Ένα μανιφέστο για την αληθινή φιλία στο θέατρο Σοφούλη

Μια κωμωδία είναι και το Friends Manifest, που όμως προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία και στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε...

Οι δύο ενσαρκωτές της παράστασης συγκινούν και συγκινούνται στο σανίδι του θεάτρου Σοφούλη κάθε Τετάρτη του Νοέμβρη. Η Voria.gr τους συνάντησε πριν την παράσταση, τους γνώρισε και σας τους συστήνει. 

Μιλούν για το ενθουσιώδες θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης, την κρίση που δυναμώνει τις σχέσεις αλλά και την καλλιτεχνική ελευθερία του διαδικτύου, που κι οι δύο εκμεταλλεύονται για να μοιράζουν, μέσω του YouTube, πολλά megabyte κωμωδίας. 

 

Γιατί νιώσατε την ανάγκη να γράψετε ένα έργο για τη φιλία;

Ζ.Ρ.: Για εμένα, οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι στη ζωή είναι η συντροφική/ερωτική σχέση, η φιλική σχέση και η οικογένεια, οι γονείς. Τα πράγματα, δηλαδή, για τα οποία μιλάω στην τριλογία. Για αυτό ήθελα να μιλήσω για τη φιλία. Άλλωστε, το Friends Manifest είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία.  

Το Friends Manifest είναι το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας παραστάσεων, όπου η καθεμιά μιλά αντίστοιχα για τον έρωτα, τη φιλία και την εμπειρία ζωής/θανάτου αντίστοιχα. Πώς σχετίζονται αυτά τα τρία μεταξύ τους και πώς τα συνδέει το θέατρο;

Ζ.Ρ.: Ακριβώς, το πρώτο μέρος της τριλογίας είναι το Love Manifest, παίχτηκε στην Αθήνα το 2008 και αφορούσε τις σχέσεις. Τώρα διανύουμε το δεύτερο μέρος της τριλογίας που αφορά τη φιλία και κάποια στιγμή, όταν έχω μαζέψει αρκετή εμπειρία, θα γράψω το τρίτο μέρος, το Life-and-Death Manifest. Ίσως αυτό να είναι ένας μονόλογος που θα παίξω στα 60 μου... Δεν ξέρω. (γέλια). Κεντρικός χαρακτήρας και των τριών έργων, είναι ο Μάρκος, οπότε στην ουσία παρακολουθούμε τη ζωή του Μάρκου από τρεις διαφορετικές οπτικές.

 

Πώς πιστεύετε ότι επηρεάζει τις φιλικές σχέσεις των ανθρώπων η πολυετής οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας; Τα οικονομικά προβλήματα είναι  λόγος για να χαλούν οι φιλίες ή μήπως μπορούν να αποτελέσουν αιτία για να δημιουργηθεί μία νέα φιλία;

Γ.Κ.: Νομίζω ότι οι οικονομικές δυσκολίες μόνο να ενισχύσουν μπορούν τις φιλικές σχέσεις, επειδή οι φίλοι αναζητούν οικονομικούς τρόπους διασκέδασης, όπως να μένουν σπίτι και να περνούν περισσότερο ποιοτικό χρόνο, άρα οι σχέσεις γίνονται πιο στενές, πιο αληθινές. Άλλωστε, όλες οι δυσκολίες δυναμώνουν τις σχέσεις, αρκεί να είναι πραγματικές.

Ζ.Ρ.: Συμφωνώ, νομίζω ότι η κρίση δεν μπορεί να γκρεμίσει δεσμούς. Αυτό φαίνεται και στο Friends Manifest, όπου, οι δύο χαρακτήρες έχουν διαφορά στην οικονομική κατάσταση και συνήθως αυτό είναι λόγος να υπάρξει σύγκρουση. Εάν όμως οι σχέσεις είναι αληθινές, η απόσταση μικραίνει και δεν έχει πια σημασία.

                                                                                            
Η Θεσσαλονίκη είναι μια μάνα που έχει παιδιά σε κάθε μορφή τέχνης. Πόσο θεατρόφιλο είναι το κοινό της πόλης και τι ξεχωριστά χαρακτηριστικά διακρίνετε σε αυτό; 

