε αρχίσει η αποκλιμάκωση της κρίσης. Θα είχαμε μπει σε μια σειρά και η πολιτική σταθερότητα θα μπορούσε να δώσει την αισιοδοξία ότι τα επώδυνα μέτρα ήταν σε μεγάλο βαθμό πίσω μας και το φως της ανάπτυξης θα άρχιζε να αχνοφαίνεται στο βάθος του τούνελ. Μας περίμεναν άλλωστε τέσσερα χρόνια χωρίς εκλογές και αμφισβητήσεις κάθε είδους!
Η επιστροφή στην κανονικότητα μετά από επτά μήνες διακυβέρνησης από μια συγκυβέρνηση άνετης πλειοψηφίας, η οποία θεωρητικά θα είχε μάθει (επιτέλους) να διοικεί φάνταζε νομοτελειακή.
Όλα αυτά… υπό κανονικές συνθήκες. Όμως οι επιλογές όσων είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους ήταν άλλες. Έριξαν ένα πέπλο (ένα «κουρνιαχτό» όπως είπε ο απελθών πρωθυπουργός) πάνω από την πόλη, πάνω από τη χώρα που πλέον τα σκεπάζει όλα.
Επί επτά μήνες σε ένα παρατεταμένο κατενάτσιο κυβερνητικής και διοικητικής αναβλητικότητας, οι επιχειρηματίες δεν έπαυσαν ούτε μια μέρα να αγωνιούν για το αύριο, οι εργαζόμενοι να παλεύουν για τη διατήρηση της υποαμειβόμενης θέσης τους, οι πολίτες για τις καταθέσεις τους, οι άνεργοι στην απελπισία τους. Εξάντληση, χωρίς τέλος.
Και ήρθε το εφιαλτικό καλοκαίρι, με τα πάντα να είναι στον… αέρα, με την αγωνία να χτυπά κόκκινο, με τη χώρα να κρέμεται από μια κλωστή. Με μια νέα επώδυνη συμφωνία «σωτηρίας», με τρία ακόμη τουλάχιστον χρόνια στο ...γύψο! Και βέβαια την επιστροφή στην κανονικότητα να αποτελεί για όλους μας μακρινό όνειρο.
Και για να επικυρωθούν (ή να «ξεπλυθούν»;) όλα αυτά ...κάλπες. Εκλογές κάτι σαν τις εξεταστικές περιόδους στο πανεπιστήμιο: ανά περίπου έξι μήνες και απεριόριστες.
Το διακύβευμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου είναι η επιστροφή στην κανονικότητα. Είναι η επιβεβαίωση της απόφασης των Ελλήνων πολιτών να επιμείνουν στο αυτονόητο: στην ευρωπαϊκή προοπτική και πορεία της χώρας, στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της και την προσήλωσή της στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.
Είναι η λειτουργία ενός οργανωμένου κράτους δικαίου όπου θα έχεις τη δουλειά σου, από την οποία και θα αμείβεσαι. Θα έχεις εξασφαλισμένη την ελάχιστη περίθαλψη και τις βασικές υποδομές, θα ξέρεις τι φόρους και πότε θα τους πληρώσεις. Θα έχεις πρόσβαση στις καταθέσεις σου, θα υπάρχει ασφάλεια στην καθημερινότητά σου. Η ζωή σου θα γίνεται σταδιακά –έστω και λίγο!- καλύτερη. Θα έχεις εμπιστοσύνη για τη λειτουργία του κράτους, και τις κοινωνικές δομές του.
Όσοι παρακολουθούν στωικά τις εξελίξεις όλο αυτό το διάστημα, όσοι ήταν μετέωροι ή είχαν επιλέξει μοιρολατρικά τον καναπέ τους έχουν πλέον μια ευκαιρία. Να μην αποδεχτούν περισσότερη αστάθεια, να βάλουν τέλος στην αγωνία για την επόμενη μέρα. Να πάρουν, να πάρουμε, θέση. Κανείς πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του και να μειώσει τις ευθύνες του. Λίγο πολύ όλοι έχουν δοκιμασθεί και αξιολογηθεί.
Το ζητούμενο είναι μια σταθερή κυβέρνηση τετραετίας. Να πάψει επιτέλους αυτή η καταστροφική πολιτική αστάθεια και ακυβερνησία. Χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, έστω και μέσα από το σκληρότερο κατά κοινή ομολογία τρίτο μνημόνιο. Με την ευρύτερη δυνατή πλειοψηφία, αλλά και συνεννόηση. Με τους ικανότερους αλλά και ειλικρινέστερους διαχειριστές.
Για να επιστρέψουμε σε κανονικές συνθήκες και να μπορέσουμε απερίσπαστοι να παλέψουμε για το μέλλον μας και για το μέλλον της χώρας. Είναι τελικά τόσο δύσκολο;
* Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι Πολιτικός Μηχανικός και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης