Skip to main content

Η Βουλγαρία δεν εγκατέλειψε την ιδέα να καταστεί ενεργειακός κόμβος

Μετά την αρχική απογοήτευση, οι κυβερνώντες στη Βουλγαρία βρήκαν σ’ αυτόν τον αγωγό νέα ευκαιρία να υλοποιήσουν τις ιδέες τους

Η ιδέα του Βουλγάρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ να μετατρέψει τη χώρα σε σημαντικό ευρωπαϊκό κέντρο του εμπορίου φυσικού αερίου δεν έλαβε την πλήρη υποστήριξη του μεγαλύτερου προμηθευτή αερίου στην Ευρώπη - του ρωσικού κρατικού κονσόρτσιουμ Gazрrom, όπως δημοσίευσε η Βουλγαρική Ραδιοφωνία.

Η Βουλγάρα υπουργός Ενέργειας Τεμενούζκα Πετκόβα και ο διευθυντής της Gazрrom Αλεξέι Μίλερ υπέγραψαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Αγία Πετρούπολη οδικό χάρτη για την κατασκευή και τη διεύρυνση του βουλγαρικού συστήματος διανομής αερίου
Για την κατασκευή βουλγαρικού κόμβου αερίου οι επίσημες ανακοινώσεις από τη συνάντηση δεν αναφέρουν κάτι σχετικό. Αρκούνται μόνο σε διάθεση του αερίου στην βουλγαρική αγορά. Οι Βούλγαροι εμπειρογνώμονες, όμως, θεωρούν, ότι αυτός ο οδικός χάρτης είναι βήμα προς την πραγματική υλοποίηση τέτοιου σχεδίου στη βουλγαρική όχθη της Μαύρης Θάλασσας.

Απ’ αυτό το αέριο -όταν και εάν- οι κυβερνώντες σκοπεύουν να πωλούν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και να κερδίζουν απ’ αυτό, όπως και από τα τέλη διαμετακόμισης. Τα προβλήματα προκύπτουν από πού μπορεί να έρθει το φυσικό αέριο, που η Βουλγαρία θέλει να πουλά. Δεν είναι κάποια αραβική χώρα με πλούσια κοιτάσματα αερίου, ούτε η Ρωσία, που προμηθεύει με αέριο όλη την Ευρώπη.

Η φύση δεν έδωσε στη Βουλγαρία κοιτάσματα αερίου εξαιρέσει δύο-τριών κοιτασμάτων με αρκετά λίγες ποσότητες. Είναι αλήθεια πώς αυτή τη στιγμή εντατικά αναζητείται πετρέλαιο και αέριο στη Μαύρη Θάλασσα στην οικονομική ζώνη της Βουλγαρίας, αλλά αυτές οι γεωτρήσεις θα διαρκέσουν πολύ χρόνο.

Το απραγματοποίητο σχέδιο για τον αγωγό φυσικού αερίου "South Stream", που έπρεπε να περάσει από το έδαφος της Βουλγαρίας και να φτάσει στην Κεντρική Ευρώπη, έδινε κάποιες προοπτικές στη βουλγαρική ιδέα για κόμβο διανομής αερίου, επειδή το δυναμικό του θα ήταν 60 δισ. κυβικά μέτρα αερίου ετησίως και ένα μέρος απ’ αυτήν την ποσότητα θα μπορούσε να αγοραστεί από βουλγαρικές εταιρείες με σκοπό επανεξαγωγής.

Ουσιαστικά ούτε αυτό δεν θα γινόταν, εάν η Gazрrom αρνείτο να τηρήσει τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να επιτρέψει σε άλλους προμηθευτές αερίου να χρησιμοποιούν τους σωλήνες της. Έτσι κι αλλιώς, στη Βουλγαρία θα υπήρχε αέριο και για τη χώρα, και για εξαγωγές. Αντί γι’ αυτό η Ρωσία έστρεψε την προσοχή της προς την Τουρκία και υπέγραψε συμφωνία κατασκευής του "Turkish Stram" με δυναμικό περίπου 15 δισ. κυβικών μέτρων.

Μετά την αρχική απογοήτευση, οι κυβερνώντες στη Βουλγαρία βρήκαν σ’ αυτόν τον αγωγό νέα ευκαιρία να υλοποιήσουν τις ιδέες τους για εμπόριο αερίου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η υπουργός Τεμενούζκα Πετκόβα συζήτησε με τον Μίλερ από την Gazрrom για προμήθειες ακριβώς τέτοιων ποσοτήτων αερίου στη Βουλγαρία, όσες θα μπορούσαν να περνούν από δεύτερο σωλήνα του "Τουρκικού ρεύματος", ή από κάποια διακλάδωση σε κατεύθυνση προς τη Βουλγαρία.

Αλλά και πάλι, υποστηρίζει το δημοσίευμα της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας, αυτό είναι τόσο πολύ αέριο, που το σύστημα μεταφοράς της Βουλγαρίας δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες ποσότητες. Και ακριβώς εδώ έρχονται οι διαπραγματεύσεις με την Gazрrom για την κατασκευή και τη διεύρυνση του εθνικού δικτύου αερίου. Και αυτό καθιστά ακόμη πιο υλοποιήσιμο το σχέδιο για το κέντρο διανομής "Μπαλκάν".

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαβεβαίωσε, ότι επιδοκιμάζει τη βουλγαρική ιδέα για κόμβο διανομής αερίου, και μάλιστα υποσχέθηκε χρηματοδότηση. Η Γερμανία πρόσφατα επίσης έδωσε πράσινο φως, αλλά έτσι κι αλλιώς η υλοποίηση της ιδέας θέλει πολύ χρόνο, τουλάχιστον 5-6 χρόνια, θεωρούν οι εμπειρογνώμονες. Αυτή η προθεσμία ισχύει μόνο εάν η κατάσταση στα Βαλκάνια παραμείνει σταθερή και δεν επιδεινωθούν και πάλι οι σχέσεις με τη Ρωσίας ή με την Τουρκία.

Ας μη ξεχνάμε επίσης το πρόβλημα διαφοροποίησης των προμηθειών. Η ενδεχόμενη λειτουργία του κόμβου διανομής αερίου στη Μαύρη Θάλασσα με ρωσικό αέριο ακόμη περισσότερο θα ενισχύσει την επίδραση της Ρωσίας όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και εδώ γίνεται πια λόγος για γεωπολιτική, όταν η οικονομική λογική δεν νικά πάντα την πολιτική.