Ζ.Ρ.: Εμένα η πρώτη μου θεατρική εμπειρία στη Θεσσαλονίκη ήταν με τη θεατρική ομάδα Ex Anime, το 2009, σε παράσταση που είχε πολύ καλή αποδοχή από τον κόσμο. Τότε γνώρισα το κοινό της Θεσσαλονίκης, και είδα ότι οι Θεσσαλονικείς αγκαλιάζουν κάθε παράσταση που ανεβαίνει. Είναι κοινό πολύ ενημερωμένο και έτοιμο να δεχτεί νέα πράγματα. Στο Friends Manifest, χρησιμοποιούμε την τεχνική της αφηγηματικής παντομίμας, μια λίγο μη συμβατική αισθητική, που όμως το κοινό την αγκαλιάζει. Για αυτό θέλουμε πάντα να κάνουμε παραστάσεις εδώ. Επίσης, σε σχέση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, νομίζω ότι η Θεσσαλονίκη είναι – αν όχι περισσότερο – το ίδιο θεατρόφιλη με την Αθήνα και διψάει πάρα πολύ για σκηνές. Υπάρχει άνοιγμα για να υπάρξουν σταθερές σκηνές στην πόλη. Εάν το επάγγελμά μου δεν ήταν τόσο εγκλωβισμένο στην Αθήνα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα έμενα εκεί. Θα μου άρεσε πολύ να είχαμε ένα θέατρο να παίζαμε εδώ. Όταν ανεβάζουμε παραστάσεις στην Αθήνα, πάντα έχουμε στο μυαλό μας ότι «κάποια στιγμή πρέπει να πάμε Θεσσαλονίκη, να μας δει κι εκεί ο κόσμος».  

Γ.Κ.: Είχαμε καημό να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη, το συζητούσαμε ήδη από την πρώτη στιγμή. Είναι η πατρίδα μου εδώ και είχα αγωνία για να δείξω μια παράσταση που έχει πολύ γέλιο, στον κόσμο που γνωρίζω, αλλά και στους Θεσσαλονικείς γενικά. 

 

Σας εμπνέει καλλιτεχνικά η Θεσσαλονίκη και γιατί; 

Ζ.Ρ.: Βέβαια, εγώ την αγαπάω λόγω της μορφής της, μπορείς να πάρεις όποιο δρόμο θες και να καταλήξεις στη θάλασσα, να δεις όλη αυτήν την ομορφιά. Θυμίζει πολύ Ευρωπαϊκή πόλη, ένα καλλιτεχνικό καζάνι, ενώ στην Αθήνα είναι λίγο χάος, πρέπει να το πούμε... 

Γ.Κ.: Νιώθεις ότι είσαι σε ξένη πόλη. Ειδικά με την ανάπλαση που έγινε στην Νέα Παραλία, οι εικόνες είναι υπέροχες. Εγώ το λέω σε όλους συνέχεια: «να πάτε βόλτα στην Νέα Παραλία!». Γενικά ο τρόπος ζωής και οι εικόνες που προσλαμβάνεις μπορούν να σε επηρεάσουν. Βλέπεις πράγματα που δεν θα μπορούσες να δεις αλλού και τα εντάσσεις μέσα σε αυτό που κάνεις, στην τέχνη είτε είναι θέατρο, είτε ζωγραφική, οτιδήποτε. Δυστυχώς έφυγα από τη Θεσσαλονίκη και ακόμη χτυπάω το κεφάλι μου. Η πόλη με ξετρελαίνει, την αγαπώ.      

 

Τι χαρακτηριστικά έχει στην ψηφιακή εποχή η κωμωδία; Έχει αλλάξει ο τρόπος που την προσεγγίζει και την αντιμετωπίζει το κοινό και εσείς ως ηθοποιοί;

Γ.Κ.: Φυσικά, έχουν αλλάξει πολλά με την καθιέρωση της κωμωδίας στο διαδίκτυο. Τόσο το YouTube, όσο και άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες δίνουν νέα ώθηση στην κωμωδία αλλά και την υποκριτική γενικά, γιατί όλα είναι πια προσβάσιμα. Πολλαπλασιάζονται οι επιδράσεις που δέχεται το κοινό, αλλάζει η αισθητική του, άρα προσαρμόζουμε κι εμείς την τέχνη μας. Παρακολουθούμε άλλους καλλιτέχνες, υπάρχει αλληλεπίδραση. Επίσης, δόθηκε έδαφος για να γίνουν νέες δουλειές, ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες, ενώ προέκυψαν και καινούριες τεχνοτροπίες στην κωμωδία.

Ζ.Ρ.: Ακριβώς, έχει αλλάξει η κωμωδία στον πυρήνα της. Το YouTube είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο, που προσφέρει απεριόριστη καλλιτεχνική ελευθερία. Κι εμείς ετοιμάζουμε δουλειές και τις ανεβάζουμε χωρίς να χρειαζόμαστε κάποια έγκριση. Εκμεταλλευόμαστε αυτήν την ελευθερία. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχουν ακόμη περισσότερες πλατφόρμες διαδικτυακές, που να δέχονται υποκριτική τέχνη και κωμωδία. Μιλάμε για μια παγκόσμια αγορά και αυτό είναι το μέλλον.

Πώς κρίνετε τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας;

 

Ζ.Ρ.: Ελπίζω σύντομα να φτιάξουν μια κιβωτό για να μπούμε όλοι μέσα και να μεταφερθούμε σε άλλον πλανήτη (!). Πέρα από την πλάκα, η Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να προωθήσει και να εξάγει τον πολιτισμό της, την τέχνη. Αυτό είναι το εγχώριο προϊόν που έχει να παινεύεται.