Η πολιτική είναι ένα πράγμα. Η οικονομία είναι ένα άλλο. Και ο ιδιωτικός τομέας, η παραγωγή πλούτου, η λεγόμενη πραγματική οικονομία είναι κάτι διαφορετικό. Φυσικά όλα αυτά διασυνδέονται, αλλά στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης – πολύ περισσότερο τους τελευταίους καυτούς μήνες - συζητάμε κατά βάσιν για πολιτική. Και όταν αναφερόμαστε στην οικονομία εννοούμε πρωτίστως τα δημόσια οικονομικά και το πως θα πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Για την ιδιωτική οικονομία, τις επιχειρήσεις, τη βιομηχανία, το εμπόριο, τις μεταφορές, τους μικρομεσαίους, τους αυτοαπασχολούμενους ούτε κουβέντα.
Χθες οι παραγωγικοί φορείς της Θεσσαλονίκης, τα τρία Επιμελητήρια (Εμποροβιομηχανικό, Επαγγελματικό, Βιοτεχνικό), οι δύο Σύνδεσμοι (Βιομηχανιών και Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος) και ο Εμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση. Ένα κείμενο απλό και ταυτόχρονα συγκλονιστικό. Που περιγράφει τις συνέπειες από το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις, τις εξαγωγές, την παραγωγή, τις αμοιβές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Σημειώστε:
- Παρατείνεται η αδυναμία πληρωμής των εργαζομένων.
- Η εφοδιαστική αλυσίδα έχει σπάσει, γιατί δεν παραδίδονται ούτε παραλαμβάνονται εμπορεύματα και πρώτες ύλες, ακόμα και στην εσωτερική αγορά.
- Οι εισαγωγές έχουν παγώσει και τα αποθέματα πρώτων υλών και ετοίμων προϊόντων (τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ.) είναι αμφίβολο αν επαρκούν για περισσότερο από έναν μήνα,
- Η τουριστική κίνηση και οι μεταφορές έχουν διαταραχθεί.
- Ειδικότερα για τη Βόρεια Ελλάδα, λόγω της κορύφωσης της αγροτικής παραγωγής στους μήνες που διανύουμε, η παραγωγική διαδικασία θα διαταραχθεί με πολλαπλάσιες αρνητικές επιπτώσεις.
Η ανακοίνωση υπογραμμίζει: «Εν ολίγοις, οδηγούμαστε στο χάος. Το τίμημα που καλούνται για ακόμη μια φορά να πληρώσουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι πια εξαιρετικά βαρύ».
Τι άλλο να πουν οι άνθρωποι; Οι Έλληνες επιχειρηματίες, που δεν εκπροσωπούν πολυεθνικές εταιρίες, αλλά προσπάθειες που σκοπεύουν στη δημιουργία κοινωνικού πλούτου και θέσεων απασχόλησης. Που πληρώνουν φόρους, για να κάνουν οι πολιτικοί τα… παιχνίδια τους. Και ασφαλιστικές εισφορές, ώστε και πάλι οι πολιτικοί να πουλάνε στους πολίτες προστασία, ότι δήθεν ενδιαφέρονται για τα… γηρατειά τους.
Κυρίως, όμως, οι εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων της Θεσσαλονίκης αγωνιούν για το ευρωπαϊκό κεκτημένο, έξω από το οποίο η Ελλάδα θα μετατραπεί σε τριτοκοσμική βαλκανική ζούγκλα. Θα χάσει ελλείψει κεφαλαίων τις όποιες δυνατότητες ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που υπό προϋποθέσεις που διαμορφώνει η ίδια η χώρα της διασφαλίζουν τα ΕΣΠΑ, η ΚΑΠ και τα κοινοτικά κονδύλια. Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική οικονομία –οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες και οι αγρότες- να απεμπολήσουν όλα αυτά;
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι έξι φορείς τα Θεσσαλονίκης «η ελληνική οικονομία, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες κρίσης, κατάφερε να αναρριχηθεί και να βρίσκεται, στις 30 πλουσιότερες οικονομίες του κόσμου, χάρη στην συμμετοχή μας στην Ευρώπη».
Συμπέρασμα: δυστυχώς υπάρχουν και χειρότερα από τα 60 ευρώ την ημέρα στο ΑΤΜ, που μπορεί να γίνουν 20 ή 40. Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι.