Μια από τις ευχάριστες ενασχολήσεις των προ-προπαππούδων μας ήταν η κατασκευή «λογικών παραδόξων», όπου η πρωταρχική απάντηση ανατρέπεται στη συνέχεια μετά από επανειλημμένες ερωτήσεις. Μπορεί φερ’ ειπείν ρίχνοντας ένα κόκκο σταριού μέσα σε μια βάρκα, αυτή να βυθιστεί;
Προφανώς, η απάντηση είναι πως όχι. Και όμως! Αν η βάρκα είναι γεμάτη με χιλιάδες κόκκους σταριού, τόσου βάρους ώστε μόλις και να ισορροπεί, τα λίγα γραμμάρια επί πλέον ανατρέπουν αυτήν την ισορροπία. Μεταφερόμενο το «παράδοξο» στην πολιτική πραγματικότητα, καταδεικνύει πως ένα μικρό ολίσθημα, μια άστοχη φράση μπορεί να ανατρέψει την ισχύουσα κατάσταση.
Αυτό σημαίνει, πως ο καθένας που εκτίθεται δημοσίως, οφείλει να έχει τεταμένες τις αισθήσεις του στο μέγιστο βαθμό, επειδή κινδυνεύει να αλλάξει τα δεδομένα. Είτε πρόκειται για άτυχη στιγμή, είτε όμως και για αποκάλυψη της πραγματικής εικόνας του, που είχε επιμελώς κρυμμένη.
Ο κ. Λαζόπουλος, επί μακρά σειρά ετών αποτελεί τον ύψιστο τιμητή γνωστών προσώπων, μετ’ εμμονής, επιδιώκοντας την απαξίωσή τους, επειδή προφανώς τα θεωρεί πρόσφορα για σάτιρα. Και αφού έγινε παραδεκτή η άποψη πως η σάτιρα δεν έχει όρια (ποιος άραγε και με ποια επιχειρήματα το προσδιόρισε αυτό;) χρησιμοποιεί ελευθεριάζοντα λόγο, ικανοποιώντας τους ομοϊδεάτες του.
Ήρθε όμως η στιγμή που ο «κόκκος» ανατρέπει το οικοδόμημα που έστησε, το οποίο πολλοί θεωρούσαν σαθρό, όμως παρέμενε όρθιο, έχοντας μάλιστα και την πρωθυπουργική επίνευση. Ο ίδιος θα πει πως ήταν μια άτυχη στιγμή (παρόλο που δεν πρόκειται περί στιγμής, με κείμενα γραμμένα εκ των προτέρων, και σαφώς ηλεγμένα), άλλοι θα πουν όμως ότι πρόκειται για αποκάλυψη της πραγματικής εικόνας του διασκεδαστή. Όπως και να έχει, η «στιγμή» αυτή θα τον συνοδεύει, επειδή ίσως υπήρξαν πολλές άλλες τέτοιες στιγμές χωρίς επιπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά, βρίσκεται η περίπτωση του κ. Σγουρίδη. Πρόκειται για ειδική περίπτωση πολιτικού, που -ανεξαρτήτως των πολιτικών του ικανοτήτων- δεν ανήκει στη γνωστή λέσχη των «Μαυρογυαλούρων». Θα μπορούσα μόνο να πω πως δεν είχε αποκτήσει την συμπάθεια του κ. Γ. Παπανδρέου, και αυτό θα ήταν αρκετό. Προσθέτω όμως ότι έχει συγκεντρώσει τη μήνι του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, το οποίο όχι μόνον δεν «προσκύνησε» αλλά κάνει και αγώνα υπέρ των Πομάκων, θυσιάζοντας την βουλευτική έδρα.
Είπε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος μια αλήθεια, την οποία κανείς δεν αμφισβητεί, και η οποία του στερεί την υπουργική καρέκλα. Μια φράση όλη κι όλη, ότι ο κ. Τσίπρας, όπως και οι άλλοι πρωθυπουργοί πριν από αυτόν, παραπλάνησαν τον λαό. Και ξεσηκώθηκε το κυβερνητικό κόμμα εναντίον του. Μα, δεν αποκάλυψε κάποιο κρατικό μυστικό. Και ο κ. Τσίπρας το γνωρίζει και συμφωνεί. Η απόκρυψη της παγκοίνως γνωστής αλήθειας, επιφέρει όφελος στον ΣΥΡΙΖΑ; Ή προκαλεί τους γέλωτες με την απέλπιδα προσπάθεια να μεταστραφεί η πραγματικότητα;
Ένας «κόκκος» αλήθειας δημοσίως εκφερόμενος από τον κ. Σγουρίδη, προστέθηκε στους προηγούμενους -άλλωστε οι τουρκόφρονες της Θράκης, δεν έπαψαν να βάλλουν εναντίον του- και έφερε την ανατροπή.
Το άριστο βεβαίως στην πολιτική είναι να προλαμβάνει τα φαινόμενα μόλις εμφανιστούν. Το κυβερνητικό κόμμα καλύπτοντας συνεχώς τον «ιδιαίτερο» τρόπο συμπεριφοράς του κ. Πολάκη δεν προστατεύεται. Επειδή δεν θα αργήσει η στιγμή που θα δει «ανατρεπόμενη την λέμβο». Μιμούμενος ο κ. Τσίπρας τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν πρόσεξε ότι δεν άφηνε τις καταστάσεις να εκτραχύνονται, ώστε το σπυράκι να μετεξελίσσεται σε κακοήθη όγκο (το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής)
Όλα τα παραπάνω που δείχνουν την κρισιμότητα της «στιγμής» αποδεικνύουν πως για πολύ καιρό δεν μπορεί να αποκρυβεί μια κατάσταση, αφού άλλωστε «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Μη φαντάζονται επομένως κάποιοι πως εσαεί θα παρουσιάζονται άλλοι αντ’ άλλων. Έρχεται η στιγμή που ο καθένας αποκαλύπτει ποιος αληθινά είναι.
Ο Μακεδών