Μεγάλος ο θόρυβος στη Βουλγαρία, κατά την προηγούμενη εβδομάδα, λόγω της απέλασης στην Τουρκία, επτά Τούρκων πολιτών, θεωρούμενων οπαδών του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Το ερώτημα που απευθύνεται προς την βουλγαρική κυβέρνηση -και θα έπρεπε να απευθυνθεί και προς την ελληνική- είναι γιατί αφού οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να παραδώσουν τον Γκιουλέν στην Άγκυρα, ή τουλάχιστον δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ελέγχου των κατηγοριών που του αποδίδει η τουρκική κυβέρνηση, η Βουλγαρία παραδίδει οπαδούς του;
Ο βουλγαρικός Τύπος αποκάλυψε ότι πριν από την απέλαση των επτά "γκιουλενιστών", χωρίς πολύ θόρυβο στην Τουρκία, παραδόθηκαν άλλοι δύο αντιπολιτευόμενοι, που καταδιώκονταν σχετικά με δημοσιεύματα για διαφθορά στην κυβέρνηση.
Η υπόθεση όχι μόνο ξεπέρασε το πλαίσιό της αλλά και πολιτικοποιήθηκε και έγινε αφορμή για αντιπαραθέσεις στον προεκλογικό αγώνα για την Προεδρία της Βουλγαρίας. Ο υποψήφιος, Ρούμεν Ράντεφ, από το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχει κάποια εξάρτηση των βουλγαρικών αρχών από το καθεστώς του Ερντογκάν.
Ιδιαιτέρως σημαντική, που μπορεί να δώσει επιχειρήματα στην ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μη νιώθει ενοχές που παραδίδει κι αυτή τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς, είναι η τοποθέτηση της υποψήφιας του κυβερνώντος κόμματος, Τσέτσκα Τσάτσεβα. Υποστήριξε, ότι «Το εθνικό συμφέρον και τα συμφέροντα του κράτους είναι πιο σημαντικά από την υπεράσπιση ατομικών δικαιωμάτων». Ο Χίτλερ και ο Στάλιν τα έλεγαν αυτά (και ο Μαδούρο, μη τον ξεχάσω).
Ο υποψήφιος του δεξιού Μεταρρυθμιστικού μπλοκ, Τράιτσο Τράικοφ, δήλωσε ότι η άποψη αυτή της Τσέτσκα Τσάτσεβα είναι αναξιοπρεπής και προσβλητική για τους Βουλγάρους.